پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه/ علی ربیع‌زاده، مدرس دانشگاه؛ سال 1360 در تاریخ ایران و جمهوری اسلامی ایران، عام الحزن مردم و حکومت بود؛ سخت‌ترین و ویرانگرترین اتفاقاتی که به تنهایی ساختار یک کشور و حکومت را نابود می‌کند در این سال اتفاق افتاد. هشتم شهریور آن سال ارکان دولت و قوه مجریه وقت در حالی که هنوز عمر دولتشان به یک ماه نمی‌رسید، در انفجار دفتر ریاست جمهوری به شهادت رسیدند.

محمدعلی رجایی، دومین رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران در این انفجار شهید شد. به روایت بسیاری از معاصران حتی منتقدان سیاسی؛ این شخص اگر شهید نمی‌شد، زیست سیاسی و الگوهای ساختاری رفتار دولتمردان کشور را چند گام به جلو حرکت می‌داد.

اما شهید رجایی چرا و چگونه آغازگر این تحول بود؟

1.ساده زیستی

در درجه اول سادگی و بی تکلفی او بود، در زندگی کاری هم این حال و هوا را داشت و چون جنس او از طبقه پایین یا متوسط مردم بود در جنوب شهر زندگی می‌کرد. لباس، دفتر کار و محل زندگی‌اش بی آلایش بود و تعمد داشت که حتماً باید مسئولین از همین جنس باشند؛ یعنی ظاهر سازی نکنند و واقعاً اینگونه باشند. امام خمینی(ره) همیشه این ساده زیستی را برای مسؤلان مثال می‌زدند.

2.مردم داری متواضعانه

شهید رجایی تعاملات بسیار گسترده‌ای با عموم مردم و اقشار مختلف داشت. از همان زمانی که قبل انقلاب معلم بود این‌گونه بود و در زمان نخست وزیری و ریاست جمهوری هم رویه خود را حفظ کرده بود. دیدارهای بسیاری با مردم داشت و در جلساتی مستقیماً مشکلات مردم را می‌شنید و اصلاً خود را در تشریفات سیاسی و منصب خود محدود نمی‌کرد.

3.پرکاری و تلاش بی پایان

در فرهنگ سیاسی رایج، صاحب منصبان معمولاً به مدیریت امور از راه دور سرگرم می‌شوند و دامنه مشخصی برای میزان فعالیت خود تعیین می‌کنند. شهید رجایی این‌گونه نبود و نه تنها شخصاً در میدان اجتماعی بسیاری از امور حاضر می‌شد، در طول شبانه روز غیر از ساعات بسیار محدودی که برای خانواده و استراحت قرار می‌داد، شبانه روز مشغول فعالیت و پیگیری امور بود.

4.همسانی باورها، مواضع و رفتارها

در عرصه سیاست یافتن افرادی که باورهایشان با رفتارها و کنشگری آن‌ها همسان باشد و در یک مسیر مشخص فعالیت کنند بسیار سخت است. شهید رجایی از جمله این افراد بود و به تأیید همه کسانی که همراه ایشان بودند، تفکراتش با آنچه در محافل خصوصی و جلسات کاری می‌گفت همسان بود و آنچه در عمل اجرا می‌کرد با همه این مورد سازگاری داشت.

معتقدم بی دلیل نیست که همیشه بهترین‌ها شهید می‌شوند و شهیدان همواره بهترین افراد زمانه خود هستند.

انتهای پیام/