وی با اشاره به ویژگی‌های کم‌نظیر و اهمیت این واقعه به لحاظ مکانی و زمانی بیان کرد: علاوه بر بعد تاریخی، آیات اکمال در این زمینه نازل شده است و تا ۳۰۰ آیه در قرآن را می‌توان مرتبط با بحث امامت که سرمنشا آن غدیر است بیان کنیم. این محقق و پژوهشگر عنوان کرد: روز غدیر، پرکارترین روز جبرئیل بوده و سه بار بر پیامبر (ص) نازل شده است و آیات متعددی هم در مورد ابلاغ ولایت وجود دارد. اشهد با طرح این سؤال که ممکن است برخی بپرسند چرا غدیر اینقدر برجسته است در حالی که امام علی (ع) قبل از این هم به عنوان، ولی و وصی به خصوص در یوم‌الدار معرفی شده بود، تصریح کرد: همان طور که در حدیث یوم‌الدار ذکرشده است، پیامبر (ص) همه خویشاوندان و سران قبائل را در منزلشان جمع کرد و غذایی تهیه فرمودند: و همه را میهمان کردند و بحث ولایت امام را پیش کشیدند و سه شب این ماجرا تکرار شد و پیامبر (ص) بعد از تبیین دشواری‌های مسیری که پیش روی ایشان است، فرمودند: چه کسی حاضر است وصی و، ولی بعد از من باشد و تنها امام علی (ع) اعلام آمادگی فرمود. وی با بیان اینکه در اینجا وصایت امام مطرح شد عنوان کرد: برخی می‌گویند پیامبر (ص) به صورت شفاف بحث ولایت و وصایت امام را مطرح نکردند در حالی که طبق اقوال تاریخی، بعد از جلسه بسیاری از افراد به حضرت ابوطالب (ع) طعنه زدند که پسر برادرت کاری کرد که از این به بعد تو هم از پسرت فرمان ببری؛ یعنی همه به وصی و، ولی بودن امام بعد از پیامبر (ص) با فهم رهبری پی بردند. این محقق و پژوهشگر با اشاره به اهمیت ماجرای غدیر به لحاظ زمانی و مکانی تصریح کرد: عمدتا شخصیت‌های مهم و بزرگ علاوه بر طرح موضوعاتشان در طول حیات به خصوص در اواخر عمر به بیان نکات مهم‌تر و موضوعات کلیدی‌تر می‌پردازند و غدیر نیز در آخرین سال حیات پیامبر (ص) در حالی که با همراهان و جمعیت زیادی که همراه ایشان است بودند در منطقه غدیر همه را نگه داشتند و فرمودند: رفته‌ها بازگردند و افرادی که عقب هستند خودشان را برسانند و مابقی نیز در منطقه غدیر اطراق کنند. اشهد اظهار کرد: پیامبر (ص) ابتدا خطبه‌ای خواندند و بعد از حمد الهی و بیان مطالبی در مورد نبوت و معاد سپس به ماجرای ولایت اشاره کردند و فرمودند که «من کنت مولاه فعلی مولاه». وی با اشاره به اهمیت مکانی غدیر بیان کرد: این منطقه آخرین منطقه تلاقی و همراهی همه مسلمین بود؛ تمام مردم که در برخی روایات تا ۱۲۰ هزار نفر ذکر شده در سرزمینی بسیار گرم و سوزان نگه داشته شدند آن هم نه چند ساعت بلکه سه روز و پیامبر (ص) دستور فرمودند: تا از جهاز شتران، منبری درست شود؛ یکی از راویان ذکر کرده که گرمای این سرزمین در روز غدیر آنقدر زیاد بود که ما تاکنون نمونه آن را ندیده بودیم؛ بنابراین همه این موارد بیانگر اهمیت فوق‌العاده این حادثه است. اشهد با اشاره به نوع بیعتی که در این روز با امام (ع) صورت گرفت، اظهار کرد: حضرت (ع) در خیمه خود نشستند و امام (ع) نیز در خیمه مقابل و به همه مسلمین دستور فرمودند که سراغ امام (ع) بروند و با لقب امیرالمومنین (ع) به امام (ع) سلام بدهند و برای بیعت زنان نیز ظرف آبی گذاشته شد و امام دستشان را در آن ظرف گذاشتند و از زنان هم بیعت گرفتند. این استاد و محقق بنیاد فرهنگی امامت به مسئله نزول آیات متعدد در مورد ولایت امام اشاره و عنوان کرد: آیات سوم و ۶۷ سوره مبارکه مائده و آیات ابتدایی سوره مبارکه معارج در این مورد است؛ در مورد آیات اولیه سوره مبارکه معارج در تاریخ نقل شده است که حارث بن نعمان در روز عید غدیر (که در واقع سه روز بوده؛ دو روز بیعت و عهد و یک روز هم تبلیغ) خدمت پیامبر رسید و با بی ادبی تمام گفت:‌ای محمد تو در طول دوره پیامبری هر چه گفتی ما قبول کردی، گفتی نماز بخوانید و روزه بگیرید و حج بروید و ...