به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، در آستانه فرا رسیدن اربعین حسینی، شور و شوق دلدادگان مکتب حسینی به اوج خود رسیده، میلیون‌ها عاشق و دلباخته اهل‌بیت(ع) از کشورهای مختلف اسلامی در حال حرکت به سمت کربلای معلی هستند؛ مسیر پیاده روی راهپیمایان اربعین از نجف اشرف و دیگر شهرهای عراق به سمت کربلای معلی مملو از کسانی است که از شهرهای مختلف جهان خود را به این وادی عشق رسانده اند.

این راهپیمایی منحصر به شیعیان نیست، اهل سنت و دیگر مذاهب اسلامی هم در این مانور بزرگ وحدت آفرین شرکت کرده‌اند، مانوری که کمتر در رسانه‌های دنیا مورد استقبال قرار می‌گیرد و همین مساله مؤیدی است بر هراس جبهه استکبار از این حرکت.

به منظور بررسی زوایای این حرکت بزرگ اسلامی و شیعی مصاحبه‌ای با حجت‌الاسلام والمسلمین حسین بنیادی از استادان حوزه و نایب رییس مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم صورت گرفت که متن آن تقدیم حضورتان می‌گردد؛

با توجه به این که در آستانه اربعین حسینی هستیم؛ بفرمایید که حضور میلیون‌ها عاشق و دلداده در این راهپیمایی چه ظرفیتی برای وحدت و هم افزایی امت اسلام به ویژه پیروان اهل‌بیت(ع) دارد؟

قبل از پاسخ به سوال، لازم است نکته‌ای را درباره جاذبه مکتب امام حسین(ع) عرض کنم، وقتی درباره جذابیت موضوعی مانند اربعین صحبت می‌شود، یقینا جاذبه‌های مادی و دنیوی نمی‌باشد و تمام جاذبه را باید در امور معنوی و معرفتی جستجو کرد که پایه و اساس قیام عاشورا و تدوام آن در اربعین می‌باشد.

به طور واضح باید گفت؛ آن حرارتی که بواسطه شهادت اباعبدالله الحسین(ع) در قلوب مؤمنین ایجاد شده همان جاذبه مکتب سرخ حسینی است که اصول و فروع دین را احیا و دل‌ها را سیراب می‌کند.

جاذبه دیگر این مکتب، زنده بودن آن است که ویژگی اسلام ناب محمدی می‌باشد یعنی مکتبی که بیان و بنانش مطابق با فطرت بشر و برآمده از حقیقت شرع و عقل می‌باشد، شعار و هدف قیام امام حسین(ع) و حرکت حیات بخش آن حضرت، از امور اساسی و کلیدی می‌باشد که توجه به آن‌ها موجب سیر کمالی انسان در زندگی می‌شود. به طور حتم دلدادگان به این مکتب پربار این ویژگی خاص را با تمام وجود درک کرده‌اند که صدها سال با وجود موانع و مشکلات لحظه‌ای از عشق و محبت حضرت و اهل‌بیت(ع) مکرمشان غافل نگردیده‌اند و رسم ارادت و مودت را به امید هدایت واقعی و نجات ابدی با تمام وجود خود پاس می‌دارند. خلاصه آن که وقتی گفته می‌شود «مکتب حیات بخش» شعای آن تمام افراد بشر در ادوار مختلف را دربر می‌گیرد، چرا که خواسته بشر حیات طیبه و سرشار از معرفت می‌باشد.

اما درباره سوال، کسی نمی‌تواند منکر این واقعیت شود که بزرگداشت و پاسداشت اربعین در تمام دوران و در زمان ما که مواجه با واقعه‌ای بی‌نظیر در راهپیمایی میلیونی شده‌ایم، چه تاثیرات شگرف و آثار بزرگی در حال و آینده دارد که سرآمد همه آن‌ها همدلی و وحدت برآمده از عمق جان‌ها می‌باشد، چرا که تحت یک پرچم، یک شعار و یک مقصد می‌باشند.

در حقیقت راهپیمایی عظیم اربعین صرفاً در یک مسیر جاده‌ای و خیابانی انجام نمی‌شود بلکه مسیر آن همان راه نجات و کمال است که در مکتب امام حسین(ع) به خوبی قابل درک می‌باشد. اگر امت اسلام به همین یک رویداد توجه و دقت داشته باشند که به معجزه شبیه‌تر است، می‌توانند تأثیر راهپیمایی اربعین را در تمام ابعاد معنوی، سیاسی و اجتماعی، مشاهده کنند.

