به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، در پی حوادث مهم و تاریخیِ جنگ ۱۲روزه، پایگاه خبری علوم انسانی مفتاح در گفت‌وگویی اختصاصی با آیت الله محمد محمدی قائینی استاد درس خارج حوزه علمیه قم به سوالات فقهی پیرامون این اتفاق پاسخ داد که در ادامه به آن اشاره می شود. در فقه اسلامی، مفاهیم «فَتک»، «اغتیال» و «ترور» دارای تفاوت‌های معنایی هستند، هرچند در عمل گاه مصادیق مشترک دارند. فتک به کشتن ناگهانی بدون مقدمه گفته می‌شود، اغتیال به کشتن فریبکارانه و ترور، در اصطلاح جدید، به قتل پنهانی در حالت غفلت گفته می‌شود. اگر فردی نسبت به مقتول حقی داشته باشد که شرعاً مجوز قتل است (مانند مردی که همسرش مرتکب خیانت جنسی شده)، در این موارد شخص می‌تواند بدون مراجعه به حاکم شرع، اقدام به قتل کند، چون مقتول «مهدورالدم» است و شرع چنین حقی را برای فرد قائل شده است. اما در سایر موارد، حتی اگر حق مسلمی برای شخص وجود داشته باشد، حق اجرای آن صرفاً با اجازه‌ی حاکم شرع است و اقدام خودسرانه ممنوع است. بنابراین، در مواردی که ترور جنبه شخصی دارد و مجوز شرعی لازم صادر نشده، این عمل حرام است.

ترور دشمنان اسلام: مشروعیت، محدودیت‌ها و ملاحظات

در مورد دشمنانی که به اسلام و مسلمانان تجاوز کرده‌اند، ترور آنان در صورتی که جنبه دفاعی داشته باشد یا به‌عنوان یک اقدام جنگی در چارچوب جهاد اسلامی انجام شود، جایز است. اما باید توجه داشت که اسلام هیچ‌گاه به ترور به‌عنوان روشی عمومی توصیه نکرده و تنها در شرایطی که دفاع از دین یا کشور اسلامی متوقف بر ترور باشد، آن را مشروع می‌داند. در این صورت، ترور نه‌تنها جایز بلکه لازم است و مشمول مذمت‌های اخلاقی هم نمی‌شود. در مقابل، چون ترور در عرف بین‌الملل و افکار عمومی جهانی، رفتاری ناپسند و غیرانسانی تلقی می‌شود، حتی اقدامات مشروعی که در قالب ترور انجام می‌شود نیز باید با هماهنگی و اذن ولی فقیه و حاکم شرع انجام گیرد، تا از آسیب‌های تبلیغاتی و مخدوش شدن چهره اسلام جلوگیری شود.