به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، جمعی از اعضای دیبرخانه مفتاح_اندیشه به دیدار آیت‌الله سید احمد مددی از اساتید دروس خارج حوزه علمیه قم رفته و به ارائه گزارشی از عملکرد این دبیرخانه پرداختند.

آیت‌الله مددی در سخنانی با تأکید بر فعالیت مجموعه‌های مختلف علمی در زمینه علوم انسانی اسلامی گفت: چاره‌ای نداریم جز این‌که با زبان علمِ دنیای امروز کار کنیم. در امور حقوقی، قضایی یا... نیاز به زبان علم دنیا داریم. در حقیقت ما باید درست بایستیم و حرف درست بزنیم. در انجام کارهای علمی باید با مراکز علمی دنیا ارتباط برقرار کنیم.

وی ادامه داد: مشکل بزرگ ما این است که می‌خواهیم ضعف‌ها را با شعار حل کنیم. به‌عنوان نمونه در مبحث اقتصاد که کارهای زیادتری صورت گرفته است، این کارها را باید به دانشکده‌های اقتصاد ارائه داد تا بررسی شود؛ اما این کار نمی‌شود.

آیت‌الله مددی عنوان کرد: از دیگر مشکلات این است که میزان آشنایت افرادی که بر روی علوم اسلامی کار می‌کنند با اسلام در حد شناخت احتیاط و معارف آن است و بعضی شاید اجتهادی داشته باشند. نشناختن فرهنگ، اصول و اصطلاحات دنیای اسلام از جمله مشکلات ماست.

وی با بیان این‌که ما موازی‌کاری در اقتصاد، علوم اجتماعی، جامعه‌شناسی، امور عقلی(حکمت) داریم و البته مشکلی نیست، تأکید کرد: مشکل در این است که این موازی‌کاری هدفمند نیست. موازی‌کاری در سطح کار ما بسیار کم است. ما نباید فکر کنیم که چند کتابی را که در اقتصاد داریم به‌عنوان پایه بگیریم و روی آن کار کنیم. چنین کاری نشدنی است.

استاد حوزه با اشاره به این‌که تفکر حوزوی ما باید بر پایه خاتمیت باشد، تصریح کرد: خاتمیت یعنی آنچه بشر را به دنیای وحی در همه جهات زندگی مرتبط می‌کند که توسط رسول مکرم اسلام(ص) بیان شده است و پس از آن هم چیزی نخواهد آمد. اسلام همان راه وحیانی و الهی برای تمام بشر در تمام نقاط زمین تا روز قیامت است.

وی ادامه داد: منظور از بشر، تمامی تفکرات در علم، فلسفه، اقتصاد و... برای تمامی انسان‌ها از کودک تا بزرگ با هرنوع طرز تفکری است. اسلام برای تمامی این‌ها نظر دارد. آیه «واللهُ مِن وَرائِهم مُحیطٌ» (بروج/20) اشاره به این موضوع دارد. بشر مراحل متعددی دارد و آنچه انسان نیاز دارد اعتماد به وحی است. انسان باید بداند علاوه بر جهد و کوشش به وحی نیاز دارد.

آیت‌الله مددی ابراز داشت: مشکل دنیای اسلام علم است. طبیعت علم این است که زمان و مکان نمی‌شناسد. جامع مشترک ما با دنیا علم است. قرآن می‌فرماید «يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجات‏» (مجادله/11)؛ یعنی علم، متعلق به فرد خاصی نیست و هرکسی می‌تواند آن را به دست بیاورد و هیچ بشری توانایی ارزیابی ایمان و علم را ندارد. هدف از تمامی علوم، شناخت و انکشاف خداوند است. کارهای ما در علم بسیار ضعیف است.

انتهای پیام/