رئیس انجمن تبلیغ و ارتباطات حوزه علمیه با بیان اینکه حادثه عاشورا عین عقلانیت است، گفت: امام حسین(ع) براساس حکم عقلی تقدیم اهم بر مهم، وظیفه خود را این گونه تشخیص دادند تا با فداکاری و ایثار بتوانند بقای دین پیامبر(ص) را تحقق بخشند. ما نیز باید طبق این عقلانیت حسینی، مسیر درست و وظیفه صحیح خود را در این شرایط پیدا کنیم.
یه گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه؛ حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمد واعظ موسوی، رئیس انجمن تبلیغ و ارتباطات حوزه علمیه، در گفت‌وگویی، بیان کرد: ماه محرم به تعبیر امام خمینی(ره) ماه پیروزی خون بر شمشیر و ماه احیا و تعظیم شعائر دینی و رسیدن به ملکوت و باطن دین اسلام است.
وی با اشاره به تربیت شخصیت امام حسین(ع) در کنار چهار معصوم، افزود: حضرت علاوه بر امدادهای غیبی، که شامل حال ائمه(ع) می‌شود، در مقام سبط اصغر پیامبر(ص) و امام سوم چند سالی را در دامان شخص رسول اکرم(ص) و به عنوان ذات تربیت‌یافته در کنار ۴ معصوم دیگر رشد یافتند.
تصمیم براساس ذات تربیت‌یافته
حجت‌الاسلام والمسلمین واعظ موسوی تصریح کرد: ایشان دوره طفولیت خود را در کنار پیامبر(ص) و در دامان فاطمه(س) و امام علی(ع) سپری کرد و بعد از آن همگام و همراه با امام مجتبی(ع) به عنوان برادر و امام بودند و از لحاظ آموزه‌های اخلاقی و تراوش ذهنی و مباحث کلامی و اعتقادی در اوج قرار داشتند. بنابراین، صحیح‌ترین و شایسته‌ترین تصمیمات توسط امام حسین(ع) گرفته می‌شد.
وی بیان کرد: گاهی یک تصمیم شخصی و مربوط به خانواده شخص است که در اینجا اقتضائاتی وجود دارد که انسان‌ها آن را مراعات می‌کنند و گاهی برای رسیدن به منافع و مصالح بالاتر از آن دست برمی‌دارند. گاهی اقتضائات عامه است که اگر فرد سکوت و مدارا کند و فقط به فکر حفظ جان و ناموس خود باشد، یک مسئله بزرگ از دست می‌رود. اگر امام حسین(ع) سکوت می‌کرد، آئینی نابود می‌شد که جد اطهرش برای آن ۲۳ سال رنج کشید، پدر بزرگوارش در دشوارترین شرایط از آن محافظت کرد و برادر بزرگوارش حاضر به صلح با بزرگترین دشمن اسلام شد.
تزاحم مصالح و انتخاب مصلحت عام
رئیس انجمن تبلیغ و ارتباطات حوزه علمیه بیان کرد: در این شرایط حتی اگر حفظ جان هم مصلحت داشته باشد، سیدالشهدا(ع) در تزاحم میان این دو قطعاً باید مصلحت اعم را لحاظ می‌کردند و همین کار را هم کردند؛ زیرا به تشخیص امام(ع) و طبق سخنان معصومان(ع) بعد از امام هم، آنچنان که از رفتار و گفتارشان روشن است، شخصیت یزید حتی قابل قیاس با معاویه نبود و ظواهر را هم رعایت نمی‌کرد؛ بنابراین اگر امام فقط به خاطر حفظ جان خود و خاندانش سکوت می‌کرد، قطعاً اسم و رسمی از اسلام باقی نمی‌ماند.
وی اضافه کرد: امام حسین(ع) براساس حکم عقلی تقدیم اهم بر مهم، وظیفه خودشان را این‌گونه تشخیص دادند تا با فداکاری، ایثار و جانبازی و حتی گذشت از اطرافیان و خانواده خود و حتی با اسارت رفتن اهل بیت بتوانند موضوع مهمتر یعنی حفظ اسلام را تحقق بخشند. کسانی که با ذات اسلام آشنا نیستند یا اطلاعات تاریخی عمیقی ندارند و از ابعاد شخصیت امام حسین(ع) مطلع نیستند، ممکن است در خلوت خود با چیدن اطلاعات ناقص در کنار هم، نسبت خطا به امام بدهند؛ باید آنان را دعوت به مطالعه و تحقیق در مباحث قرآنی و سنت نبوی و علوی کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین واعظ موسوی بیان کرد: در آن شرایط امام حسین(ع) با قیام خونین خودشان موجبات بقای اسلام را فراهم آوردند. اگر پیامبر(ص) و سایر ائمه(ع) در چنین شرایطی بودند، همین کار را می‌کردند؛ زیرا همه ائمه نور واحد هستند و تمام تصمیمات آنان نافع‌ترین و بهترین تصمیمات است؛ برای مثال اگر امام مجتبی(ع) هم در شرایط امام حسین(ع) قرار داشتند، همین روش را می‌رفتند و تن به صلح نمی‌دادند. بنابراین هر کدام از ۱۳ معصوم دیگر هم در این شرایط خود را فدای دین می‌کردند؛ همان طور که وجود مقدس حضرت زهرا(س) هم همین کار را کردند و در جامعه مدنی آن روز در دفاع از امام و ولایت سخنرانی کردند و در نهایت در این راه به شهادت رسیدند.
رئیس انجمن تبلیغ و ارتباطات حوزه تأکید کرد: نتیجه آنکه همه اقدامات امام حسین(ع)، مظهر تام و تمام عقلانیت دینی است و کسانی که تصور می‌کنند عاشورا غیرعقلانی است باید در تعریف خود از عقل و عقلانیت بازنگری کنند. ضمن اینکه ما در مقامی به تحلیل حادثه کربلا می‌پردازیم که اساساً تحلیل رفتار یک انسان معصوم از سوی انسان غیرمعصوم خود جای تأمل دارد.
انتهای پیام/
منبع: ایکنا
https://ihkn.ir/?p=19187
نظرات