اخذ اجرت بر طبابت اگر خود علاج کار حرامی نباشد یا بر کار حرامی متوقف نباشد جایز است. اگر خود علاج کار حرامی باشد، اخذ اجرت بر آن حرام است، چون کار حرام مالیت ندارد و اخذ اجرت بر آن مشروع نیست.

۱۳۹۸/۱۱/۱۷

اگر خود طبابت كار حرامی باشد. در این صورت پزشک برای علاج مستحق هيچ اجرتی نيست چون ماليت كار حرام از نظر شرع ملغی است و استحقاق اجرتی وجود ندارد.

۱۳۹۸/۱۱/۱۰

اگر معالجه بر لمس و نظر متوقف نباشد، لمس و نظر جایز نخواهد بود بلکه باید بدون آن معالجه کند. لذا اگر پزشک بدون اینکه نگاه کند بلکه با دیدن توسط نمایشگر و... معالجه می‌کند یا حتی با دستگاه‌ها به معالجه اقدام می‌کنند لمس و نظر جایز نیست.

۱۳۹۸/۱۱/۰۳

شاید بتوان گفت از آنجا که علاج جزو واجبات کفایی است و اگر فرد بداند که اضطرار بیماران در آینده مندفع نمی‎شود مگر به اینکه این افراد از الان آموزش ببینند، به جواز آموزش و لمس و نظر برای آنان حکم شود.

۱۳۹۸/۱۰/۲۶

از آنجا كه ما حرمت لمس را مستفاد از همان حرمت نظر دانستیم، اگر جایی حرمت نظر نفی شود، حرمت لمس هم منتفی خواهد بود.

۱۳۹۸/۱۰/۱۲

جواز لمس و نظر را نمی‌توان بر اساس قاعده لاضرر اثبات کرد و دلیل همان ادله خاص است. همانطور که قاعده نفی اضطرار و حرج نمی‌تواند دلیل باشد.

۱۳۹۸/۱۰/۰۵

براساس قاعده، نظر و لمس به غیر هم جنس جایز نیست و عنوان «علاج» هم از عناوین مجوز لمس و نظر و تکشف حرام نیست مگر این که جایی عنوان اضطرار صادق باشد.

۱۳۹۸/۰۹/۲۰