وی ادامه داد: عامل اصلی این مسئله که تا به امروز در جامعه و در ابعاد مختلف زندگی مردم اجرا نشده است، به دلیل عدم نفوذ فقه در این عرصههاست. مسائل فقهی حوزوی هم عمدتا به خاطر نقطههای ابهامی که در موضوعشناسی ما وجود دارد، ایجاد شده است.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی بیان کرد: برخلاف اینکه تحقیقات گستردهای، درخصوص فقاهت در طول تاریخ، در عرصه استنباط و استدلال در استخراج احکام، صورت گرفته و فعالیتهای بسیاری انجام شده است، اما در موضوعشناسی فقهی دچار مشکل شدهایم.
آیتالله علمالهدی تصریح کرد: اگر تحقیقات کامل به وسیله پژوهشگران و نیروهای بااستعداد و قوی که در این عرصه با یک فراغت بال زحمت میکشند، فراهم شده بود، در مسئله سلطه فقه در بسیاری از عرصههای زندگی اجتماعی خودمان که باعث حکمرانی دین میشود، دچار مشکل نمیشدیم.
وی در خصوص موضوعشناسی فقهی گفت: این مسئله برای ما یک اصل مهم در عرصه استنباط و استخراج و جریان فقاهت است، در حقیقت موضوع اصلی حکم که ثبوت حکم آن است، این نوع موضوع نیست، بلکه آن مصداق خاصی که در عرصه فعل مکلف پیش میآید و باید تکلیف شود، آن وظیفه مکلف است.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی ادامه داد: ما موضوعاتی که در ادله شرعیه داریم که در بسیاری از موارد در واقع یک سلسله مصادیقی است که در زمان شارع مقدس بیان داشته است. در حالی که اگر ما ادلهای به صورت معلل بیان شده است، مراجعه کنیم میبینیم که یک موضوع عام بالاتر و گستردهتری وجود دارد.
عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان بیان کرد: امروز در مقام استنباط احکام و بسیاری از مسائل مبتلا به خودمان در عرصههای مختلف، میتوان به یک نظر قطعی و شرعی رسید و فقه را در عرصههای گوناگون زندگی اجتماعی خودمان بگنجانیم.
وی با اشاره به ارتباط فقه متأخر با فقه سلف، تاکید کرد: مسئله ارتباط فقه متأخر با فقه سلف، در حقیقت با یک تحقیق موضوعی برقرار میشود و ما از مبانی گذشتگان و سلف صالح خودمان در بسیاری از موضوعات در مسائل زندگی روز خودمان میتوانیم بهرهبرداری کنیم.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی افزود: روایات فراوانی داریم که موسیقی را اعم از اجرای موسیقی، جریانهای ساخت موسیقی و حتی استفاده از ابزار موسیقی و...، مذمت کرده است. این جریان در کتابهای استفتائات نیز مشاهده میشود، همانطور که در آثار فتاوای امام راحل و در کتاب غنا تدریس مقام معظم رهبری نیز، به آن برخورد میکنیم.
آیتالله علمالهدی ادامه داد: اما این روایات در زمانی صادر شده است که موسیقی در آن زمان مصداقی که دارای منفعت باشد، نبوده است و موسیقی دارای ابتذال بود، مانند جريانهایی که در کاخهای بنیامیه و بنیعباس ترویج میشد.
وی اظهار کرد: اگر ما همان ادله را بررسی کنیم، به یک سلسله روایاتی برخورد میکنیم که ما می توانیم موضوع حرمت را عامتر از موسیقی در نظر بگیریم. فقیه بزرگواری مانند آیتالله گلپایگانی موسیقی به هر نحوی را حرام میدانست، در حالی که فتوای امام کاملا متفاوت بود.
نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی در خصوص مفهوم موسیقی در گذشته، بیان کرد: مصداق موسیقی در قدیم کلمه لغو بوده است. راغب اصفهانی در کتاب «مفردات» واژه «لغو» را معنا میکند. «لغو» عبارت است از فعلی که از فاعل صادر میشود و مقصد صحیحی در قصد آن نباشد. پس بنابراین «طرب» به معنای لغو نیست. پس اگر برنامهای دارای طرب بود و مقصد صحیحی در پیش داشت، آن مصداق لغو نخواهد شد.
آیت الله علمالهدی تصریح کرد: امروزه «هنر» در همه ابعاد خود، عرصهای است که با این اباحی گری در موضع مقابل اسلام قرار میگیرد و در اکثر موضوعات هنری که وارد می شویم، نوعی تعارض با جریان حکمرانی دینی موجود در جامعه خودمان برخورد میکنیم.