به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، به نقل از خبرگزاری مهر، متأسفانه حجاب و عفاف در سال‌های اخیر مورد حمله و تهاجم بسیاری از سوی دشمنان قرار گرفته است و این موضوع نگرانی‌های والدین را درباره مساله حجاب بیشتر می‌کند. سیدعلی اکبر قلیچ خانی در یادداشتی به تبیین مساله حجاب به عنوان هنجار جامعه ایران پرداخته است، که در ادامه می خوانیم:   در تعریف جامعه شناسی هنجارها بعنوان معیارهای ثابت یک فرهنگ معین که افراد ان جامعه ملزم به یادگیری، آموزش و اجرای آن در طول زندگی اجتماعی خود در آن جامعه می باشند در نظر گرفته می‌شود.   هنجار ها آموختنی است. هر جامعه ای متناسب با دین، اقلیم، تاریخ و آداب و رسوم ان سرزمین هنجارهای مربوط به خود را دارد که آن جامعه را از سایر جوامع متمایز می سازد. تفاوت‌های هنجاری نشانه قدرت و تمایز فرهنگی یک جامعه محسوب میشود. معیار فرهنگی برای هر جامعه خود آن جامعه بوده که توسط اندیشمندان و بزرگانش دایما اصلاح، تعمیم و به روز رسانی و منضم به فرهنگش می شود.   از طرفی هر فردی در فرایند اجتماعی شدن بطور عملی و علمی، مستقیم و غیر مستقیم در معرض یادگیری و انطباق خود با هنجارهای جامعه مطابق با آموزشی که در نهادهای اصلی از خانواده تا مدرسه و دانشگاه و مراکز دینی ارائه می‌گردد قرار دارد. فرهنگ هر جامعه چارچوب مشخصی دارد از اصلی ترین ارکان شناخت هر جامعه و فرهنگی شناخت هنجارهای آن است. در فرایند اجتماعی شدن افراد و آموزش هنجارها به افراد جامعه است تا فرد بعنوان جزیی از آن جامعه و فرهنگ در موقعیت ها و نقشهای مختلف اجتماعی منطبق با هنجارها رفتار و زندگی نموده و علاوه بر آن مسول آموزش و تاکید هنجارها به افراد تاثیر پذیر از او از فرزندان و خانواده تا همکاران و دوستان می باشد. این پروسه به عنوان رفتار ثابت فرهنگی افراد باعث میشود که هنجار به عنوان فرهنگ فراگیر شده و به نسلهای دیگر منتقل گردد. شناخت و تقید به هنجارها باعث مانایی و اقتدار فرهنگی جامعه میشود. به این ترتیب هر فرد در جامعه الگویی از هنجارها بوده وبعنوان مثالی از فرهنگ جامعه خود دارای نقش و مسولیت می باشد. فرایند اجتماعی شدن تعلیم و تعلم هنجارها هم توسط نهادهای اصلی جامعه و هم توسط افراد آن جامعه می باشد. هرگاه موضوع فرایند اجتماعی شدن مطرح می‌گردد بحث نظارت اجتماعی و در حاشیه آن انحرافات اجتماعی نیز مورد توجه قرار می گیرد که در نوشته های بعدی به آن خواهیم پرداخت.   موضوع حجاب در تاریخ جامعه ایران موضوعی تاریخی و فرهنگی است. حجاب در قبل و بعد از اسلام همواره بعنوان ارزش فرهنگی مورد توجه ایرانیان بوده است تاریخ مصور و مکتوب ایران و نقشهای کهن بجا مانده نشان از آن دارد که زن ایرانی همواره برای حضور اجتماعی خود دارای تعریف مشخصی از پوشش کامل بوده این پوشش از مقامات عالی و رسمی ایران باستان تا کنیزان و خدمتکاران را در بر می گرفته است. در این خصوص مستندات تاریخی بسیاری وجود دارد که حجاب و پوشش مناسب چه برای زن و چه برای مرد در جامعه ایرانی از باستان تا کنون موضوعیت داشته بطوریکه در کنار تمامی نقش‌ها و یادها و فتوحات تاریخی، پوشش و حجاب ایرانی نیز ثبت و بدست ما رسیده است لباس های سنتی اقوام در مناطق مختلف در کنار نشان دادن سلیقه و زیبایی ها و ظرافت‌های زنان ایران بیانگر اصالت حجاب در ایران زمین می باشد.   با پذیرش اسلام از طرف ایرانیان این پوشش علاوه بر ارزش فرهنگی ارزش دینی و اعتقادی نیز پیدا کرد. اسلام، حجاب را برای ایرانیان نیاورد بلکه رفتار فرهنگی پوشش ایرانیان را تایید و تکمیل نمود. با گسترش آموزش‌های اسلام و رخنه آن در فرهنگ و اندیشه ایران حجاب نیز از ارزش فرهنگی به ارزش معنوی و دینی ارتقا یافت. به تعریف اول متن بر میگردیم که هنجارهای هر جامعه برآمده از ارزش‌های تاریخی و دینی آن جامعه می باشند. اگر هر فرد ایرانی بعنوان نماد فرهنگ ایران، خود را موظف به حفظ فرهنگ و انتقال آن می داند نمی تواند از کنار موضوع حجاب به راحتی عبور نماید. اگر خودمان باشیم یعنی یک ایرانی اصیل با فرهنگ، به حجاب به عنوان قید پوشش اصیل ایرانی توجه خواهیم کرد.   از سخت ترین شکست ها شکست فرهنگی است آنجایی که آدم‌های آن جامعه زنده هستند ولی خودشان نیستند و در تجاوز فرهنگی صورت گرفته آنها اصالت و نجابت و مشخصه خود را از دست داده اند. شکست در جنگ نظامی با کشته شدن و اسارت واقع می شود. شهید برای حفظ جامعه و فرهنگ خود جانش را فدا کرده و اسیر کسی است که جسم و جان او به اسارت رفته ولی ملیت و اصالت اش را برای خود حفظ کرده است می شناسند. موضوعی که در شکست فرهنگی عکس آن واقع می شود. آدمهایی به جسم و جان آزاد ولی بدون فرهنگ و اصالت جامعه خود. در حوزه فرهنگ و ایرانی بودن اگر خودمان باشیم پیروزیم