به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین سید نقی موسوی، استاد حوزه و دانشگاه در درس گفتار فقه نظام‌های اسلامی با عنوان «فقه معلمی» در ادامه ادله وظیفه هدایتی معلم بما هو معلم، با اشاره به دلیل ششم که تمسک به قاعده حرمت تعلیم لغو و لهو بود، بیان داشت: تعلیم متعلم بدون محتوای هدایتی از نوع تعلیم لهو و لغو است و تعلیم لهو و لغو حرام است؛ در نتیجه تعلیم متعلم بدون محتوای هدایتی، حرام است.

وی افزود: لهو در لغت چیزی است که انسان را به خودش مشغول می‎کند و موجب غفلت از امور مهم می‎شود، اما لغو چیزی است که قابل اعتنا نیست و فایده‎ای در آن دیده نمی‎شود، لغو در مورد کار و قول است و سخن لغو، سخنی است که بدون فکر از زبان خارج می‎شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین موسوی در بررسی این دو واژه از لحاظ اصطلاحی گفت: در اصطلاح فقهی این دو واژه لهو و لغو همان معنای لغوی خود را دارند و در اصطلاح معنای دیگری نگرفته‎اند، برخی می‎گویند با توجه به این‌که این دو واژه در قرآن به صورت عطفی به کار رفته‎اند؛ با یکدیگر مترادفند که شیخ انصاری در ردّ این سخن می‎گوید لهو می‎تواند مربوط به امور نفسانی نیز باشد در حالی‌که لغو اینچنین نیست و نمی‎توان این دو را مترادف دانست.

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه به بیان حکم لهو و لغو پرداخت و تأکید کرد: کار لهو و لغو مطلقا حرام نیست؛ بلکه لغو و لهو به طور مطلق مکروه است ولی در مورد برخی از موارد به صورت مصادیق خاص مثل غنا و قمار حرام است.

وی ادامه داد: این‌که کار لهو و لغو کراهت دارد، الزاما ملازمه‏ای و وجود ندارد که تعلیم آن کراهت داشته باشد و به شکل عام‎تر نمی‎توانیم بگوییم تعلیم فعل حرام، حرام است؛ چرا که تعلیم حرام در برخی از موارد واجب است، مثل پاسخ به شبهات یا کارهایی دیگر از این قبیل و به شکل عمومی نمی‎توانیم بگوییم که تعلیم حرام، حرام است.

حجت‌الاسلام والمسلمین موسوی خاطرنشان کرد: نتیجه استدلال این است که تمام نیست، اما با نگاه کلان به یک برنامه درسی و با نگاه برایندی به دروس می‎توانیم بگوییم تربیت سکولار، امری لهو و لغو است که این با توجه به استدلال‎های دیگر به دست می‎آید نه با تمسک به قاعده لهو و لغو.

انتهای پیام/