به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی مفتاح_اندیشه؛ استاد محمدحسین ملک‌زاده، از اساتید سطح خارج حوزه علمیه، در مطلبی به این پرسش که چه نیازی به تربیت این همه مجتهد است پاسخ داده و آورده است: برای تولید علم لازم است فقه با رویکرد اجتماعی داشته باشیم و بعد از آن لازم است فقه مضاف به اجتماعیات مانند فقه سیاست و اقتصاد و... داشته باشیم و بعد از آن نظام‌سازی فقهی ایجاد شود؛ خروجی چنین فرایندی این است که نظام‌سازی ما هم مبتنی بر تجربه، آزمون و خطاست و هم مبتنی بر تولید علم اسلامی است.

در طول تاریخ چون علما و فقها از حکومت دور بوده‌اند، فرصت شکوفا کردن ظرفیت‌های فقه را نداشته‌اند و امروز فرصت عجیبی در اختیار ماست؛ چراکه روحانیت در رأس حکومت قرار گرفته و همه باید قدر این فرصت و نعمت را بدانند. علما در گذشته به علت سختی شرایط حتی در روستاهای خود تقیه می‌کردند که بگویند شیعه هستند، ولی در دوره صفویه که فضا برای ابراز اندام فقهای شیعه فراهم شد شیخ کرکی اولین شیخ‌الاسلام این دوره شد و اولین رساله فقهی در باب خراج را نوشت؛ زیرا تشکیل حکومت سبب شد تا بحث خراج مورد نیاز جامعه (آن دوره) شود.

امروز با وجود تعدادی مرجع تقلید و فقیه، برخی می‌گویند که چرا باید این همه مجتهد و مرجع تقلید داشته باشیم؛ زیرا ممکن است تعداد آنان بیش از حد شود؛ پاسخ این است که ما مرجع تقلید به تعداد زیاد نمی‌خواهیم و همین مقدار هم کفایت دارد، ولی بی‌شمار مجتهد جوان و متخصص در علوم مختلف نیاز داریم تا به عرصه‌های گوناگون نیاز بشری و علوم انسانی وارد شوند.

براساس آنچه بنده شنیده‌ام ما ۲۰ هزار مسئله فقهی بدون پاسخ داریم که هنوز جوابی برای آن ارائه نکرده‌ایم؛ بزرگواری که به دستور امام(ره) وارد قوه قضائیه شده بود، می‌گفت: اول انقلاب که وارد عرصه قضاوت شدیم پرونده‌هایی مطرح می‌شد که در هیچ کتب فقهی بحث نشده است؛ لذا خدمت آیت‌الله گلپایگانی می‌آمدیم و با ایشان مطرح می‌کردیم و ایشان می‌گفت که خودتان مباحث تخصصی آن را تحقیق کنید و در نهایت بنده نظر خودم را بدهم.

نتیجه کلام اینکه چون فقها از عرصه اداره اجتماع دوره بوده‌اند، ظرفیت‌های فقه باز نشده و اگر شکوفا شود شاهد توسعه بهره‌گیری از فقه به نحو عجیب و غریبی خواهیم بود که می‌تواند تحول ایجاد کند و مدعی اداره همه شئون اجتماعی بشر شود.

انتهای پیام/

منبع: ایکنا