اقرار دشمنان به فضائل امام کاظم(ع)/ توسل اهل سنت به موسی بن جعفر(ع)

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه؛ حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن اختری دبیر سابق مجمع جهانی اهل بیت (ع)، در گفتگویی، با تبریک به مناسبت ایام دهه ولایت و امامت و همچنین سالروز میلاد باسعادت امام کاظم (ع)، اظهار کرد: پیشوای هفتم امام موسی بن جعفر، نام مادر بزرگوارشان حمیده و فرزند امام صادق (ع) هستند؛ معمولاً اختلاف در تاریخ تولد و شهادت امامان معصوم (ع) وجود دارد و علت این اختلاف ممکن است مربوط به فضا و جو حاکم در آن دوران باشد، البته ائمه اطهار (ع) نیز اصراری به اعلان قطعی آن نداشتند.

وی افزود: بر این اساس به نقلی ولادت امام موسی بن جعفر (ع) در ماه صفر و در نقل قوی‌تر حضرت در ۲۰ ذی‌حجه سال ۱۲۸ هجری در سرزمین ابوا نزدیک شهر مدینه دیده به جهان گشودند؛ همچنین عمر بابرکت حضرت بین ۵۰ تا ۵۷ سال نقل‌شده که برخی از نقل‌ها سال شهادت امام را ۲۵ رجب سال ۱۸۳ و بعضی دیگر در سال ۱۸۶ بیان می‌کنند.

حجت‌الاسلام اختری اوضاع سیاسی عصر امام کاظم (ع) را از سخت‌ترین دوره‌ها بیان و عنوان کرد: هنگام شهادت امام صادق (ع) منصور دوانقی خلیفه مشهور و ستمگر عباسی در اوج قدرت و تسلط بود و تمام خلفای دوران امام موسی کاظم (ع) کارنامه‌ای سیاه و آلوده به فساد و ستمگری داشتند.

عبدالصالح و باب الحوائج

دبیر سابق مجمع جهانی اهل بیت (ع) با اشاره به القاب آن حضرت اظهار کرد: القاب و کنیه متعددی برای امام موسی بن جعفر (ع) در روایات و تاریخ نقل شده است که معروف‌ترین آن ابوالحسن و عبدالصالح یعنی بنده صالح و شایسته الهی است.

وی افزود: امام موسی بن جعفر (ع) به دلیل کظم غیظ و مدیریت تحسین‌برانگیزی که در فروبردن خشم داشتند به کاظم معروف بودند و از دیگر القاب معروف ایشان باب‌الحوائج است؛ در اهمیت این کنیه همین بس که علمای اهل سنت حضرت را با عنوان باب‌الحوائج نام می‌بردند و مورد خطاب قرار می‌دادند.

حجت الاسلام والمسلمین اختری با استناد به روایات، عنوان کرد: امام صادق (ع) در توصیف مقام و عظمت امام موسی بن جعفر (ع) می‌فرمایند: او باب و دروازه‌ای از باب و دروازه‌های الهی؛ بر اساس آیات و روایات ائمه اطهار (ع) باب الی الله هستند و انسان از این طریق به‌سوی خداوند متعال هدایت می‌شود.

العابد

دبیر سابق مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) العابد را از دیگر القاب حضرت برشمرد و گفت: العابد به معنای عبادت‌کننده است، آن حضرت در طول عمر بابرکتشان بسیار در حال عبادت بودند و سجده‌های طولانی داشتند به‌قدری که ایشان به الساجد نیز معروف شدند. حتی زمانی که امام موسی بن جعفر (ع) در زندان بودند زندانبان چنین نقل می‌کند هرگاه امام را دیدم در حال سجده بود.

وی افزود: از لسان دوست و دشمنان امام موسی بن جعفر (ع) چنین نقل‌شده که امام کاظم (ع) بعد از اقامه نماز صبح از طلوع آفتاب تا هنگام نماز ظهر و بعد از اقامه نماز ظهر تا وقت نماز مغرب در سجده بودند و این‌گونه نبود که در این میان خوابشان ببرد بلکه همه این عبادات را با یک وضو انجام می‌دادند.

حجت الاسلام والمسلمین اختری گفت: یکی از چهار فرقه بزرگ اهل سنت حنابله است که رئیس آنان امام محمد حنبل نام دارد. یکی از علما و شیوخ بزرگ حنابله به نام ابوعلی خلال به نقل از خطیب بغدادی در کتاب تاریخ بغداد جلد یک صفحه ۱۲۰ چنین می‌گوید هیچ کار سخت و مشکلی برای من پیش نیامد مگر اینکه با توجه و رفتن به نزد قبر امام موسی بن جعفر (ع) و متوسل شدن به ایشان با عنایت الهی گره از مشکلم باز نشده باشد.

اقرار دشمنان به فضائل امام کاظم(ع)

دبیر سابق مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) اضافه کرد: علما و شخصیت‌های بزرگی در اسلام به عظمت و فضائل امام کاظم (ع) اشاره و تأکید داشتند حتی دشمنان نیز به عظمت حضرت اذعان و اعتراف کردند برای مثال هارون‌الرشید در معرفی حضرت به فرزندش مأمون چنین می‌گوید کاظم امام مردم، حجت خدا بر خلق‌الله و خلیفه خدا بر بندگان است؛ از این تعابیر در کتب معتبر اهل سنت و مخالفان حضرت بسیار یافت می‌شود.

وی افزود: مرحوم محمد طلحه شافعی در کتاب کمال‌الدین درباره امام موسی بن جعفر (ع) می‌گوید او امام کبیر القدر، عظیم الشأن، کثیر التهجد بود، جدیت تمام در اجتهاد می‌فرمود و سعی بلیغ در عمل می‌نمود و دارای کرامات بود.

حجت الاسلام والمسلمین اختری در ادامه بیان داشت: همچنین خطیب بغدادی در جای دیگر می‌گوید: امام موسی کاظم (ع) بسیار سخی و کریم بود، حتی با دشمنان و مخالفانشان با جود و کرم برخورد می‌کردند و هنگام سختی درنهایت سخاوت آنان را یاری می‌رساندند.

دبیر مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) در پایان با استناد به روایتی از امام موسی بن کاظم (ع) خاطرنشان کرد: حضرت فرمودند: در قیامت هیچ سایه‌ای جز سایه عرش الهی وجود ندارد و تنها سه دسته از مردم در پناه این سایه قرار خواهند گرفت: نخستین دسته کسانی هستند که به برادر مؤمنشان خدمت کرده باشند، دوم کسانی که اندوه را از برادر مؤمنشان رفع کرده باشند و آخر کسانی که در خوشحال کردن برادر مؤمنشان اهل تلاش بوده باشند؛ مصداق این کلام را می‌توان درحرکت مؤمنانه ملت ایران در یاری‌رساندن به نیازمندان و آسیب دیدگان از کرونا مشاهده کرد.

انتهای پیام/

منبع: مهر

https://ihkn.ir/?p=18727