زیارت امام حسین(ع) برای هم نوا شدن و همدردی کردن با مظلوم و مخالفت با ظالم است. قرآن به ما نمی گوید که از مسلمان دفاع کنید بلکه می گوید از مظلوم و مستضعف دفاع کنید.

به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی مفتاح_اندیشه، متن زیر گفتاری از آیت الله احمد عابدی در مورد زیارت اربعین است که در ادامه می خوانید؛

یکی از جملات زیارت اربعین این است «بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة».

بحث بر سر این نیست که امام حسین(ع) را مسلمانان به شهادت رساندند یا غیر مسلمانان. بحث بر سر شیعه و سنی نیست. بحث بر سر این است که امام حسین(ع) مظلوم بود و یک افرادی ظالم بودند. زیارت امام حسین(ع) برای هم نوا شدن و همدردی کردن با مظلوم و مخالفت با ظالم است. قرآن به ما نمی گوید که از مسلمان دفاع کنید بلکه می گوید از مظلوم و مستضعف دفاع کنید.

در راهپیمایی اربعین می بینید که همه مسلمان نیستند و یهودی ها و مسیحی ها و... هم در این زیارت حضور دارند، چون امام حسین(ع) مظلوم بوده است. دین همیشه از ما می خواهد که هر کس که مورد ستم واقع شده با قطع نظر از دینش، از او دفاع کنیم.

موضوع زیارت عاشورا همین است که بنی امیه ظالم بودند و امام حسین(ع) مظلوم بود. این یک سابقه تاریخی دارد. پیامبر قبل از ۴۰ سالگی که به پیامبری برسد حدودا از ۲۵ سالگی در مکه در خانه خدیجه(س) بود که این خانه دیوار به دیوار خانه ابوسفیان بود. ابوسفیان از خانه اش به روی سر پیامبر سنگ می ریخت و پیامبر مجبور بود همیشه زیر سقفی باشد که سنگ به ایشان نخورد. یعنی وقتی پیامبر هنوز به پیامبری نرسیده بود ابوسفیان به پیامبر سنگ می زد. یعنی همیشه بنی امیه و خاندان ابوسفیان نسبت به خاندان پیامبر ظلم می کردند.

درس اربعین و درس کربلا برای همه این است که ما باید از مظلوم دفاع بکنیم. این پیام همنوایی، همدردی و هم پیمانی با مظلوم در برابر ظالم است.

امام حسین(ع) شهید شد تا  «لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة» تا مردم از ضلالت نجات پیدا کنند. ضلالت به این معنی است که گاهی کسی مبداء را گم کرده است، گاهی کسی مقصد را گم کرده، گاهی کسی راه را نمی داند و گاهی کسی رونده راه را نمی داند، امام حسین(ع) شهید شد که این چهار چیز را نشان بدهد، مبدا کجاست؟ مقصد کجاست؟ از کدام مسیر باید حرکت کنیم و رونده راه کیست؟

ما یک عالم غیب داریم و یک عالم شهادت. آنچه می بینیم و برای ما محسوس است، عالم شهادت است. ایمان به غیب که در قرآن سوره بقره آمده است یعنی ایمان به این عالم هایی که نامحسوس اند.

مبداء آن زندگی ابدی، این دنیا است. مقصد کجاست؟ «انا لله و انا الیه راجعون» امام حسین(ع) شهید شد تا مردم را از این جور ضلالت ها نجات دهد. یعنی امام حسین (ع) می خواهد همیشه مردم به یاد قیامت و آخرت و مرگ باشند.

امام حسین(ع) می خواهد مبدا را معرفی کند. خدایی که امام حسین(ع) معرفی می کند با خدایی که شمر و یزید معرفی می کنند خیلی تفاوت دارد.

خود مسیر هم مهم است، از چه راهی برویم و راه رسیدن به خدا چیست؟ راهی که صراط مستقیم است کدام است؟ هدف رسیدن به خداست ولی خود مسیر هم مهم است. رسیدن به خدا مهم است اما اگر از مسیر امیرالمومنین باشد.

چهارم اینکه سالک و رونده راه چه کسی است و چه کسی به انسان می گوید از چه راهی برو. در زیارت اربعین می گوییم امام حسین شهید شد تا مردم از این تحیرها و سرگردانی ها نجات پیدا کنند. یک سرگردانی این است که انسان راهرو و راهبر را گم کند. خواجه نصیرالدین طوسی می گوید هیچ مصیبتی بالاتر از این نیست که برخی از مردم کسی را به عنوان راهنما انتخاب می کنند که آن راهنماها راه را بلد نیستند.

حج با اینکه واجب است اگر خطر جانی داشته باشد واجب نیست و بلکه جایز نیست و حرام است. حتی اگر خطر جانی آن محتمل باشد یعنی اگر احتمال بدهید که خطر جانی دارد دیگر حج واجب نیست.

ائمه ما احادیث زیارت اباعبدالله(ع) را غالباً در زمان متوکل عباسی گفته اند. آن زمان به زیارت آنقدر سفارش می کردند که در آن زمان هر کس به زیارت می رفت کشته می شد. احتمال کشته شدن خیلی زیاد بود با این حال ائمه بر زیارت سیدالشهدا(ع) تاکید می کردند. با اینکه زیارت امام حسین(ع) مستحب است حتی اگر خطر جانی داشته باشد باز هم مستحب است و استحباب آن برداشته نمی شود.

زیارت امام حسین(ع) شعار شیعه است. همین که ۲۰ میلیون نفر به زیارت امام حسین(ع) بروند برای حفظ دین و تقویت شیعه بسیار مهم است. ادیان دیگر که جمعیتشان از ما بیشتر است هیچ کدام نمی توانند یک تظاهراتی به این صورت ترتیب بدهند. لذا این مسئله برای تقویت شیعه بسیار خوب است. قوام مذهب ما به همین عزاداری و زیارت حضرت اباعبدالله(ع) است. برای حفظ هویت و شخصیت تشیع، راهپیمایی اربعین کاری لازم و ارزشمندی است.

انتهای پیام/

منبع: مهر