گزارش «بررسی جامعه از حیث وضعیت تأهل و تجرد و الگوهای همسرگزینی در ایران» به شماره مسلسل ۱۹۹۸۲ توسط مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش‌های مجلس منتشر شد؛   ازدواج یکی از مهم ترین رخدادهای حیاتی جامعه است که نه تنها منجر به تشکیل خانواده می شود، بلکه مطلوبیت شاخص های آن، بر مطلوبیت دیگر رخدادهای حیاتی جامعه از جمله فرزندآوری نیز اثرگذار است. از این رو، گزارش پیش رو، توجه به تحولات رخداد ازدواج، توصیف وضعیت آن و متغیرهای درونی اثرگذار بر الگوهای همسرگزینی را در راستای تدوین راهبرد افزایش نرخ ازدواج، کاهش سن ازدواج و کاهش نرخ تجرد در جامعه را در دستور دارد. بررسی های صورت گرفته در گزارش پیش رو نشان دهنده کاهش درصد افراد ازدواج کرده نسبت به افراد هرگز ازدواج نکرده در سن ازدواج و افزایش سن ازدواج و نزدیک شدن به سن ۳۰ سال به عنوان سن تغییر الگوهای همسرگزینی و تغییر نگرش نسبت به شاخص های ازدواج خانواده می باشد. بر این اساس، سن ازدواج به عنوان یک متغیر کلیدی بر دیگر شاخص های مرتبط با ازدواج اثرگذار است. به گونه ای که افزایش سن ازدواج منجر به کاهش ضرورت ازدواج، کاهش مداخله خانواده در فرایند انتخاب همسر و ازدواج فرزندان، تغییر الگوی تقاطع سنی زوجین خواهد شد. به عبارت دقیق تر می توان گفت که تحولات جمعیتی، خود عامل بسیار مهم در تغییرات رفتار جامعه در موضوع ازدواج و حتی بزرگ تر از آن کنش های اجتماعی و فرهنگی است. لذا انتخاب راهبردی در راستای کاهش سن ازدواج و افزایش نرخ ازدواج، فرهنگ سازی در راستای مهارت انتخاب همسر بر اساس ملاک های خانواده پایدار و فرهنگ سازی در راستای ضرورت ازدواج و حمایت از بازازدواج در اولویت قرار دارد که می تواند از طریق اصلاح قانون تسهیل ازدواج جوانان با محورهای؛ ارائه انواع حمایت های مالی و غیر مالی به صورت پلکانی و منطبق بر تحولات جمعیتی و در راستای کاهش سن ازدواج، اصلاح الگوی همسرگزینی با استفاده از ظرفیت مراکز همسرگزینی و واسطه گری، سیاستگذاری جامع با هدف کاهش مهاجرت های داخلی و مهاجرت معکوس با اولویت تحصیل و اشتغال دنبال شود. لینک دانلود گزارش