در زمینه نسبت زنان با امور اجتماعی چند نگرش وجود دارد، یکی از این نگرش‌ها، رویکرد سنتی است و تمام کسانی که به دنبال تبیین تئوری اسلامی در این باره بودند این واژه را به کار برده‌اند. نگرش دیگر هم در برابر این رویکرد، نگرش‎‌ غربی است البته همه کسانی که در غرب در مورد نسبت زن با امر اجتماعی نظریه‌پردازی می‌کنند رویکرد فمینیستی ندارند.

۱۴۰۴/۰۴/۱۸

تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی، فراتر از یک منازعه نظامی، پروژه‌ای چندلایه تشکیل شده از جنگ شناختی، خشونت جنسیتی‌شده، ترور هدفمند و تهدید زیرساخت‌های اجتماعی را دربر داشت. از همین رو زنان ایرانی نیز با آسیب‌هایی از جمله تهدید مستقیم به جان، فقدان امنیت روانی، نگرانی برای خانواده و همچنین فشارهای روحی ناشی از جنگ روانی رسانه‌های دشمن روبرو بودند و به دلیل تفاوت‌های جنسیتی، بیشتر در معرض آسیب‌های روانی قرار داشتند.

۱۴۰۴/۰۴/۱۲

دکتر زهرا داورپناه به یکی از دغدغه‌های مهم و راهبردی خود اشاره کرد و آن را «ضرورت تبدیل فهم بسیط و عاطفی امروز به دانشی تفصیلی و ماندگار» دانست. وی با تأکید بر اینکه بسیاری از مخاطبان، خصوصاً نخبگان، امروز به لحظه‌ای از آگاهی و درک تاریخی رسیده‌اند، هشدار داد که این فرصت شناخت، اگر با تحلیل عالمانه همراه نشود، ممکن است به‌زودی فراموش شود و باز هم در آینده به همان پرسش‌های تکراری و سهل‌انگارانه بازگردیم.

۱۴۰۴/۰۴/۱۲

جهان ما، جهانی دو ساحتی است؛ ساحت مادی و ساحت معنوی. ما باید در هر دو میدان حاضر و مؤثر باشیم. همان‌طور که موشک داریم، باید روایت‌گر خوبی هم باشیم. اگر روایت را به دشمن واگذار کنیم، ابزار نظامی ما نیز بی‌اثر خواهد بود. همان‌طور که رزمندگان در میدان نظامی می‌جنگند، ما نیز باید در میدان رسانه و تبیین بجنگیم. هرکس که بتواند مردم را برای پذیرش هزینه‌های مقاومت اقناع کند، رزمنده این میدان است.

۱۴۰۴/۰۴/۰۹

حضرت زینب(س) در امتداد واقعه و نه در سایه آن با حمیت میدانی و روایتی آمیخته با معرفت زنانه حماسه را مدیریت کرده و آثار تمدنی آن را تثبیت کردند، به همین سبب در تمدن اسلامی به‌ویژه در نظام فکری تشیع، زنان صاحبان امارت نرم‌افزاری تمدنی هستند، اگر امیر سیاسی باید از جهات کلان حیات امت صیانت کند، زن در کنار او با سلاح روایت و تبیین مفاهیم، تربیت، پایداری فرهنگی و مدیریت شبکه‌های اجتماعی همدلانه این صیانت را ممکن می‌سازد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸

تجربه زیسته زنان، به‌ویژه در نقش‌هایی نظیر مادری، پرستاری، داوطلبی و مراقبت، به آن‌ها ظرفیت ویژه‌ای در بازسازی روابط انسانی می‌بخشد. زنان نقش مهمی در ترمیم زخم‌های روانی و بازگرداندن انسجام اجتماعی ایفا می‌کنند. به‌طور طبیعی، آنان در بحران‌ها به عامل پیوند اجتماعی تبدیل می‌شوند؛ از طریق مراقبت‌های خانوادگی، مشارکت در فعالیت‌های جمعی در محله‌ها یا اردوگاه‌ها، نقشی اساسی در حفظ شبکه‌های اجتماعی ایفا می‌نمایند.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