مؤلفه‌های تمدن سازی اربعین از نگاه شما چیست؟

البته علاوه بر مولفه‌ها باید به مبانی تمدن‌سازی هم توجه داشت تا مؤلفه‌ها و شاخص‌ها بهتر شناخته شوند؛ چنانکه به مبادی تمدن‌سازی نیز باید عنایت داشت اموری از قبیل مفهوم‌شناسی تمدن‌سازی، ویژگی‌ها و نقش تمدن‌سازی در سعادت جامعه و انسان‌ها که همه‌ی این‌ها مهم و بحث مفصلی را می‌طلبد اما در خصوص مولفه‌ها به سه نکته اساسی اشاره می‌کنم:

اول؛ دیانت به معنای پایبندی و پایه‌گذاری تمدن‌ها به اصول اعتقادی و توحیدی که از خداشناسی و خداباوری گرفته تا خودشناسی و خودسازی، مکتب اسلام با توجه به ظرفیت انسان‌ها، مهم‌ترین عامل رشد و گسترش را پایبندی به همین اصول و عمل به فروع آن دانسته، شکل‌گیری چنین جامعه‌ای نوید بخش ظهور تمدن اسلامی و ماندگاری آن دارد.

دوم؛ عقلانیت به معنای عام کلمه یعنی حرکت براساس فهم عقلانی و پایبندی به تشخیص عقل و حکم آن، که چنین رویکردی جامعه متدینین را به حرکت صحیح در مقابل موانع و دشواری‌ها وا می‌دارد، یقیناً در مسیر رسیدن به یک تمدن کامل اسلامی، نیازمند جامع نگری در مسائل مقاومت و پیشرفت می‌باشیم که در پرتو اندیشه و خرد می‌توان راهبردها و راهکارها را به کار بست و به سمت تمدن نوین اسلامی قدم برداشت.

سوم؛ همت به معنای خواستن و تلاش برای رسیدن به مقصود و مقصد، برای رسیدن به تمدن اسلامی تلاش و خستگی‌ناپذیری یک رکن حساب می‌شود، دوری از وسوسه خناسان و بدگمانی‌ها و زدودن یأس و ناامیدی از دل‌ها، نکته‌ای است که گام‌ها را سست می‌کند، از این‌رو علاوه‌ بر همت عملی نیازمند همت و جهاد کبیر در این مسیر می‌باشیم.

به هر صورت کنگره عظیم اربعین نشانگر بروز و ظهور اتفاق بزرگی در آینده می‌باشد که در پرتو چنین حرکتی و تفکر مقاومت می‌باشد که دل‌ها برای تحقق تمدن نوین اسلامی را روشن‌تر از همیشه می‌کند.

افراد با سنین مختلف و سطح توانایی‌های گوناگون، حتی معلول و کهنسالان نیز در این راهپیمایی معنوی و باشکوه حضور پیدا می‌کند چه انگیزه‌هایی وجود دارد که افراد با این شوق و شور و شعور ده‌ها کیلومتر را پیاده روی می‌کنند؟

اصلی‌ترین انگیزه مکتب سیدالشهدا(ع) و پیام‌های قیام حضرت است که در کربلا و دیگر مکان‌ها بیان شد و بعداً توسط سفیران و پیام‌آوران واقعه عاشورا یعنی امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) و اسرای آل‌الله سلام الله علیهم با فریادی رسا به گوش اهل زمان خودشان و اهالی تاریخ رسید، مومنان و آزادگان در همه جای جهان این فریادها را شنیدند و دعوت امام حسین(ع) را لبیک گفتند،‌ در حقیقت راهپیمایی اربعین، لبیک با معنا و با توجه به همان دعوت سال شصت و یک قمری سیدالشهدا(ع) است که همه را به خود جذب کرده و اربعین نمادی شگفت‌انگیز از حضور و شیفتگی همگان به این مکتب زنده و پویا می‌باشد.

نکته دیگر آنکه ملت‌ها اسلام راستین را در مکتب امام حسین(ع) به خوبی درک کرده‌اند و این شور و اشتیاق، دلدادگی به اسلام حقیقی و ناب محمدی(ص) را نشان می‌دهد، اسلامی که دین خاتم و معارفش آرزوی تمام انبیا بوده است.

