تنظیمات
اندازه فونت :
چاپ خبر
گروه : h133
حوزه : اخبار, مبانی علوم انسانی اسلامی
شماره : 21038
تاریخ : ۲۴ مهر, ۱۳۹۹ :: ۱۵:۲۶
درس خارج/ ادله معتقدین به حرمت فرار از بیماری و پاسخ ادعاهایشان آیت‌الله قائنی/ فقه پزشکی40: منظور روایات از امور مسلمین، امور عمومی مسلمین است منظور روایات از اهتمام به امور مسلمین، امور عمومی مرتبط با مسلمین است. چون در روایات متعددی «امور مسلمین» به معنای امور عمومی مسلمین استعمال شده است.

به گزارش پایگاه خبری –تحلیلی مفتاح_اندیشه، آیت‌الله محمد قائنی از اساتید حوزه علمیه قم در درس خارج فقه پزشکی به تشریح مسائل مستحدثه پزشکی با عنوان «واگیر و سرایت بیماری» پرداخت که در ادامه خلاصه متن آن را از نظر می‌‌‌‌گذرانید؛

بحث در روایات اهتمام به امور مسلمین بود و ما گفتیم ظهور این روایات یا قدر متیقن از آن، امور عمومی مرتبط با مسلمین است و وجوب اهتمام و تاکید آن هم می‌تواند شاهدی بر آن باشد.

در روایات متعددی «امور مسلمین» به معنای امور عمومی مسلمین استعمال شده است. در روایات از امام به قائم به امور مسلمین تعبیر شده است و امامت قیام به امور مسلمین دانسته شده و قیام به امور مسلمین جزو شئون امام دانسته شده است و یقینا مراد قیام به امور شخصی افراد نیست و اصل یک مورد هم معهود نیست که این ترکیب در امور شخصی مسلمین به کار رفته باشد.

به نظر این روایات به خوبی قرینه بر این است که تعبیر «امور مسلمین» به معنای امور عام مسلمین است و از قبیل اضافه جمیع به جمیع نیست تا معنای آن ضرورت و حوائج شخصی افراد باشد.

نتیجه این‌که با توجه به ظهور روایات و تاکیدی که در روایات آمده است آنچه از روایات اهتمام به امور مسلمین استفاده می‌شود همین اهتمام به امور عمومی مسلمین است و بعید نیست تعریض به عامه باشد در رفتاری که در قضیه غصب خلفت از خود بروز دادند و به مساله اهمیت ندادند و شد آنچه شد.

بنابراین روایات لزوم و وجوب اهتمام به امور مسلمین به معنای اهتمام به امور عمومی مسلمین است و حداقل احتمال این ارتکاز(فهم امور عمومی از امور مسلمین) از موارد احتمال قرینه‌ای محسوب می‌شود که مانع شکل گیری اطلاق برای این تعبیر است.

البته امور عمومی مسلمین هم شامل امور عمومی الزامی است و هم شامل امور عمومی غیر الزامی و هیچ اشکالی ندارد رسیدگی و اهتمام به امور غیر الزامی هم واجب و لازم باشد.

مثل تامین فضای سبز جامعه ممکن است از امور غیر الزامی باشد اما اهتمام به آن لازم باشد. همان طور که انجام مستحبات الزامی نیست اما بعید نیست بیان آن‌ها در جامعه و برای مردم و تبیین احکام شریعت(حتی احکام غیر الزامی) لازم و واجب باشد.

انتهای پیام/

© 2024 تمام حقوق این سایت برای پایگاه خبری مفتاح انسانی اسلامی محفوظ می باشد.