تنظیمات
اندازه فونت :
چاپ خبر
گروه : h133
حوزه : اخبار, برگزیده ترین ها, جامعه و فرهنگ, زنان و خانواده, مشروح خبرها
شماره : 22905
تاریخ : ۲۵ فروردین, ۱۴۰۰ :: ۱۴:۰۵
حجت‌الاسلام والمسلمین امیر مهاجر میلانی در درس گفتار «بررسی ادله حجاب در روایات»: عدم وجوب پوشش برخی از اعضای بدن، دلیلی بر جواز نگاه بر آن‌ها نیست برخی معتقدند وقتی نگاه به برخی از اعضای زنان جایز باشد به دلالت عرفی ملازمه وجود دارد که پس پوشش آن اعضا لازم و واجب نیست، ولی بر عکس، این قضیه صادق نیست. یعنی اگر پوشش برخی اعضا واجب نباشد، ملازمه نیست که نگاه به آن جایز باشد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین امیر مهاجر میلانی، کارشناس مسائل حوزه عفاف و حجاب در درس گفتار «بررسی ادله حجاب در روایات» به بررسی روایات بحث حجاب پرداخت.

وی با اشاره به برخی از روایات نگاه تصریح کرد: برخی معتقدند وقتی نگاه به برخی از اعضای زنان جایز باشد به دلالت عرفی ملازمه وجود دارد که پس پوشش آن اعضا لازم و واجب نیست، ولی بر عکس این قضیه صادق نیست، یعنی اگر پوشش برخی اعضا واجب نباشد، ملازمه نیست که نگاه به آن جایز باشد. مثلا پوشش برخی از اعضای مردان لازم نیست ولی نگاه زنان به این اعضا حرام هست و لذا نمی‌شود گفت چون نگاه به این اعضا جایز نیست پس ملازمه هست که پوشش آن لازم است.

این استاد حوزه تأکید کرد: نکته‌ای که وجود دارد این است درباره دیدگاهی که می‌گوید ملازمه‌ای که بین جواز نگاه به برخی از اعضاء زنان وجود دارد پس پوشش آن لازم نیست، روایات معارضی وجود دارد که با وجود این روایات معارض نمی‌شود نتیجه گرفت برخی از اعضای بدن زنان پوشش لازم نیست.

وی ادامه داد: روایات معارض بیان می‌دارند که هیچ نوع نگاهی با قصد جایز نمی‌باشد. این روایات در سه دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ دسته اول: روایات عام هست که هر نوع نگاهی جایز نیست و روایاتی در این زمینه هم وجود دارد. به عنوان مثال در اصول کافی روایتی هست که حضرت می‌فرماید: «نگاه تیری است از تیرهای شیطان» و مطلق هم بیان شده است و لذا طبیعتا نگاه به صورت را هم شامل می‌شود چون واضح‌ترین نگاه، نگاه صورت مد نظر هست که جایز ندانسته‌اند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مهاجر میلانی گفت: دسته دوم از روایات ناظر به نگاه اول و نگاه دوم هستند. دسته سوم از روایات مخصوص جلسه خواستگاری هستند که نگاه به وجه و کفین را در جلسه خواستگاری جایز می‌دانند و در غیر جلسه خواستگاری جایز نیست. بحثی که مطرح است آیا می‌شود بنابر این دسته از روایت فتوا داد یا خیر؟

وی عنوان کرد: در مورد آیه شریفه که می‌فرماید «فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا» برداشت‌هایی وجود دارد که نظر حضرات آیات مکارم شیرازی و شبیری زنجانی این است که وقتی بیان می‌کند کسانی که در قلبشان مرض هست، طمع نکنند، یعنی این‌که مراتب پایین التذاذ و نگاهی که جزء طبیعت جبلی مرد هست بدون اشکال است، یعنی اگر التذاذی باشد که مقتضی مرض در قلب فرد نباشد، اشکالی ندارد و اقتضای شغل خیلی از افراد هست که با زنان روبرو شده و اگر منهی باشد این‌ها باید شغل خود را عوض کنند.

انتهای پیام/

© 2024 تمام حقوق این سایت برای پایگاه خبری مفتاح انسانی اسلامی محفوظ می باشد.