امیررضا اصنافی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفتگویی مطرح کرد؛
حوزه‌ی نوپا اما پرظرفیت «نسب‌شناسی علمی» در علم اطلاعات و دانش‌شناسی / ترسیم شجره‌نامه علمی برای حوزه‌های دانشی مختلف
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی: در نسب‌شناسی علمی، تمرکز بر روابط استاد و شاگرد است. تحلیل پایان‌نامه‌ها، استادان راهنما و مشاوران و همچنین دانشگاه‌های محل تحصیل موجب می‌شود، «نسب علمی» یک فرد مشخص شود. در این درخت نسب علمی، دانشجویان به عنوان فرزندان علمی استادان خود معرفی می‌شوند و روند شکل‌گیری و توسعه یک علم در طول زمان آشکار می‌شود.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری علوم انسانی مفتاح، به نقل از خبرگزاری ایبنا؛ امیررضا اصنافی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفتگویی، مفهوم «نسب‌شناسی علمی» را رویکردی نو در مطالعات حوزه علم اطلاعات دانست و بیان کرد: این شاخ همانند رشته‌های پزشکی، شیمی، ریاضی و کامپیوتر، در علوم انسانی نیز زمینه‌ساز پژوهش‌های مهمی است. وی با اشاره به پیشینه نسب‌شناسی گفت: این بحث ابتدا در قالب مباحث «علم‌الانساب»، «شجره‌نامه‌ها» و «بررسی تبارها» شکل گرفت و بیشتر در علوم دینی و تاریخی برای مشخص کردن روابط بین نسل‌ها و افراد به کار می‌رفته است. بعدها این مفهوم به حوزه علم، راه یافت و با عنوان «نسب‌شناسی علمی» توسعه پیدا کرد. اصنافی افزود: در نسب‌شناسی علمی، تمرکز بر روابط استاد و شاگرد است. تحلیل پایان‌نامه‌ها، استادان راهنما و مشاوران و همچنین دانشگاه‌های محل تحصیل موجب می‌شود، «نسب علمی» یک فرد مشخص شود. در این درخت نسب علمی، دانشجویان به عنوان فرزندان علمی استادان خود معرفی می‌شوند و روند شکل‌گیری و توسعه یک علم در طول زمان آشکار می‌شود. وی با بیان اینکه در ایران هنوز کار جدی در حوزه علم اطلاعات و دانش‌شناسی در زمینه نسب‌شناسی علمی انجام نشده، افزود: به جز دو پژوهش در سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹، ازجمله پایان‌نامه‌ای در دانشگاه الزهرا و پژوهشی مشترک که خود من، سال ۱۳۹۷ با یکی از همکارانم انجام دادم، مطالعه‌ای نظام‌مند در این زمینه وجود ندارد. این استاد دانشگاه گفت: در حوزه‌های دیگر مانند پزشکی، شیمی، ریاضی و کامپیوتر، پایگاه‌های داده متعددی وجود دارد که امکان ردیابی تبار علمی پژوهشگران را فراهم می‌کند. به عنوان نمونه، در ریاضیات می‌توان نام مریم میرزاخانی را وارد پایگاه کرد و اطلاعات استادان راهنما و مشاور او را مشاهده کرد که چنین الگوهایی در حوزه‌های علوم انسانی همچون جامعه‌شناسی، روان‌شناسی همچنین علم اطلاعات و دانش‌شناسی نیز می‌تواند به کار گرفته شود. عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: ایجاد چنین پایگاه‌ها و پژوهش‌هایی در علوم انسانی به روشن شدن روند رشد و توسعه علمی کمک می‌کند و زمینه‌ای برای شناخت نقش استادان و دانشجویان در پیشبرد رشته‌های مختلف فراهم می‌آورد.