دکتر زهرا داورپناه به یکی از دغدغه‌های مهم و راهبردی خود اشاره کرد و آن را «ضرورت تبدیل فهم بسیط و عاطفی امروز به دانشی تفصیلی و ماندگار» دانست. وی با تأکید بر اینکه بسیاری از مخاطبان، خصوصاً نخبگان، امروز به لحظه‌ای از آگاهی و درک تاریخی رسیده‌اند، هشدار داد که این فرصت شناخت، اگر با تحلیل عالمانه همراه نشود، ممکن است به‌زودی فراموش شود و باز هم در آینده به همان پرسش‌های تکراری و سهل‌انگارانه بازگردیم.

۱۴۰۴/۰۴/۱۲

فریمینگ یا چارچوب‌سازی، مبحث بسیار مهمی در رشته ارتباطات است که باید روی آن کار شود. ما در حوزه فریمینگ در کشور عمدتا چالش داریم. نمونه‌ای از این چالش، دوگانگی در نگاه به مذاکره است؛ در حالی که مذاکره نه ذاتاً خوب است و نه بد. چارجوب‌بندی صحیح این است که سیاست خارجی کشور، باید هم با چشم باز باشد هم با چشم بسته. اگر با چشم باز سیاست خارجی را پیش ببریم، مذاکره عمدتا اشکال خاصی ندارد، چون به دور از فریب وبا ذوق زدگی تصمیم گیری می‌شود.

۱۴۰۴/۰۴/۱۰

جهان ما، جهانی دو ساحتی است؛ ساحت مادی و ساحت معنوی. ما باید در هر دو میدان حاضر و مؤثر باشیم. همان‌طور که موشک داریم، باید روایت‌گر خوبی هم باشیم. اگر روایت را به دشمن واگذار کنیم، ابزار نظامی ما نیز بی‌اثر خواهد بود. همان‌طور که رزمندگان در میدان نظامی می‌جنگند، ما نیز باید در میدان رسانه و تبیین بجنگیم. هرکس که بتواند مردم را برای پذیرش هزینه‌های مقاومت اقناع کند، رزمنده این میدان است.

۱۴۰۴/۰۴/۰۹

از شهادت شهید سلیمانی تا وقوع طوفان‌الاقصی و پس از آن حوادث پرشتابی که در سطح منطقه و در داخل ایران به وقوع پیوسته تا نقطه‌ی کنونی یعنی جنگ مستقیم و تمام‌عیار ایران با آمریکا و اسراییل، همگی حکایت از سیر صعودی تقابل شفاف و بی‌پرده‌ی انقلاب اسلامی با نظام استکبار جهانی دارد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸

حضرت زینب(س) در امتداد واقعه و نه در سایه آن با حمیت میدانی و روایتی آمیخته با معرفت زنانه حماسه را مدیریت کرده و آثار تمدنی آن را تثبیت کردند، به همین سبب در تمدن اسلامی به‌ویژه در نظام فکری تشیع، زنان صاحبان امارت نرم‌افزاری تمدنی هستند، اگر امیر سیاسی باید از جهات کلان حیات امت صیانت کند، زن در کنار او با سلاح روایت و تبیین مفاهیم، تربیت، پایداری فرهنگی و مدیریت شبکه‌های اجتماعی همدلانه این صیانت را ممکن می‌سازد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸

تجربه زیسته زنان، به‌ویژه در نقش‌هایی نظیر مادری، پرستاری، داوطلبی و مراقبت، به آن‌ها ظرفیت ویژه‌ای در بازسازی روابط انسانی می‌بخشد. زنان نقش مهمی در ترمیم زخم‌های روانی و بازگرداندن انسجام اجتماعی ایفا می‌کنند. به‌طور طبیعی، آنان در بحران‌ها به عامل پیوند اجتماعی تبدیل می‌شوند؛ از طریق مراقبت‌های خانوادگی، مشارکت در فعالیت‌های جمعی در محله‌ها یا اردوگاه‌ها، نقشی اساسی در حفظ شبکه‌های اجتماعی ایفا می‌نمایند.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