به گزارش خبرنگار پایگاه خبری - تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی به نقل از اندیشکده رهیافت؛ کمیسیون مقام زن سازمان ملل (Commission on the Status of Women)، یک کمیسیون وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (ECOSOC) و از بازیگران بین المللی در زمینه حقوق زنان است که از سال ۱۹۴۶ م. با هدف برابری جنسیتی و کمک به پیشرفت زنان تشکیل شد و هر ساله نشستی در مقر اصلی سازمان ملل در نیویورک برگزار می‌کند. اعضای این کمیسیون براساس پراکندگی جغرافیایی به مدت یک دوره چهار ساله انتخاب می‌شوند؛ این کمیسیون اگر چه از منظر حقوقی و سیاسی از نهادهای دارای اهمیت است؛ اما نقش تصمیم گیری یا ضمانت اجرایی ندارد.

از دیدگاه حقوقی کمیسیون مقام زنان سازمان ملل، از بازیگران سیاستگذار در زمینه حقوق زنان محسوب می‌شود که در طراحی و تصویب کنوانسیون‌های مختلف جهانی و منطقه‌ای و شکل گیری قواعد غیرالزام آور بین المللی و هنجارهای عرفی بین المللی نقش اثرگذاری ایفا کرده است.

از منظر سیاسی از آنجا که کشورهای غربی از سازمان‌ها و نهادهای بین المللی به ویژه نهادهای حقوق بشری به عنوان ابزار سیاسی در جهت دست یافتن به اهداف خود سوءاستفاده می‌کنند؛ به نظر می‌رسد این کمیسیون نقش جدی‌تری را در این زمینه ایفا می کند به گونه‌ای که در مقام عمل اقدامات سیاسی از فعالیت‌های اصلی کمیسیون مذکور به شمار رفته و فرصت مناسبی برای پیگیری اغراض سیاسی کشورهایی که اهداف سیاسی را در این نهادها دنبال می‌کنند، ایجاد می‌شود.

علی رغم جوسازی و فضاسازی‌های صورت گرفته در خصوص تصمیم مذکور باید به این نکته اشاره کرد که می‌توان از این اقدام به عنوان یک فرصت به منظور تحمیل هزینه بر جامعه و سازمان‌های بین المللی استفاده نمود، چرا که برخورد سلیقه‌ای و ایجاد رویه غیرقانونی برای حذف اعضای یک نهاد با اغراض سیاسی مهم ترین پیامد لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زنان سازمان ملل است. از سوی دیگر می توان در خصوص تبعیت کشورهای دیگر به رویکرد سطله‌طلبانه آمریکا در فضای بین المللی برای جلب همراهی آنان در تصمیمات یکجانبه اشاره کرد که در مقام عمل منجر به زیر سوال رفتن برابری حاکمیتی دولت‌های مختلف می‌شود.

آن چه کاملا روشن است این است که علی رغم تصویری که مدعیان حقوق بشر به خصوص طرفداران حقوق زنان  در غرب نسبت به ایران ایجاد کرده اند، زنان ایرانی پس از انقلاب و در میانه اتهامات غرب در بستر مناسب فراهم شده توسط جمهوری اسلامی ایران توانسته اند در زمینه‌های مختلف آموزشی، ورزشی، علمی، سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی رشد نموده و ظرفیت‌ها و توانمندی‌های خود را به رخ مدعیان دروغین حقوق بشر بکشند و از همین رو لغو عضویت ایران در این کمیسیون نمی‌تواند مانعی برای حضور زنان ایرانی در مجامع بین المللی و فعالیت آن‌ها باشد، از سوی دیگر لغو عضویت ایران در این کمیسیون از رویکرد دوگانه آمریکا در ادعای حمایت از حقوق زنان ایرانی پرده بر می دارد و چهره واقعی آن را بیش از پیش برای همگان در عرصه داخلی و بین المللی نمایان می سازد.