آیت‌الله تحریری با بیان اینکه سفر حج آثار اجتماعی و سیاسی فراوانی دارد، اظهار کرد: اسلام خواسته است ملت‌های مسلمان در این اجتماع با همدیگر تبادل فرهنگی و اقتصادی داشته باشند تا ابعاد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی آنها با هم پیوند یابد و در یک تعاون این چنینی رشد پیدا کنند و جنبه‌های فرهنگ دینی و اقتصادی آنان تقویت شود.
به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، آیت‌الله محمدباقر تحریری، تولیت مدرسه علمیه مروی در گفت‌وگویی به توضیح درباره ابعاد معنوی سفر حج پرداخت و عنوان کرد: حج یک عمل دارای جوانب مختلفی است که پیش از ظهور اسلام از ناحیه خداوند متعال تشریع شده است. مسلمانان برای اظهار خضوع خاص از اقصی نقاط کوچ می‌کنند و به‌نوعی از اوطان خود هجرت می‌کنند و در یک منطقه‌ای که به فرموده امیرالمومنین(ع) در نهج‌البلاغه خشک و بی‌آب و علف است جمع می‌شوند. خدای متعال امر فرموده است مردم در چنین منطقه‌ای که مانند سایر مناطق جغرافیای خوش آب و هوا نیست تجمع کنند و حول یک خانه گلین با یک آدابی به ذات اقدس الهی توجه کنند.
وی افزود: البته ما در نماز هم مأموریم در هر نقطه‌ای که هستیم به جانب کعبه رو کنیم اما در سفر حج، انسان باید علاوه بر این، کوچ هم بکند. خود کوچ کردن از وطن یک نوع قطع علاقه است. انسان وقتی در وطن خود حضور دارد با خویشاوندان خود ارتباط دارد اما وقتی به سوی مکه کوچ می‌کند این ارتباطات به طور موقت قطع می‌شود. به هر حال معلوم هم نیست این سفر بازگشتی داشته باشد؛ خصوصا در قدیم الایام که سفرها عموما پیاده بوده است و به طول می‌انجامیده است.
استاد اخلاق حوزه علمیه ادامه داد: از این جهت سفر حج برای مومنان به خداوند متعال یک امتحان خاص است و خداوند از مومنان می‌خواهد که این توجهات را داشته باشند. سفر حج هم زحمت بدنی دارد و هم خرج کردن درآمد دارد. شخص در طول سال درآمدی کسب کرده و بضاعت مالی حاصل کرده است که باید آن را خرج کند. مضاف بر اینکه این سفر نیاز به توجهات و آگاهی‌های ویژه هم دارد.
وی خاطر نشان کرد: از آن طرف چون این سفر، سفری معنوی است لذا نیاز دارد انسان رابطه خود با دیگران را اصلاح کند و اگر مشکل یا کدورتی دارد حلالیت بطلبد. ضمن اینکه لازم است رابطه خود با خداوند را اصلاح کند و اگر نماز یا روزه‌ای بر عهده داشته است به‌جا بیاورد. به هر حال یک تحول خاصی در فرد ایجاد می‌شود که یک توجه ویژه‌ای به ذات اقدس الهی متعال پیدا می‌کند.
تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: حضور در چنین جایگاهی که جمعیت‌های مختلفی از هر زبانی، از هر رنگی و از هر منطقه‌ای حضور دارند و لباس‌های یک‌دست به تن می‌کنند صحرای محشر را تداعی می‌کند. از این نظر برای کسانی که توجه داشته باشند توجه خاصی به عالم قیامت پیدا می‌شود؛ چراکه همه انسان‌ها در قیامت در یک صحرا جمع می‌شود.
وی ادامه داد: علاوه بر این سفر حج آثار اجتماعی و سیاسی فراوانی هم دارد. اسلام خواسته است ملت‌های مسلمان با این اجتماع با همدیگر آشنا شوند و تبادل فرهنگی و اقتصادی داشته باشد و در زمینه افکار و نحوه اداره زندگی خود نیز تبادل و هم‌افزایی داشته باشند تا بعد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جوامع اسلامی با هم گره بخورد و پیوند یابد و در یک تعاون این چنین قرار بگیرند تا در ادامه این ارتباطات رشد پیدا کند و جنبه‌های فرهنگ دینی و اقتصادی مسلمانان تقویت شود.
وی اضافه کرد: مخصوصا با برائت از مشرکین این حالت برای مسلمانان پیدا شود که باید در این محیط برائت از غیر خدا داشته باشند و تحت بلیت حاکمیت دین الهی قرا بگیرند و حضور در امت واحده را درک کنند. ضمن اینکه اگر ارتباطات نامطلوبی با دشمنان داشتند اصلاح کنند. خلاصه حج یک عمل بسیار عمیق عبادی است که تاثیر اخلاقی و اجتماعی دارد. البته این بستگی دارد امت‌های اسلامی چقدر به این ابعاد توجه داشته باشند و با این انگیزه‌ها سفر کنند و درصدد تحقق این معارف باشند.
آیت‌الله تحریری در بیان وجه تمایز سفر حج اولیای الهی با سفر حج عموم مردم اظهار کرد: اعمال انسان عمدتا بر اساس معرفتی است که انسان نسبت به خود و خداوند متعال و رابطه وجودی میان خود، سایر موجودات و امور مختلف عالم با خداوند متعال دارد. این معرفت هر چه دقیق‌تر و عمیق‌تر باشد اعمال عبادی انسان در مقام مقایسه با آن اعمالی که با معرفت سطحی نسبت به خداوند متعال انجام می‌گیرد قابل مقایسه نخواهد بود. بنابراین اولیای الهی حقیقت رابطه با خداوند متعال را درک کرده‌اند و در این اعمال، حقیقت رابطه با خداوند متعال در وجود و شئون وجودیه برایشان تجلی می‌کند.
وی اضافه کرد: زمانی که امام صادق(ع) می‌خواستند لبیک بگویند چون آن معرفت را داشتند بدنشان می‌لرزید. وقتی از ایشان سوال می‌شود که چرا این حالت برایتان رخ داده است حضرت می‌فرمایند: من می‌ترسم خداوند در پاسخم بگویم: «لالبیک». یعنی در ارتباط با خداوند متعال آن حالت خضوع کامل را درک می‌کند که نکند در اعمال و رفتارش آن خضوع خاص را نداشته باشد و الآن که می‌خواهد اظهار خضوع کند خداوند بگوید این اظهار خضوع، ظاهری است. این درک‌ها بستگی به ارتباط معرفتی به خداوند متعال دارد که همه افراد از آن بهره‌مند نیستند.
تولیت مدرسه علمیه مروی در پایان اشاره کرد: بنده فقط می‌آیم و با نگاه ظاهری یک خانه گلین را مشاهده می‌کنم اما اولیای الهی در دلشان با خداوند متعال پیوند خاص پیدا کرده‌اند، اعمالشان خالص شده است و همه خصوصیتشان را در جهت رضایت خداوند متعال قرار داده‌اند؛ لذا قلبشان مظهر انوار الهی است. در نتیجه در این مواقع آن حالت عبودیتشان ظهور پیدا می‌کند. لذا امام حسن(ع) ۲۰ مرتبه با پای پیاده به مکه مشرف می‌شوند چراکه آن عظمت را می‌دانستند.
انتهای پیام/
منبع: ایکنا
https://ihkn.ir/?p=6397
نظرات