واضع وقتی می‌آید لفظ را وضع می‌کند نه جمع القیود است، نه رفض القیود است، ذات ماهیت را در نظر می‌گیرد لفظ را برای آن وضع می‌کند. این در تطوراتی که ایجاد می‌شود، مصادیق نوپیدا پیدا می‌کند، هرچه پیدا بکند این‌ها دیگر مصداق آن واقعیت است.

۱۳۹۹/۰۱/۱۴

اگر در مفهوم حیات و مرگ که موضوع احکام شارع است شک کنیم و به تبع در صدق حیات و مرگ در موارد حیات نباتی یا مرگ مغزی شک داشته باشیم مقتضای اصل عملی چیست؟ استصحاب در شبهه مفهومیه جاری نیست و لذا نمی‌‎توان حیات را استصحاب کرد.

۱۳۹۹/۰۱/۱۱

بنابر باطل بودن شرط وجه تضمین، ضربه‌ای به صحت اصل قراردادآتی و آن عقدی که شرط ضمن آن واقع شده است نمی‌خورد و آن‌ها صحیح باقی می‌مانند.

۱۳۹۹/۰۱/۱۰

بعید نیست بگوییم واژه ولایت مشترک لفظی میان طیفی از معانی است. این طیف از درجه نازله که عبارت است از نوعی حب قلبی شروع می‌‌‌‌شود تا درجه عالیه که عبارت است از سرپرستی و قیمومت و حق تصرف.

۱۳۹۹/۰۱/۰۷

یکی از مصادیق مورد اختلاف در این‌که حق اصطلاحی است یا حکم؛ سبق الی المساجد و المدارس و اماکن عامه است. تعبیری که در عبارت اکثر فقهاء آمده است این است که گفته‌اند سبق، موجب ثبوت حق می‌شود به طوری که دیگری نمی‌تواند جای او بنشیند.

۱۳۹۹/۰۱/۰۶

در تمسک به اطلاقات و عمومات در مسائل نوپیدا و مصادیق نوپیدا سه بحث داریم؛ تمسک به اطلاقات، تمسک به عمومات و آیا روایاتی در مقام هست که دلالت کند بر جواز تمسک.

۱۳۹۹/۰۱/۰۵

مسلک مختار ‌این بود که بگوییم «اطلاق ندارد این روایات اصناف دیه نسبت به زمان حاضر که اختلاف شدید بین اصناف دیه است. رجوع می‌کنیم به اصل عملی، قدر متیقن همان مقدار ده هزار درهم است که اقل این دیات است که می‌شود پنج هزار و دویست و پنجاه مثقال نقره و مازاد بر آن مجرای اصل برائت است.»

۱۳۹۸/۱۲/۲۷