طلبگی، شغل نیست و ما از به کاربردن این تعبیر، پرهیز و احتراز داریم. طلبگی کاری فوق‌العاده جدی است و باید برای آن سرمایه خاص وضع شود در حالی که شغل، زمینه‌ای برای مشغولیت و صرف وقت است.
به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عالم‌زاده نوری، معاون تهذیب حوزه‌های علمیه سراسر کشور، امروز ۱۱ آذرماه، در همایش طلیعه حضور ویژه بانوان طلبه جدیدالورود که به صورت مجازی برگزار شد، گفت: حضور بانوان در حوزه فرصت مغتنم و ویژه است که اگر با بصیرت توأم باشد، طبیعتاً اندوخته بیشتری برای آنها فراهم خواهد شد؛ برخی می‌گویند برویم و ببینیم چه خواهد شد ولی بنده معتقدم اول باید ببینیم و بعد برویم تا هدف و برنامه برای خود داشته باشیم.
وی افزود: باید قبل از ورود به طلبگی، نگاهی از بالا و افق برتر به مجموعه یک دوره طلبگی که معادل عمر یک انسان است، داشته باشیم؛ درست مانند شناخت یک شهر که گاهی با جست‌وجو در خیابان‌های آن حاصل می‌شود، ولی گاهی نقشه آن را می‌بینیم و از بالا نگاه می‌کنیم که قطعاً این راه موفق‌تر است. انسان باید مجموعه توانمندی و ویژگی طلبگی را ببیند و بعد وارد شود.
معاون تهذیب حوزه‌های علمیه سراسر کشور بیان کرد: طلبه باید دغدغه‌مند هویت صنفی خود باشد و برای آن تلاش کند، که انس با برخی آثار مانند درآمدی بر شناخت حوزه و روحانیت و آثار رهبر معظم انقلاب و آیت‌الله مصباح یزدی همچنین کتاب سیمای آرمانی طلبه از دید رهبری می‌تواند کمک زیادی در این مسیر به طلاب داشته باشد.
وی با بیان اینکه معنای طلبگی اولین چیزی است که فرد علاقه‌مند به ورود به این عرصه باید آن را بداند؛ زیرا تصویر کامل و دقیقی از طلبگی برخلاف مشاغل دیگر، در اذهان بسیاری از افراد وجود ندارد، تصریح کرد: خداوند در سوره توبه آیه ۱۲۲ «وَمَا کَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّهً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَهٍ مِنْهُمْ طَائِفَهٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ» فرموده است که همه مؤمنان نمی‌توانند نفر و هجرت کنند، ولی عده‌ای باید نفر و هجرت کنند تا عمیقاً با دین خدا آشنا شوند و بعد به سمت قوم خودشان برگردند و آنها را انذار کنند و به تبلیغ و ترویج دین خدا بپردازند.
مفهوم انذار
حجت‌الاسلام عالم‌زاده نوری با بیان اینکه تفقه در دین به معنای شناخت عمیق دین خداست، اضافه کرد: تفقه، فهم عمیق و جامع و کامل است، وگرنه شناخت سطحی را افراد زیادی دارند؛ وقتی این آشنایی ایجاد شد، مسئولیت اجتماعی به دنبال دارد و آن انذار است؛ البته خدا نمی‌خواهد خوف در مردم ایجاد کند، بلکه اگر الگوی درست زندگی مؤمنانه و حیات طیبه را تبیین کنیم، مردم تلاش می‌کنند تا زندگی خود را با این معیار تراز کنند و خوف این را دارند که مبادا از آن فاصله بگیرند. این آیه شریفه همچنین تاریخ طلبگی را به دوره نزول پیامبر(ص) بر می‌گرداند؛ برخی تصور می‌کنند نهاد روحانیت از عصر صفویه پدید آمده، ولی این نهاد به امر خود خداوند و از عصر نزول تأسیس شده و خدا آن را تبلیغ کرده است.
