به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، حضرت آیت‌الله جعفر سبحانی از مراجع تقلید در پیام تصویری به مراسم آغاز سال تحصیلی جدید حوزه علمیه تهران توصیه‌ها و نکاتی را بیان کرد که در ادامه آن را ملاحظه می‌کنید؛

بسم الله الرحمن الرحیم. خداوند متعال در قرآن می‌فرماید «وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ.»

آیه کریمه به صورت‌های مختلف تفسیر شده ولی یکی از تفاسیر این است که در هر منطقه، مرکزی بنام حوزه تأسیس شود و کسانی که در اطراف هستند به آن حوزه مهاجرت کرده و تحصیل کنند، پس از پایان تحصیلات به مراکز خود بازگشته و مردم را تبلیغ کنند.

این یکی از تفاسیر آیه است و برخی از کلمات همانند «لیتفقهوا فی الدین» این تفسیر را تأیید می‌کند که تفقه در دین آشنایی به دین است.

بحمدلله علمای اسلام به ویژه علما شیعه به این آیه پس از رحلت نبی اکرم(ص) عمل کردند. نخستین حوزه علمیه‌ای که پس از رحلت نبی اکرم(ص) تشکیل شد مسجد مدینه(مسجد الرسول) بود که در آن جا علوم اسلامی تدریس می‌شد و افرادی آشنا می‌شدند سپس به تبلیغ می‌رفتند، به ویژه امام باقر(ع) و امام صادق(ع) در آن جا کرسی خاصی داشتند و پای سخنان این دو حضرت شخصیت‌های می‌نشستند، مطالبی را می‌آموختند و مشکلات را حل می‌کردند.

پس از مدتی حوزه علمیه به کوفه هم منتقل شد. کوفه پس از مهاجرت امیرمؤمنان(ع) یکی از مراکز شیعی به شمار می‌رود. در آن جا نیز حوزه‌های علمیه تشکیل شد و مدت‌ها مبدآ انتشار علم بود. سپس حوزه‌های علمیه دیگر در خراسان، عراق و جاهای دیگر تأسیس شد که یکی از آن‌ها حوزه علمیه نجف است که در سال 448 توسط شیخ الطائفه تأسیس شد و کار این حوزه‌ها تربیت علما، مبلغ، فقیه و مفسر بود که به اطراف بازگشته و مردم را هدایت کنند.

سپس حوزه‌های علمیه در خود ایران، در مشهد و نقاط دیگر مختلف تأسیس شد و از حوزه‌های بنام که باید نام ببریم حوزه علمیه قم است که بحمدالله در 100 سال اخیر مبدأ آثار و برکاتی بوده است.

یکی از برکات حوزه علمیه قم همین انقلابی است که از آن بهره مند هستیم و یکی از حوزه‌های بنام حوزه مشهد بود که بعدا هم حوزه علمیه تهران که در حقیقت ثقل فلسفه، عرفان و کلام بود.

اکنون که من سخن می‌گویم عرایض متوجه آقایانی است که در تهران هستند، اعم از استاد، مدرس، طلبه یا دانشجو. باید در این سال تحصیلی یک کاری انجام دهید. از یک طرف گرفتار بیماری فراگیر هستیم که مقداری از اهمیت تحصیل می‌کاهد. یعنی موانع ایجاد می‌کند که انسان به تحصیل کامل برسد. در مقابل این مانع باید کوشش ما چند برابر باشد که اقلا بتوانیم این کاستی که از ناحیه بیماری متوجه فرهنگ است، جبران کنیم.

البته این اختصاص به حوزه‌های علمیه تهران ندارد بلکه همه حوزه‌های علمیه گرفتار این مشکل هستند. حتی دانشگاه و مدارس نیز با این مشکل روبرو هستند. در عین حال که باید بهداشت را رعایت کنیم، صحت عمومی و شخصی را رعایت کنیم تلاش کنیم که این کاستی را با تلاش بیشتر جبران کنیم.

مطلب دوم این‌که امروز در جهانی زندگی می‌کنیم که علاوه بر فقاهت که در واقع اساس شیعه است، علوم دیگر هم باید اهمیت بیشتری داشته باشد. یکی از آن‌ها مسأله کلام و عقاید است. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که از اطراف و اکناف هجوم بر اسلام به ویژه تشیع است و آن کسی که می‌تواند پاسخ بگوید همین حوزه‌های علمیه است چه از نظر حکمت، فلسفه و کلام و چه از نظر دیگر. باید به این مسأله هم اهمیت بدهیم.

در عین این که گروهی را برای اجتهاد تربیت می‌کنیم، گروهی هم علاوه بر اجتهاد این مسئولیت را بر عهده بگیرند کلام را که در حقیقت دفاع از اسلام است بتواند به خوبی بیاموزند و به دیگران هم درس بدهند.

ملاحظه کنید در این جهانی که در واقع می‌گویند جهان علم و فرهنگ است در یک کشوری که ادعای فرهنگی می‌کند قرآن را می‌سوزانند، ببین جهالت به کجا رسیده است که به این کتاب که دنیا در برابر عظمت آن سر به پایین آورده، در برابر چشمان مسلمانان چنین جسارتی می‌کنند. این برای ما درس است که مسأله کلام را هم اهمیت بدهیم.

مطلب دیگر این است که امروز دین مردم از طریق همین منابر است. منابر می‌تواند در مردم ایجاد اخلاق و ایجاد دین کند، به مسأله منبر و تبلیغ اهمیت بدهیم و بتوانیم سخنرانان بالغ، سخنرانان کامل و مؤثر تربیت کنیم که در بقای دین أثر خوبی دارد.

آخرین عرضم این است که شخصیت‌های هستند شاید در نجف و بسیار در قم که از نظر تحصیلی به پایه کمال رسیدند، اگر واقعا مصلحت می‌دانند مهاجرت کنند، حوزه علمیه تهران را به اصطلاح تأکید کنند، کمک کنند. این یک پیشنهادی است از بنده.

امیدواریم سال تحصیلی 1400-1399 را به خوبی به پایان برسانیم و وظیفه اخلاقی و دینی خود در مسأله آموزش و تبلیغ عمل کنیم.

انتهای پیام/