در ولایت تفویض علم، عدل و کفایت سه شرط عمده و در ولایت تنفیذ توانایی برای انجام مأموریت و امانتداری در انجام مأموریت دو شرط اساسی به شمار می‌آید.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، آیت‌الله محسن اراکی، عضو شورای عالی حوزه در درس خارج فقه نظام سیاسی خود به بیان مهم‌ترین شرایط ولایت تفویض و ولایت تنفیذ پرداخت و گفت: در ولایت تفویض علم، عدل و کفایت سه شرط عمده است. ولی در منابع اسلامی و روایات شرایط دیگری نیز برای آن بیان شده است.
وی با اشاره به این‌که توانایی برای انجام مأموریت و امانتداری در انجام مأموریت دو شرط اساسی ولایت تنفیذ است، تصریح کرد: ولایت تنفیذی عموما ولایت برای مسائل خُرد و مأموریت‌های محدود و معین است، به همین دلیل ولایت تفویض مهم‌تر از ولایت تنفیذ است.
آیت‌الله اراکی تصریح کرد: ادله عقلی و نقلی بر سه شرط اصلی ولایت تفویض(علم، عدل و کفایت) دلالت می‌کند. البته این شروط عام هستند ولی افزون بر این‌ها، شروط خاصی نیز در روایات بیان شده که لازم است به آن‌ها توجه شود.
وی شروط خاص ولایت تفویض را به دو دسته اثباتی و سلبی تقسیم کرد و بیان داشت: مقصود از شروط اثباتی، خصلت‌هایی است که در فردی که ولایت تفویض به او سپرده می‌شود، وجود داشته باشد و مقصود از شروط سلبی یعنی خصلت‌هایی که در آن فرد وجود نداشته باشد.
استاد درس خارج حوزه علمیه قم درباره شروط اثباتی عنوان کرد: در نهج البلاغه به سه شرط از شروط اثباتی اشاره شده است. نخستین شرط تجربه است. فردی که ولایت تفویض به او واگذار می‌شود و به او مأموریتی داده می‌شود که اختیار تصمیم‌گیری برای مردم به او سپرده می‌شود باید کسی باشد که هم تجربه شده باشد و هم خودش صاحب تجربه باشد.
وی اضافه کرد: البته بحث تجربه درباره معصومان(ع) منتفی است. چون این بزرگواران از سوی خدا تعیین می‌شوند و روح القدس همراه آنهاست. ولی در مردم عادی چنین چیزی وجود ندارد. به همین دلیل فردی که به او ولایت تفویض داده می‌شود اولاً باید امتحان خودش را پس داده باشد و ثانیاً خودش در آن کار و عرصه تجربه کافی را داشته باشد.
عضو شورای عالی حوزه تأکید کرد: البته تجربه عملی الزاما بدین معنا نیست که فرد حتما باید در فلان کار خاص تجربه داشته باشد تا به کار گرفته شود، ممکن است در کارهای دیگر تجربه موفقی داشته است.
آیت‌الله اراکی، حیا را شرط دوم از شروط اثباتی دانست و گفت: فردی که ولایت تفویض را بر عهده می‌گیرد باید حیا داشته باشد. حیا خصلت بسیار مهمی است و مراد از آن این است که فرد دچار رفتار ناهنجار شرعی و عرفی نشود. یعنی اخلاقیات متعارف شرعی که میان مردم رایج است برای او محترم و مقدس باشد.
وی با ابراز خرسندی از حیای برخی از افراد تصریح کرد: متأسفانه گاهی در صدا و سیما مشاهده می‌شود برخی تعمد دارند که پرده حیا را پاره کنند. به همین دلیل دختر و پسر جوان را کنار هم می‌نشانند تا با یک دیگر بگو و بخند داشته باشند و این کار را به عنوان یک هنجار معرفی می‌کنند که این کار غلط و خطرناک است.
استاد حوزه اظهار کرد: حیا حافظ سلامت جامعه است. البته در فرهنگ غرب نخستین کاری که صورت می‌گیرد این است که حیای فطری را در نوجوانان از بین می‌برند و آموزش‌های جنسی که در سند ۲۰۳۰ و برخی از رفتارهای آن‌ها برای شکستن همین سد و نیروی الهی است. اگر حیا شکسته شود انسان هیچ مرزی را رعایت نخواهد کرد. این‌که برخی دست به دزدی و اختلاس می‌زنند بابت شکسته شدن سد حیاست.
عضو شورای عالی حوزه، داشتن خانواده صالح را از دیگر شروط اثباتی برشمرد و گفت: اگر قرار است به فردی پستی داده شود باید مشخص شود ریشه خانوادگی او چگونه بوده است و او در چه خانواده‌ای رشد کرده است. غالب کسانی که دست به جنایات می‌زنند، ریشه خانوادگی خوبی ندارند.
وی بیان داشت: حیا با تربیت حاصل می‌شود نه با تعلیم. اگر محیط خانواده محیط با حیایی باشد فرزند با حیا تربیت می‌شود.
انتهای پیام/
https://ihkn.ir/?p=22889
نظرات