اعوانی، چهره ماندگار فلسفه در خصوص علوم انسانی بومی گفت: به بهانه نام بومی گرایی از مطالعه دقیق علوم و نظریه ها باز نمانیم. این کاری علمی است و نباید با عجله انجام شود.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، علوم انسانی یا علوم نظری از مدت ها پیش در کشور ما که به قول اعوانی سرزمین فلسفه است، مورد احترام و توجه بوده است. به گمان بعضی باز یافتن این توجه و درک ضرورت حضور فعال علوم انسانی در حیات اجتماعی، اولین قدم در راه بالندگی علوم انسانی است.

گویا این بالندگی خود به کاربردی شدن علوم می انجامد. کل این ماجرا در بستر تلاش برای بومی سازی محقق خواهد شد. در ادامه نظر غلامرضا اعوانی، فیلسوف ایرانی و استاد سابق گروه فلسفه دانشگاه شهید بهشتی را در این مورد خواهیم خواند:

*چطور می توان مباحث علوم انسانی را به سمت کاربردی شدن سوق داد؟

اول باید علوم انسانی جایگاه خود را بیابد. چنانچه جایگاهی که همیشه در فرهنگ ما داشته باز یابد، خود کاربردی می شود. وقتی علمی شأن و مقام در خور خویش را نداشته باشد هرگز به کار نمی آید. این جایگاه در نتیجه تعمیق علوم انسانی حاصل می شود. وقتی علمی، علم شود مسائل اش حل می شوند.

*از عبارت «علوم انسانی بومی» چه برداشتی دارید؟ اصلا چیزی به این نام وجود دارد؟ یا لااقل می تواند به وجود آید؟

بله بومی سازی یک ضرورت است اما راه دارد، ایران از لحاظ علوم انسانی یکی از درخشان ترین تمدن هاست. اگر کشورها را به جهت قوت در علوم انسانی تقسیم کنیم، ایران بزرگترین مقام ها را داشته و ما نیز بایستی در پی احیای همان مقام و منزل باشیم. شناخت قدر و قیمت بزرگان علوم انسانی اولین قدم است. پس از آن باید به فکر زیر سازی علوم انسانی باشیم.

*این بومی سازی فرصت ها و تهدیدهایی دارد. این فرصت ها و تهدید ها از نگاه شما کدام اند؟

مهم ترین فرصت چنان که گفتم پشتوانه عظیم فرهنگی ماست. پیش از این، رویکرد خانواده ها به علوم انسانی قابل توجه بود. ولی در دهه های اخیر به خاطر رواج تکنیک و تکنولوژی اقبال به آن ضعیف شده. باید با تکیه به پیشینه خود گرایش به این علوم را تجدید کنیم. البته علوم انسانی جدیدی پیدا شده که در روزگار قدیم نبود و در میان نسل های معاصر رواج یافته. خوب است آموزش آنها خاصه با توجه به جنبه های مثبتی که دارند در دستور کار قرار گیرد.

تهدیدهای موجود نیز در همین جا نقاب بر می دارد. ممکن است بعضی از جنبه های علوم جدید با فرهنگ ما در تعارض با شند. آنها را باید حرص کرد. علومی نظیر جامعه شناسی و اقتصاد و ... می بایست بومی شده و در معرض استفاده گذارده شود بدون استفاده از آنها، این علوم تبدیل به نوشته های انتزاعی می­شوند.

این وحشت نیز وجود دارد که ما به بهانه نام بومی گرایی از مطالعه دقیق علوم و نظریه ها باز بمانیم. این کاری علمی است و نباید با عجله انجام شود.

انتهای پیام/

منبع: مهر