وی تصریح کرد: هر صنفی برای رفع برخی نیازهای انسان ایجاد شده است؛ مثلاً نانوایی، کفاشی، تولید لباس و … ولی برخی نیازها اختصاص به انسان دارد و مرتبط با شأن انسانی و نه حیوانی انسان است؛ همان طور که برای رفع نیازهای مادی انسان، مؤسسات و مشاغل و وزارتخانه‌هایی ایجاد شده باید برای تامین نیازهای اختصاصی انسان هم مؤسسات و مراکزی باشند؛ برای تأمین این مقولات نهاد حوزه و روحانیت ایجاد شده تا نیاز به دین و اخلاق و معنویت و ارتباط با خدا را تأمین کند.
معاون تهذیب حوزه علمیه اضافه کرد: خدمات روحانیت به جامعه از نوع معنوی است؛ در روایت بیان شده که علما ورثه انبیاء هستند، این چه میراثی است که این‌قدر اهمیت دارد؟ طبیعتاً نقش و مسئولیت اجتماعی روحانیت است که از انبیاء به ارث گرفته می‌شود. پیامبران وحی را دریافت و در اختیار مردم می‌گذاشتند، بنابراین کار انبیاء خیلی مهم بود که خداوند ۱۲۴ هزار پیامبر را برای آن فرستاده تا با آن همه سختی متکفل آن شوند؛ خدا به موسی فرمود: «وَاصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی»(من تو را برای خودم ساخته‌ام)؛ و امروز هم که انبیاء حضور ندارند افرادی باید این میراث را به دست مردم برسانند.
طلبگی شغل نیست
حجت‌الاسلام عالم‌زاده نوری با بیان اینکه طلبگی، شغل نیست و ما از به کاربردن این تعبیر، پرهیز و احتراز داریم، اضافه کرد: شغل در عرف انصراف به منبع و محل درآمد دارد، طلبگی مسیری برای پول در آوردن نیست، بلکه نقش ویژه‌ای است که روزی پیامبران به آن اهتمام داشتند. از طرف دیگر طلبگی کاری فوق‌العاده جدی است و باید برای آن سرمایه خاص وضع شود در حالی که شغل، زمینه‌ای برای مشغولیت و صرف وقت است.
وی تأکید کرد: پس آینده شغلی طلبه، تداوم کاری است که انبیاء انجام می‌دادند. خدا در آیه دوم سوره جمعه فرمود: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ إِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ»؛ بنابراین طلبگی معلمی کتاب (قرآن) و حکمت است؛ بزرگ معلم و حکیم دوره ما امام بودند و هر چه می‌فرمود که تفسیر آیات شریفه قرآن و بیانات حکمت‌آمیز بود و نقش رهبری در دوره فعلی هم همین است؛ آنچه می‌گویند بیان مفاهیم قرآنی است.
شئون طلبگی
معاون تهذیب حوزه علمیه اضافه کرد: پیامبران مربی اخلاق و معنویت بودند و یک طلبه هم باید مربی این مقوله باشد؛ امام صادق(ع) عالمان دین را ورثه انبیاء برشمردند؛ از جمله شئون پیامبران، تلقی و دریافت وحی یعنی نبوت و انتقال آن(رسالت) و در برخی موارد(ولایت و امامت) یعنی اجرای آن بوده است؛ بنابراین فهم دین، تبلیغ دین و محقق و پیاده کردن دین از شئون طلبگی است.
حجت‌الاسلام عالم‌زاده نوری گفت: حوزه برای اقامه دین خدا تأسیس شده است؛ بنابراین طلاب و روحانیت باید همه تلاش خود را در این مسیر به کار بگیرند؛ الان در کشور کسانی هستند که کارشان اقامه فوتبال و ورزش‌های دیگر و … است؛ برخی کارشان اقامه خنده و قهقهه است، عده‌ای کارشان اقامه قلیان است؛ حال این سؤال مطرح است که اقامه دین کمتر از اقامه موارد ذکر شده است؟ آیا نباید به اندازه‌ای که به فوتبال بها می‌دهیم به اقامه دین هم بها بدهیم؟
وی تأکید کرد: آیا اگر کسی در این مسیر گام بردارد و بگوید من قصد دارم همه سرمایه وجودی خودم را برای این کار صرف کنم غیرمنطقی است؟ ورود به عالم طلبگی ورود به این دنیاست. علامه عسکری می‌فرمود که در جوانی روی پیشانی خودم نوشتم وقف و تا پایان عمر هم عمرش را در همین مسیر صرف کرد.
انتهای پیام/
https://ihkn.ir/?p=21469
نظرات