اطلاق مقامی یعنی مولی در مقامی بود که یک حرفی را اگر لازم بود بزند ولی نزده، از نزدنش می‌فهمیم چنین حکمی وجود ندارد نه کلامش اطلاق دارد.

۱۳۹۹/۰۲/۲۵

انصراف را قبول داریم ولی انصراف دو قسم است: انصراف بدوی و انصراف مستقر. انصراف بدوی این است که در وهله اول که آدم می‌شنود آن وهله اول آن‌ها توی ذهنش می‌آید. ولی وقتی دقت می‌کند می‌بیند این‌گونه نیست.

۱۳۹۹/۰۲/۱۷

یکی از مقدمات اطلاق، امکان تقیید است. در صورتی ما می‌توانیم اطلاق‌گیری کنیم که تقیید برای گوینده ممکن باشد. آن وقت با این‌که تقیید ممکن است اگر تقیید نکرد معلوم می‌شود اطلاق مقصودش است. اما اگر جایی تقیید اصلاً نمی‌تواند بکند این جا از عدم تقیید کشف اطلاق نمی‌شود.

۱۳۹۹/۰۲/۰۹

تمسک به اطلاقات برای افراد و مصادیق نوپیدا در ازمنه متأخره دارای مناقشاتی است؛ شرط اول انعقاد اطلاق این است که متکلم در مقام بیان باشد. انعقاد اطلاق متوقف بر مقدمات حکمت است.

۱۳۹۹/۰۲/۰۱

در اطلاقاتی که از شارع به ما رسیده وقتی ما می‌توانیم بگوییم اطلاق دارد، مطلق است که متکلم در مقام بیان باشد. اگر متکلم در مقام بیان نیست اطلاقی منعقد نمی‌شود.

۱۳۹۹/۰۱/۲۵