بسم الله الرحمن الرحیم

هر سال ایام فاطمیه که می‌شود برخی از سایت‌ها و کانالهای منسوب به بخشی از اهل سنت حوادثی را که در فاصله رحلت پیامبر عظیم الشان – صلی الله علیه و آله – تا شهادت فاطمه زهرا – سلام الله علیها- گذشت و در نهایت به شهادت حضرت  کشیده شد، مورد انکار قرار داده و بالطبع امامان اهل بیت – علیهم السلام – و عالمان شیعه را که از مصیبت‌های نابحق رفته بر صدیقه طاهره سخن به میان آورده‌، در معرض تهمت قرار میدهند  و این در حالی است که نقل مصائب مورد اشاره – به ویژه حمله به خانه صدیقه طاهره – از نقلهای مسلم تاریخ و غضب حضرت از شخص خلیفه اول، مطلبی است که در متون معتبر و متعدد سنیان آمده است.

(ر.ک: صحیح بخاری، ج8، ص 185؛ همان، ج4 ، ص 96؛ الامامة و السیاسة، ج1، ص 30 ؛انساب الاشراف ، ج1، ص 586؛ المصنف، ج8، ص 572؛ المعجم الکبیر، ج1، ص 62؛ کنز العمال، ج5، ص 632؛ العقد الفرید، ج5، ص 21؛تاریخ دمشق، ج30، ص 430؛ مجمع الزوائد، ج5،ص 203؛ و ...).

به این بهانه راقم این سطور، نکاتی را بیان می کند:

1. گردانندگان این سایت‌ها و کانال‌ها توجه داشته باشند که عالمان مصلح امامیه هرچند به همگرایی مسلمانان و پرهیز از هرگونه اختلاف بین مسلمانان پای‌بندند و این را وظیفه مورد سفارش امامان معصوم خود میدانند، لکن هرگاه احساس کنند با سکوت خویش جای متهم و مدعی عوض می‌شود و مسلمات تاریخ زیر سؤال می‌رود، قهرا به دفاع از تاریخ گذشته خویش می‌پردازند و وقایع صدر اسلام را در معرض اطلاع نسل امروز قرار میدهند و البته در این صورت، نتیجه حاصله خوشایند شما حضرات نیست!

2. به راستی آیا فکر کرده‌اید چرا گذشتگان شما تحلیل تاریخ صدر اسلام و گزارش‌دادن از آن دوره زمانی را که دوران «آشکارشدن برخی نهان‌های غیر صالح و ریزش بخشی از خواص» بود، تحریم کرده‌اند؟!

(ملاحظه نمایید: قاعده «الامساک عما شجر بین الصحابة » و «الامساک عن الخوض فی ما شجر بینهم»/ر.ک: مجموع الفتاوی، ج4، ص 332؛ الصواعق المحرقة، ج2، ص 621؛ تطهیر الجنان و اللسان، ص 151؛ تسدید الاصابة فی ما شجر بین الصحابة، ج1، ص 121؛ منهاج السنة النبویة، ج6، ص 254؛ التحریر  و التنویر،ج6، ص 221؛ الجامع لاحکام القرآن، ج 16، ص 321؛ الابانة الکبری، ج6، ص 287؛التوحید و العقیدة، ص 401؛ مقالات الاسلامیین ، ج1، ص 294؛ فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، ج13، ص 34؛ اعتقاد اهل السنة ، ج1، ص 177؛ و ...).

واضح است با آشکارشدن حوادث آن دوران که مصیبتهای روا‌ انگاشته‌ شده برصدیقه طاهره – سلام الله علیها – بخشی از آن است، بسیاری از باورها زیر سؤال می‌رود؛ از این رو گذشتگان شما حکمت را در این دیدند – که برخلاف عقل  و نقل – تحلیل تاریخ و کسب اطلاع از حوادث آن دوران را حرام بشمارند، حال چه شده است که شما کاری می‌کنید که افرادی ناچار شوند از آن حوادث بگویند و بنویسند و از مذهب و باور خویش دفاع کنند؟!

3. صاحب این قلم، شما – عالیجنابان – را توصیه می کند ایام فاطمیه را به سکوت بگذرانید، از تفسیر ، احکام، معاد، اخلاق و...بگویید؛ لکن وارد نقل آن دوره از تاریخ چه به اثبات (که به ضرر شماست) و چه به انکار نشوید که صلاح شما نیست.

4. در میان سنیان، هستند عالمان، اساتید، طلاب و دانشجویانی که اگر بر واقعیت واقف شوند، راه دیگری را طی می‌کنند؛ از این رو، محققان و متتبعان را وادار نکنید تا از آن واقعیت‌های تلخ بگویند.

از ما گفتن بود و بس!

قم؛ حوزه علمیه؛ ابوالقاسم علیدوست

28/08/1404

28/ج1/ 1447