تنظیمات
اندازه فونت :
چاپ خبر
گروه : h133
حوزه : اخبار, مبانی علوم انسانی اسلامی
شماره : 18526
تاریخ : ۹ مرداد, ۱۳۹۹ :: ۱۲:۳۱
مهجوریت قرآن در عصر بازگشت به معنویت یادداشت؛ مهجوریت قرآن در عصر بازگشت به معنویت حجت‌الاسلام والمسلمین علی نصیری در یادداشتی به بحث مهجوریت قرآن در دوره معاصر پرداخت.

به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی مفتاح_اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین علی نصیری، استاد حوزه و دانشگاه، در یادداشتی به بحث مهجوریت قرآن در دوره معاصر پرداخت که متن این یادداشت به شرح زیر است:

قرآن را باید تنها نامه پاک و پیراسته خداوند به بشریت دانست که خداوند در آن با زبانی دلنشین و جذاب و با پیامی از سر مهر و منطق با بندگان خود به گفتگو پرداخته و روشنی و تاریکی، هدایت و ضلالت را در آن بازشناسانده و هر آن چه زمینه سعادت آدمیان را فراهم آورده یا باعث نگون‏‌ساری آنان می‌‏شود، تبیین کرده است.کتابی از ناحیه خداوندی که همه هستی و انسان را آفریده و به تمام زوایای آشکار و پنهان  عالم خبر دارد و به نیکی می‌‏داند که رخنه‏‌های وجود آدمیان در کجاست و آنان از چه زمینه‏‌ها و بسترها آسیب می‌‏بینند و در ورطه هلاکت گرفتار می ‌شوند.

قرآن را از این جهت می‏‌توان به بروشوری تشبیه کرد که کمپانی‏‌های مختلف به هنگام عرضه کالاهای تولید شده خود در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‏‌دهند و تاکید می‌ کنند که لازم است پیش از استفاده و گشودن آن کالا، آن بروشور مطالعه شود. در چنین بروشوری که در حقیقت می‌‏توان آن را کتابچه راهنمای استفاده بهینه از هر کالا نامید، آسیب‏‌های آن کالا تذکر داده می‏‌شود؛ نظیر آن که گفته می‏‌شود این دستگاه در برابر نور مسقیم خورشید، حرارت، زمین ناصاف، آب و هر گونه مایعات، فراز و فرود جریان برق آسیب‌پذیر است. نیز قطعات دستگاه به تفکیک معرفی می‌‏شود، عمر مفید دستگاه و بازه زمانی ضمانت آن کمپانی و در کنار همه اینها چگونگی استفاده از آن تبیین می‌شود.

پیداست هر چه آن کالا پیچیده‏‌تر باشد، بروشور حجیم‌‏تر و مباحث مطرح شده در آن دقیق‌‏تر می‏‌شود تا جایی که گاه تذکر داده می‏‌شود، دستگاه بدون حضور کارشناس مربوط باز نشود. باری، انسان برترین و پیچیده‌‏ترین کالای کمپانی آفرینش الهی است که حقیقت او پس از گذار هزاران سال از تاریخ ظهور انسان، بر همگان پنهان مانده و به تصریح قرآن از جمله اسراری است که برای آدمیان دست‌یافتنی نیست.

اهمیت وجود قرآن در دوران ما زمانی آشکار می‏‌شود که دریابیم جهان، گسترده‌‏ترین تحولات در عرصه علم و دین را تجربه می‏‌کند. در عرصه علم بسیاری به‏ درستی عصر ما را عصر انفجار اطلاعات می‌نامند؛ دورانی که مرزها و فاصله‌های طولانی جغرافیایی با کمک ابزارهایی همچون ماهواره و اینترنت به حداقل ممکن کاهش یافته و جهان پهناور دیروز به دهکده و بلکه به تعبیر دیگر اندیشوران به خانه‌‏ای جهانی تبدیل شده است.

چنان که به اذعان عموم صاحب‏‌نظران، عصر ما را باید دوران بازگشت به دین و معنویت دانست؛ زیرا همگان نیک به خاطر دارند که جهان پس از دوران رنسانس و ظهور مدرنیته و با تفوق علم و تجربه با موجی از خدا گریزی روبرو شد و مکاتبی همچون مارکسیسم، اومانیسم و پوزیتویسم با تمام توان به جنگ ادیان الهی آمدند و در کنار انکار همه مظاهر متافیزیک، دین را افیون ملت‏‌ها دانستند و نزدیک به چهار سده بر طبل کفر نواخته و پرچم الحاد را بر بام برخی از کشورها برافراشتند.

اما اینک در سایه لطف بیکران الهی، عموم تفکرات الحادی از رونق افتاده و شماری از آنها به تاریخ سپرده شدند و جهان، بازگشت به دین و اخلاق را تجربه می‏‌کند. تأثیر بازگشت به خدا، اخلاق و معنویت را حتی در ده‏‌ها فیلمی که هالیوود تولید می‌کند، می‏‌توان مشاهده کرد به گونه‌ای که امروزه معنویت و معناگرایی را از شاخصه‌‏های سینمای امروز می‌شمارند و آموزه‌هایی همچون حیات پس از مرگ، حیات برزخی، امکان اِخبار از غیب، ارتباط زندگان با مردگان و به عکس، در این نوع از فیلم ها مورد تأکید قرار می‏‌گیرد.

اقبال روزافزون مردم به مراکز پرستش اعم از مسجد، کلیسا، کنیسه و معبد و نیز ظهور معنویت‌های نوگرا که البته با آفاتی روبرو هستند، همگی از موج خداگروی و آخرت باوری در میان جهانیان حکایت دارد. باری، انسان امروز تشنه حقیقت و معنویت است، با این حال نمی‏‌داند که کشتی ایمان و باور خود را در ساحل کدام دین و آیین پهلو زند. از این‌جا می‌‏توان به اهمیت قرآن به عنوان تنها کتاب آسمانی دست نخورده پی برد که می‌‏تواند اسلام را به عنوان کامل‏‌ترین دین در میان دوازده دین زنده کنونی دنیا به جهانیان معرفی کند.

به‏‌رغم برخورداری قرآن از جایگاه رفیع هدایت آدمیان، این کتاب همان‌گونه که خود اعلام کرده حتی در میان مسلمانان مهجور است و عموماً از آن به هنگام ازدواج، خرید خانه و بر سر گور مردگان برای تبرّک و تیمن بهره می‏‌گیرند. مردم از این جهت بسان بندگانی می‏‌مانند که نامه مولای خود را بر بالای طاقچه‌‏ای گذاشته و هر روز در برابر آن کرنش کرده و آن را می‏‌بوسند، در حالی که در آن اعلام شده که آنان آزاداند و آنان به خود زحمت گشودن آن را نمی‏‌دهند تا خود را از یوغ بندگی آزاد کنند.

انتهای پیام/

منبع: ایکنا

© 2024 تمام حقوق این سایت برای پایگاه خبری مفتاح انسانی اسلامی محفوظ می باشد.