به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، مصطفی الاعرجی، نویسنده و تحلیلگر اقتصادی عراقی در یادداشتی برای نشریه کتابات مطرح کرد؛ در اوایل دهه ۶۰ میلادی، شهید بزرگوار سید محمدباقر صدر کتابی به نام "اقتصادنا" تألیف کرد که به بررسی اقتصاد اسلامی و مزایای آن می‌پردازد و آسیب‌های نظام‌های اقتصادی دیگر نظیر سوسیالیسم و سرمایه‌داری را به شیوه‌ای زیبا، ساده و منحصربه‌فرد بیان می‌کند. این کتاب به‌سرعت به یک مرجع تاریخی تبدیل شد، چراکه ضمن توضیح معایب نظام‌های اقتصادی دیگر، موانع پیش روی اقتصاد را به‌صورت شفاف و صریح، بدون پیچیدگی مورد بحث قرار داده است. اولین پرسشی که به ذهنم خطور کرد این بود که چرا دولت عراق تجربه اقتصادی شهید صدر را اجرا نمی‌کند و به‌جای آن، اقتصاد ما را با سیاست‌های کشورهای همسایه و دیگران زنجیر کرده است؟ حقیقت تلخی که باید به آن اعتراف کرد این است که عراق در گرداب کالاهای وارداتی گرفتار شده است؛ کالاهایی که حتی زمین‌های حاصلخیز ما را از باروری، کارخانه‌هایمان را از تولید و منابعمان را از بهره‌برداری محروم کرده‌اند. ما شاهدیم که سیاست اقتصادی در عراق در کشاکش، نزاع، خفگی، جنگ و زوال قرار دارد و در نتیجه سیاست‌های کشورهای همسایه‌ای که در پی تسلط بر تمامی درآمدهای عراق، حتی هوای آن هستند، در حال نابودی است. منابع اقتصادی عراق بیش از سه دهه به حالتی بی‌اثر درآمده‌اند؛ درست مانند مردی که بر بالش پاره‌ای خوابیده و از هر سو نیش پشه‌ها را تحمل می‌کند، بی‌اختیار در قصری رؤیایی گرفتار است که درهای آن از همه‌سو بسته شده‌اند. با این حال، رئیس‌جمهور هفتم عراق، محمد شیاع السودانی، تلاش می‌کند قفل‌های سیاست اقتصادی را گشوده و آن را به روزهای پررونق گذشته بازگرداند. او این کار را از طریق اولویت‌بخشی به برنامه‌های دولت خود پس از دو سال دستاورد، با مهار روند وارداتی که بازارهای محلی را از محصولات خارجی اشباع کرده است، در دستور کار قرار داده است. به یاد دارم که السودانی در نخستین سخنرانی خود هنگام دریافت رأی اعتماد برای دولتش گفت که اجازه نخواهد داد عراق به بازاری مصرفی تبدیل شود. او همچنین تعهد داد که توازن میان بخش دولتی و خصوصی را به‌گونه‌ای برقرار کند که تضمین‌ها و تسهیلات لازم برای سرمایه‌گذاران فراهم شود تا صنعت عراق دوباره احیا گردد. ای آقای رئیس‌جمهور، سیاست‌های دولت شما با دولت‌های پیشین متفاوت است، بنابراین ضروری است که یک انقلاب اقتصادی به پا کنید تا جان دوباره‌ای به پیکر ناتوان عراق بخشیده شود. این کار باید از طریق اقداماتی اساسی انجام گیرد:

• مهار سلاح‌های غیرمجاز
• تکیه بر تولیدات داخلی
• راه‌اندازی و توسعه کارخانه‌های داخلی
• حمایت از شرکت‌های کوچک و بزرگ از طریق بانک‌های دولتی
• و همکاری با سرمایه‌های خارجی برای توسعه تولیدات ضروری به نفع منافع عمومی