به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی مفتاح_اندیشه؛ آیت الله سید باقر میردامادی نماینده حضرت آیت الله نوری همدانی در تهران در گفت و گویی به مناسبت روز اجرای طرح استعماری حذف حجاب به دست رضاخان، درباره دلیل پافشاری رضاخان به کشف حجاب، با اشاره به آیه شریفه "و قل للمومنین یغضوا ابصارهم... " گفت: حجاب یکی از واجبات دین اسلام است.

وی افزود: خداوند متعال فریضه حجاب را به منظور حفظ انسان‌ها از گناه و آلوده نشدن آن‌ها به معصیت و نافرمانی خدا قرار داده و در قرآن کریم صراحتاً آن را به عنوان تکلیف و وظیفه اعلام کرده است که مومنان اعضا و اندام خود را از معاصی حفظ کرده، آبرومندانه زندگی کنند، در انظار عمومی لخت و عریان ظاهر نشوند و تنها خود را برای همسران‌شان بیارایند.

نماینده حضرت آیت الله نوری همدانی در تهران اظهار داشت: وقتی بانوان، بی حجاب، سربرهنه، بدن برهنه یا با لباس‌های بدن‌نما در انظار عمومی و در مقابل چشمان نامحرمان ظاهر شوند افزون بر اینکه خود مبتلا به گناه و سرپیچی از فرمان خداوند شده بلکه آتش شهوت را در مردان شعله ور کرده‌اند، در چنین شرایطی بی حیایی و فساد قطعاً جامعه را فراخواهد گرفت.

وی افزود: بی حیایی و بی عفتی آثار بسیار زیان‌باری برای تمام افراد جامعه به دنبال دارد؛ اسلام برای حفظ آرامش و امنیت انسان‌ها امر حجاب را بر زنان و مردان واجب کرده است تا در سایه آن عزت آدمی حفظ شده و به بنیان خانواده آسیبی وارد نشود.

آیت الله میردامادی ابراز داشت: قبل از رضاشاه در زمان قاجار زنان حجاب‌هایی مانند چادر و پوشیه داشتند، اما رضاخان فرد بسیار فاسدی بود که قصد براندازی دین اسلام را در ایران داشت؛ دستور موکد اسلام این است زمانی که می‌خواهید در مقابل نامحرم ظاهر شوید برای نامحرمان خود را زینت نکنید.

وی در ادامه بیان داشت: از طرف دیگر خداوند و اولیای الهی زینت کردن و آراستن انسان را برای همسر خود به نوعی عبادت و عملی شمرده‌اند که سبب تعالی انسان می‌شود.

نماینده حضرت آیت الله نوری همدانی در تهران اظهار داشت: رضاخان پهلوی از سوی انگلیس برای اداره ایران انتخاب شده بود و مسلماً اهداف آن‌ها را در کشور دنبال می‌کرد؛ در آن زمان آمریکا قدرتی نداشت، اما انگلیس کشور پرقدرتی بود که تمام تلاش خود را به کار گرفته بود تا فساد و بی بندوباری را در کشور‌های اسلامی رواج دهد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: رضاخان از سوی انگلیس دستور داشت سه عمل قبیح را در ایران رسماً علنی و قانونی کند؛ اول مسئله کشف حجاب و رواج بی حجابی و بی حیایی زنان، دوم مخالفت با روحانیان و مُعمّمین و برداشتن عمامه از سر آن‌ها و سوم جلوگیری از اجرا شدن مراسم‌های مربوط به عزاداری امام حسین(ع) بود که الحمدلله به همان دوران ختم شد و پس از نابودی حکومت شاهنشاهی، این سه مورد در جایگاه واقعی خود قرار گرفتند.

انتهای پیام/

منبع: رسا