حوزه باید از فقه اصغر به فقه اکبر، از فقه فردی به فقه اجتماعی و از فقه به دین گزار کند. دین مساوی با فقه نیست بلکه فراتر از فقه است. ماندن در فقه اصغر سبب می‌شود چهره دین ناکارآمد جلوه کند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین احمد رهدار، استاد حوزه و دانشگاه در نشست علمی«حوزه از آن چه هست تا آنچه باید» با هدف بررسی روند تحول حوزه‌های علمیه با تکیه بر نظرات شهید صدر؛ همراه با نقد و بررسی کتاب حوزه و بایسته‌ها در مؤسسه فتوح اندیشه برگزار شد، تغییرات حوزه را به سه بخش تقسیم کرد و یادآور شد: این سه بخش شامل تغییرات در ماهوی حوزه، مرجعیت و روحانیت به عنوان عاملان و کارگزاران حوزه باید صورت گیرد.
وی تغییر در ماهوی حوزه را به سه بخش بینش، دانش و کنش تقسیم کرد و گفت: در بخش بینش حوزه باید دنیا را به اندازه مأموریت‌های اسلامی تعریف کند. لازم است ما در مقایس جهانی کنش داشته باشم باید حوزه شرایط آن را فراهم کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین رهدار درباره بخش دانش نیز تأکید کرد: حوزه باید از فقه اصغر به فقه اکبر، از فقه فردی به فقه اجتماعی و از فقه به دین گذار کند. دین مساوی با فقه نیست بلکه فراتر از فقه است. ماندن در فقه اصغر سبب می‌شود چهره دین ناکارآمد جلوه کند.
وی خاطرنشان کرد: متأسفانه برخی نسبت به دین درک حداقلی دارند. خلاصه کردن تمام دین در فقه یکی از اشتباهات استراتژیک است. در دایره فقه هم تنگ‌ترین تفسیر تبدیل به ارزش شده، یعنی فقه فردی در نظر گرفته شده است.
این استاد حوزه و دانشگاه درباره کنش نیز اظهار کرد: در این بخش گذار از قم به جامعه شیعه و سپس دارالسلام و در نهایت جهان ضرورت است. ما به ندرت روحانیونی داریم که بتواند با جامعه ارتباط مفیدی داشته باشند.
رئیس مؤسسه فتوح اندیشه درباره محور مرجعیت نیز خاطرنشان کرد: نکته اول: یکی از مباحثی که شهید صدر نیز بدان اشاره کرده ضرورت تبدیل بیت به سازمان مرجعیت است. این طرح می‌تواند قابلیت کاربردی داشته باشد. مرجعیت را باید از این وضعیت خارج کنیم بدلیل این‌که شهید صدر می‌گوید این ساختار نسبت حداقلی با مأموریت اسلام دارد.
وی ادامه داد: نکته دوم نیز انحصار زعامت اجتماعی به ولی و رهبری جامعه است. پیش از انقلاب اسلامی هر مرجع به اندازه توان خود زعامت اجتماعی را بر عهده داشته است، ولی امروزه وقتی یک فقیه جامع الشرایط در رأس حکومت است نیازی نیست این گونه باشد. فقها باید به عنوان کارشناسان ارشد دین باید در خدمت ولی فقیه باشند.
حجت‌الاسلام والمسلمین رهدار درباره بایسته‌های روحانیت نیز تأکید کرد: نکته اول: اولویت تقوا بر علم است. روحانیت ما مزیت نسبی خود که تقوا بوده را از دست داده است. جامعه به روحانیت به عنوان نماد تقوا نگاه نمی‌کند. به همین علت الگوهای اخلاقی جامعه از روحانیت به غیر روحانیت می‌رود.
وی افزود: ما ناراحت نیستیم که یک غیر روحانی الگوی اخلاقی شده، ناراحتم که چرا روحانیت از قله‌های تقوا بازمانده است. این کار نیازمند پیش نیازهایی است و حوزه باید نظام ارزش و سنجش خود را تغییر دهد. حوزه باید برنامه‌ها را تقوا محور بچیند.
این استاد عنوان کرد: نکته دوم: اولویت تربیت بر آموزش است. خروجی ویژه حوزه تربیت استاد و دکتر شده، خیلی وقت است که عالم تربیت نمی‌کند. عالم باید امامت کرده و حواسش به شاگردش باشد. نه ما خودمان تربیت شدیم و نه کار ویژه تربیت را داریم، بلکه فقط آموزش دیدیم. ما دیر وقتی است که داریم استاد می‌شویم نه عالم. برای خودمان مأموریت امامت قائل نیستیم.
وی در بخش دیگری تأکید کرد: مجتهد کسی نیست که بتواند تنها احکام را استنباط کند، بلکه باید قدرت اجرا نیز داشته باشد. تا شاهراهای جامعه را پیدا نکنیم و به صورت مویرگی نتوان مطالب دین را به جامعه تزریق کرد، تولیدات علمی ما فایده‌ای ندارد.
حجت‌الاسلام والمسلمین رهدار در پایان سخنان خود یادآور شد: هر گونه کنش حوزه باید روی موقف انقلاب اسلامی صورت گیرد. هر چه خارج از این موضوع صورت گیرد به ضرر دین می‌شود. کلان حوزه در موقف انقلاب اسلامی نیست.
انتهای پیام/
https://ihkn.ir/?p=20674
نظرات