ادله وجوب آموزش سواد رسانه/ جهل به سواد فنّاورانه آسیب‌های بزرگ دنیوی و اخروی دارد

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین عباس رفعتی نائینی، استاد درس خارج حوزه علمیه قم در درس خارج فقه فضای مجازی به بررسی «حکم فقهی آموزش سواد فناوری» پرداخت.

وی با طرح این پرسش که رسانه در دسته‌بندی علوم جزو کدام دسته از علوم است؟ بیان داشت؛ علوم به لحاظ فقهی به دو دسته تقسیم می‌شود: ۱ – علوم محرّمه مانند سحر که در اسلام به دلیل مفاسد آن‌ها تحریم شده‌اند. این دسته در مکاسب محرّمه بحث شده است.

حجت‌الاسلام والمسلمین رفعتی تصریح کرد: ۲ – علوم جایز بالمعنی‌الأعمّ: الف: دانش‌هایی که بدون آن‌ها حیات دنیوی و اخروی بشر مختلّ می‌شود و آموزش آن‌ها واجب عینی یا کفایی است مثل علم کلام و طبّ. ب: دانش‌هایی که جنبهُ حیاتی ندارند که خود سه دسته‌اند: مستحبّ، مباح و مکروه.

وی تصریح کرد: سواد فنّاورانه چون حیات مادّی و معنوی امروز بشر بدان وابسته است، از قسم علوم واجب است.

این استاد حوزه خاطرنشان کرد: علوم از حیث نفع و ضرر داشتن به سه قسم علوم نافع، غیر نافع و مضرّ تقسیم می‌شوند. علوم نافع و غیر نافع باتوجه به ذات علم، قابل و مخاطب علم و روش تعلیم علم انقساماتی دارند. هر دو تقسیم‌بندی در منابع فقهی و روایات وجود دارد.

وی افزود: ممکن است موضوع علم نافع در طول زمان تغییر پیدا کند. برخی علوم ممکن است در برهه‌ای نفع و ضرر خاصّی نداشته باشند امّا به مرور زمان دارای نفع شوند در نتیجه حکمشان تغییر می‌کند. به‌طور کلّی با تبدّل موضوع حکم عوض می‌شود مثل فروختن خون که در گذشته جزو مکاسب محرّمه بود امّا امروزه به دلیل وجود منفعت محلّله نزد عقلاء جایز است.

حجت‌الاسلام والمسلمین رفعتی گفت: جهل به سواد فنّاورانه آسیب‌های بزرگ دنیوی و اخروی دارد لذا سواد رسانه از علوم نافع و از ضروریّات زندگی است.

وی درباره ادلّه وجوب آموزش سواد رسانه نیز خاطرنشان کرد: دلیل اوّل: مقدّمه واجب: وقتی ضرورت و مصلحت ملزمهُ این علم مشخص شد تحصیل و آموزش آن از باب مقدّمه واجب می‌شود. دلیل دوم: عون بر برّ و تقوی: تحصیل سواد رسانه کار پسندیده‌ای است که جلوی آسیب‌ها را می‌گیرد.

انتهای پیام/