حجت الاسلام پارسانیا در برنامه ضیافت گفت: با نزول قرآن شیوه جدیدی از اندیشه اجتماعی و نوع جدیدی از روابط بوجود آمد که پیشینه تاریخی نداشت و بدون این نظام معنایی امکان نداشت شکل بگیرد.

۱۳۹۸/۰۲/۱۸

کسی که سه ویژگی داشته باشد؛ در تعامل با مردم ظلم نکند، در سخن گفتن دروغ نگوید و در وعده‌ها هم خلف وعده نکند، کسی که این حسن ظاهر را داشته باشد، مروتش کامل است، عدالتش ظاهر است و حقوق اخوت در او جاری می‌شود که یکی از حقوق اخوت، حسن ظن و امثالهم است.

۱۳۹۸/۰۲/۱۵

گاهی سوءظن مبرزی دارد که مبرز آن فی حد نفسه حرام نیست، مثلاً با یک کسی خیلی صمیمی است حال بر اساس سوءظن روابطش را کم می‌کند و فعلی را انجام می‌دهد که شاید مکروه است ولی حرام نیست. در این صورت مبرزی انجام می‌دهد که معنون به‌عنوان حرامی نیست.

۱۳۹۸/۰۱/۲۱

همه ما نیازمند اخلاق معاشرت هستیم. صلاح خودمان، جامعه، نظام، انقلاب، کشور و نسل موجود و آینده جز با تحمل یک دیگر، حسن خلق و احترام به حریم یک دیگر میسر نخواهد بود. اگر بنا باشد هر فرد، گروه و صنفی به حریم دیگران پنجه تعرض بیندازد مسلماً هیچ چیزی جای خودش باقی نمی ماند. در این صورت نه کشور انسجام پیدا می کند، نه ملت متحد می شود و نه کارگزاران نظام می توانند صلاح مملکت را تشخیص دهند.

۱۳۹۸/۰۱/۲۰

ما معتقد به هضم اخلاق در فقه نیستیم، بلکه هویتِ مستقل علم اخلاق را می‌پذیریم؛ لیکن با این نظریه هضم و اضمحلال و ذوب اخلاق در فقه موافق نیستیم؛ چراکه اخلاق هویت خودش را حفظ می‌کند و با این نظریه هم که غالباً در کلمات فقهای ما آمده است - که بین بحث اخلاق و فقه مرزی درست می‌کند - با این هم موافق نیستیم؛ بلکه معتقدیم که باید با بسیاری از مباحث اخلاق که مطرح‌شده است، با منهج اجتهادی و درون فقهی به معنای خاص - الحجه علی افعال المکلفین - مواجه شد.

۱۳۹۸/۰۱/۱۸

آنچه در بحث سوءظن و حسن ظن مطرح می‌شود در واقع حمل فعل مسلم بر صحت به‌عنوان یک قاعده فقهی به معنای اول است؛ بنابراین کسی که سخن، کلام و اقدامی از او صادر شد که از آن، دو احتمال به ذهن خطور می‌کند به این نحو که: احتمال می‌دهید کار حرامی انجام دهد و احتمال می‌دهید که این کار وی جایز شرعی و تکلیفی است، این قاعده می‌گوید: کارش را بر آن احتمال حرام، حمل نکن و چنانچه سوءظن پیدا کند، قاعده می‌گوید: ظن تو این‌گونه باشد که این کار، مباح و جایز است نه حرام.

۱۳۹۸/۰۱/۰۷