به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، آیت‌الله محسن اراکی، عضو شورای عالی حوزه علمیه در درس خارج فقه نظام سیاسی به بررسی موضوع عدل اقتصادی پرداخت که در ادامه چکیده متن آن را ملاحظه می‌‌‌‌‌‌کنید؛ گفتیم که تفاوت‌های طبیعی منشأ امتیاز نیست و روایاتی در این باب خواندیم. امام در مقام حاکم در حال صحبت است و این‌که کسی بگوید ائمه(ع) حکومت نمی‌کردند سخن اشتباهی است؛ ائمه همیشه حکومت می‌کردند. منتهی در همان مقداری که تمکن داشتند و در دایره خاصی که برایشان مقدور بوده، قاضی نصب می‌کردند، خمس می‌گرفتند و... این‌ها مسئولیت‌های حکومتی است؛ منتهی آن حکومت واسعه برای آن‌ها مقدور نبوده است. تفاوت‌های طبیعی را منشأ تفاوت در کاربرد می­شود اما منشأ تفاوت در امتیاز نیست؛ مثلاً کسی که با هنری آشنا است؛ به‌عنوان‌مثال نجاری بلد است، کار نجاری را باید به او سپرد و همچنین کشاورزی را باید به کسی سپرد که کشاورزی بلد باشد و نمی‌توان گفت چون همه باید مساوی باشند همه کشاورز شوند؛ اگر کسی از لحاظ طبیعی بدن قوی‌ای دارد، کاری که به او می‌سپارند با کار کسی که بدن ضعیفی دارد متفاوت است؛ و یا کاربرد اجتماعی زن و مرد فرق دارد؛ زن و مرد هر یک به لحاظ کاربرد فرق دارند و یکی از فرهنگ‌های غلطی که در غرب اتفاق افتاده بهم­ریختن این کاربردهاست. این افتخار نیست که زن چاه‌کن یا راننده کامیون شود؛ و همچنین برخی کارها مثل قابله­گری یا پزشکی زنان مخصوص بانوان است لذا بر دولت اسلامی واجب است زنانی را برای کارهایی که مخصوص بانوان است تربیت کند؛ مانند دکتر خانم بیماری خاص زنان. حضرت علی(ع) بعد از جنگ، عایشه را با 40 سوار به مدينه فرستاد که سر و رو بسته بودند. او وقتی به مدینه رسید خواست گله کند که حضرت علی حرمت حرم رسول خدا را نگه نداشته و با 40 مرد او را فرستاده، که آن‌ها نقاب از صورت برداشته و مشخص شد همه زن هستند. بنابراین تقسیم‌کار باید بنا به کاربرد باشد و این امتیاز نیست و این تقسیم‌کار نه تنها منافاتی با عدل ندارد؛ بلکه عدل همین است که تقسیم‌کار مطابق با توانایی هر فرد باشد. در روایات بر این مطلب تأکید شده که تفاوت‌های طبیعی اقتضای تفاوت‌های نوع کار را دارد، برای مثال امام صادق(ع) ‌فرمود: امیر مؤمنان(ع) خود هیزم تهیه می‌کرد و آب از چاه می‌کشید و جاروب می‌کرد و حضرت فاطمه(س) آسیا می‌کرد و خمیر می‌نمود و نان می‌پخت. امام محمدباقر(ع) می‌فرماید: علی و فاطمه(س) از رسول خدا(ص) تقاضا کردند که آن حضرت کارهای خانه و بیرون خانه را بین آن‌ها تقسیم نماید. پیامبر انجام کارهای داخل خانه را به عهده فاطمه‌(ع) نهاد و امور خارج از منزل را به عهده علی(ع) گذاشت. امام باقر می‌گوید: فاطمه(س) می‌گفت: هیچ‌کس جز خداوند نمی‌داند که من چقدر خوشحال شدم از این‌که رسول خدا(ص) کارهای بیرون از خانه را به عهده من قرار نداد و مرا از مراوده با مردان نجات داد. امام علی(ع) در نامه به امام مجتبی(ع) نکته این نوع تقسیم‌کار را بیان می‌کند: به زن بیشتر از امور خودش مسئولیت نده؛ زیرا این حال او را شاداب تر، قلب او را سبک‌تر و زیبایی‌اش را مداوم‌تر می‌سازد. چراکه زن گل است، قهرمان نیست. قهرمان به معنای کارگزار و کاربان است یعنی زن کارش کارگری نیست. تمدن اروپایی زنانگی را از زن گرفت؛ این‌که زن کار مردانه انجام دهد زنانگی را از او می‌گیرد؛ وقتی زیبایی، لطافت و عطوفت از بین برود، زن خشن می‌شود و دیگر آن نقش زنانگی را نمی‌تواند ایفا کند. انتهای پیام/