، ولی این مسئله جانشینی را از کجا آوردی؛ پیامبر فرمودند: من هر چه گفتم و می‌گویم تنها و تنها از جانب خدا بوده و از نزد خودم چیزی ندارم؛ حارث گفت: پس اگر راست می‌گویی خدا مرا عذاب کند و اگر دروغ می‌گویی خداوند تو را به عذاب گرفتار سازد و بعد هم سوار شتر شد و رفت و بعد‌ها خبر ریسد که در بیابان، سنگی بر سر او خورده و هلاک شده است؛ زیرا حضرت نماد رحمت است و روز هم روز عید و خداوند عذاب او را به مدتی بعد به تعویق انداخت. این محقق و استاد بنیاد فرهنگی امامت اظهار کرد: خداوند دو بار نور خویش را در وجود مبارک امام علی (ع) متجلی کرد و نسبت به ولایت ایشان غیرت کرد؛ یک بار وقتی بر فرشتگان امر کرد که بر آدم (ع) سجده کنند و همه سجده کردند جز ابلیس؛ صدوق در این مورد فرموده است که شیطان نوری در آدم دید و به آن نور حسادت کرد که چرا من ندارم و به همین دلیل سجده نکرد؛ این نور؛ نور علی (ع) بود لذا اولین دشمنی در تاریخ هم به خاطر ولایت امام علی (ع) بوده است. اشهد با بیان اینکه خداوند در این ماجرا، تواضع نسبت به ولایت را از فرشتگان و ابلیس خواست ادامه داد: دومین جایی هم که خدا نسبت به، ولی خود غیرت نشان داد در حادثه حارث بن نعمان و نزول آیات اول تا سوم سوره معارج بود که وی علنا به ولایت امام بی احترامی کرد و از دستور رسول الله استنکاف ورزید و به عذاب دنیا و آخرت گرفتار شد. وی تاکید کرد: این دو نمونه برای این بود تا همه بدانند که خضوع در برابر ولایت علی (ع) دستور خداوند است، زیرا ولایت ثمره نبوت ۱۲۴ هزار پیامبر و به خصوص پیامبر گرامی اسلام است؛ ۲۳ سال پیامبر با خون دل و زحمات فراوان اسلام را ترویج و تبلیغ کردند و ثمره آن ولایت امام بود تا اسلام باقی بماند. اشهد با بیان اینکه در سقیفه به ولایت خیانت شد تصریح کرد: به تعبیر حضرت زهرا (س) اگر می‌گذاشتند شتر خلافت در مسیر خود حرکت کند و و بر ضد ولایت اقدام نمی‌کردند تا قیامت هیچ دو نفری با هم در دین اختلاف نمی‌کردند. وی تاکید کرد: زندگی آرام و سعادتمندانه و نگهداری دین و دنیا از هر پلیدی و نابسامانی در پرتو ولایت محقق می‌شود، ولی عده‌ای دنیا طلب و ریاست طلب نگذاشتند و این گره‌گشایی به تاخیر افتاد و این دردی است که با ظهور، درمان خواهد شد همان طور که در خطبه غدیریه هم پیامبر بیش از ۲۵ بار به اوصاف امام مهدی (عج) می‌پردازند. این محقق و استاد بنیاد فرهنگی امامت با بیان اینکه تبلیغ غدیر و ولایت امیرمومنان (ع) بخش مهمی از رسالت پیامبر (ص) بود به گونه‌ای که اگر این کار را نکرده بود رسالت پیامبر (ص) انجام نمی‌شد تصریح کرد: امروز هم بر ما وظیفه است که غدیر را تبلیغ کنیم به همین دلیل پیامبر (ص) فرمودند که خطبه مرا حاضران به غائبان و پدران به فرزندان تا قیامت برسانند، زیرا خداوند برای هیچ احدالناسی بعد از غدیر خم هیچ عذر و بهانه‌ای باقی نگذاشته است. وی با بیان اینکه تبلیغ غدیر و ولایت امیرالمومنین (ع)، تبلیغ همه انبیاء بوده است اظهار کرد: برخی تصور می‌کنند که اعلان عمومی ولایت امام به معنای این است که امام در غدیر، ولی شده است در حالی که اینجا فقط اعلان عمومی بود و امام از ابتدای خلقت آفرینش، ولی بوده است و کسی که ولایت خدا و پیامبر (ص) را بپذیرد در گروه حزب‌الله قرار می‌گیرد و وارد ولایت خدا می‌شود و این حرب همیشه پیروز است. اشهد به ذکر داستانی از رباح، غلام آل نجار پرداخت و گفت: صدوق نقل کرده است که پیامبر (ص) به همراه امام علی (ع) و صحابه از محلی رد می‌شدند و به چند غلام رسیدند که جنازه فردی را حمل می‌کردند؛ حضرت فرمود که جنازه را بر زمین بگذارند و پارچه روی میت را کنار زدند؛ پیامبر از امام علی (ع) پرسیدند که آیا او را می‌شناسی و امام فرمود: بله، او هر جایی مرا می‌دید می‌گفت: «انی احبک ...» پیامبر (ص) فرمود: کفن و آب بیاورید و خودشان او را تغسیل کرده و بر میت، نماز خواندند و بدنش را داخل قبر گذاشتند و بعد از مراسم به امام فرمودند که من همه این کار‌هایی را که کردم فقط به خاطر ابراز محبت و دوستی این فرد به تو و پذیرش ولایت تو بود. انتهای پیام/

منبع: ایکنا