آیا اساسا این پدیده را می‌توان با اصول و شاخص‌های مادی دنیای امروزی اندازه گیری کرد؟

هر چند سنت راهپیمایی اربعین یک سنت دیرینه و تاریخ جذابی دارد اما راهپیمایی اربعین در سال‌های اخیر علاوه بر آن ویژگی‌ها و امتیازات معنوی گذشته، دارای خصوصیات دیگری می‌باشد که این حجم از شرکت کنندگان و ایثار و از خودگذشتگی‌ها را به دنبال داشته است.

امروز دشمنان اسلام و مسلمانان راهپیمایی بزرگ اربعین را به عنوان یک مانور معنادار از طرف جبهه مقاومت و مستکبرستیزان می‌دانند، پس هم دارای ابعاد معنوی است و هم ابعاد جهادی که شعارش بیش از گذشته به گوش آنان می‌رسد.

با توجه به این‌گونه مسائل، نمی‌توان راهپیمایی اربعین را با مقیاس‌ها مادی و ارزش‌های دنیوی اندازه‌گیری کرد؛ چرا که اصل حرکت مادی نیست. انسان وقتی در میان انبوه جمعیت راهپیمایی کنندگان قرار می‌گیرد و برخی دشواری‌ها و کاستی‌ها را مشاهده می‌کند و از طرفی ایثار و از خودگذشتگی‌ها مخصوصا برخورد کریمانه و بزرگ منشانه ملت بزرگ عراق را می‌بیند، در حقیقت انسان بهت‌زده و حیران از این همه معنویت همراه با اخلاص و حرکت همراه با شعور و درک بالا می‌شود و این همان شور و شعور و شعف است که با شاخص‌های مادی قابل اندازه‌گیری نیست و هرگز نخواهد بود.

کسی که به پیاده روی اربعین می‌رود چگونه می‌تواند خود را در محضر امام معصوم(ع) تجسم کند و بهره معنوی دوچندانی از این حضور ببرد؟

اندیشه و فهم درست از ابعاد مختلف قیام ابا عبدالله الحسین(ع) که مهم‌ترین پایه و مبنای درک معنوی معصوم(ع) است یعنی طریق الحسین را در شناخت آموزه‌های مکتب حسینی ببیند و این مسیر پیاده‌روی فضای مناسبی را برای تعمق و تفکر بیشتر در کسانی که توفیق راهپیمایی اربعین را پیدا کرده‌اند ایجاد می‌کند.

فهم از شرائط زمانه و شناخت دوران و جریان‌های فکری موجود و حاکم بر دنیا نکته دیگری است که انسان را در شرائط حضور در محضر امام(ع) خویش قرار می‌دهد که چگونه در شرایط پیچیده و سخت می‌توان با اقتدا به سیدالشهدا(ع) راه درست را پیدا کرد. راهی که در آن هم نجات باشد و هم سعادت به معنای دیگر بالا بردن بصیرت در دنیایی که نبود بینش درست و محاسبه صحیح، خسران بزرگی را به دنبال دارد.

اخلاص و پایبندی به عهد و پیمانی که در زیارت‌ها و ادعیه بصورت مستمر آن را تکرار می‌کنیم، شرط دیگری است که بدون آن عمل‌ها سست و گذرا خواهد بود، اخلاص و وفاداری اصحاب امام(ع) دو عنصر موثر در جوانمردی و ماندن در رکاب امام حسین(ع) در روز عاشورا بود که به فوز عظیم نائل گشتند.

در پایان اگر نکته ای باقی مانده بفرمایید؟

در پایان عرض می‌کنم که مکتب خونین کربلا، مکتبی است که انسان می‌تواند بینش و معرفت و عیار مسلمانی خود را بالا ببرد و با فلاح و رستگاری به مقصد اعلا و کمال واقعی برساند و اربعین و پیاده‌روی اربعین این زمینه را برای مشتاقان مکتب اهل‎بیت(ع) اعم از مسلمان و غیر مسلمان‌ سنی و شیعه، پیر و جوان، به مدد پروردگار متعال، مهیا نموده است؛ امیدواریم همه از این فرصت معنوی بهره کامل را ببرند.

انتهای پیام/

منبع: رسا