به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، در پی حوادث مهم و تاریخیِ جنگ ۱۲روزه، پایگاه خبری علوم انسانی مفتاح در گفت‌وگویی اختصاصی با آیت الله محمد محمدی قائینی استاد درس خارج حوزه علمیه قم به سوالات فقهی پیرامون این اتفاق پاسخ داد که در ادامه به آن اشاره می شود. در رابطه با کشورهایی که اکثریت جمعیت آن‌ها مسلمان است، ولی حکومت‌هایشان بر پایه سکولاریسم و قوانین غیر اسلامی اداره می‌شود، باید سه دسته را از هم تفکیک کرد:

1. دسته اول: افرادی که ظاهراً مسلمان‌اند و به صورت علنی مخالفتی با قوانین اسلامی و حقوق مسلمین نشان نمی‌دهند. در این صورت، تا زمانی که تقابلی عملی با اسلام ندارند، جنگ با آنان جایز نیست، هرچند ارشاد، امر به معروف و نهی از منکر درباره عقاید و رفتارشان لازم است.
2. دسته دوم: افرادی که به ظاهر مسلمان‌اند ولی عملاً با احکام اسلامی و حقوق مسلمین مقابله می‌کنند. اینان مفسد فی‌الارض و ظالم‌اند؛ مانند محمدرضا پهلوی که ادعای اسلام می‌کرد اما در عمل حقوق اسلامی را پایمال می‌نمود. مقابله با ظلم و فساد چنین افرادی، در صورت وجود شرایط لازم، واجب است.
3. دسته سوم: کسانی که حکومت کشورهای اسلامی را در اختیار دارند ولی به‌صورت علنی با اسلام مخالفت می‌ورزند. اینان در زمره «محارب» قرار می‌گیرند، هرچند که نام مسلمان بر خود دارند. اگر فردی صراحتاً بگوید که اسلام ناقص یا مربوط به گذشته است و قابل اجرا نیست، مانند برخی اعضای جبهه ملی، در این صورت مرتد و محارب شمرده می‌شود و احکام کافر حربی بر او جاری خواهد بود.