به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، آیتالله مهدی مروارید، استاد درس خارج حوزه در درس خارج فقه نظامهای اسلامی به بررسی ادله عدالت مرجع تقلید پرداخت.
آیتالله مروارید در ابتدا بیان داشت: شیخ انصاری و جمعی دیگر قائل بر این هستند که در عدالت ملکه معتبر است؛ یعنی حالت نفسانیای که وادار به فعل واجبات و ترک محرمات نماید.
وی افزود: برای این مطلب ادلههایی ارائه شده بود که یکی از آنها اصل بود که اشکالی که دارد این است که مقتضای اصل این است که عدالت باید حتما ملکه باشد و در صورت شک به آن نمیتوان چنین اصلی را پذیرفت.
این استاد حوزه تصریح کرد: دلیل دوم اخباری است که در باب امام جماعت وارد شده است، تعبیراتی در این روایت وجود دارد که مناسب با این است که عدالت حیث اعمال نیست؛ بلکه یک حیثیت نفسی و ملکه نفسی در آن معتبر و ملحوظ است.
وی ادامه داد: وجه استدلال در این روایات این است که وثوق دین زمانی ایجاد میشود که شخصی که تارک محرمات و فاعل واجبات است، محرک وی یک حیثیت نفسی و یک ملکهای باشد که وی را وادار به اطاعت میکند و صرف اینکه شخصی از جهت عمل استقامت دارد و فاعل واجبات و تارک محرمات است، وثوق دین ایجاد نمیکند.
آیتالله مروارید تأکید کرد: در ارتباط با این استدلال اشکالی که وجود دارد این است، صرف اینکه کسی تارک محرمات و فاعل واجبات باشد نمیتوانیم وثوق به دین وی پیدا نمیکنیم، اشتباه است؛ چراکه اگر مدتی با یک فرد ارتباط داشته باشیم و متوجه شویم در شریعت تارک محرمات و فاعل واجبات است و این چه ربطی دارد به اینکه عدالت را ملکه بدانیم.
وی در پایان جمعبندی تحلیل مرحوم خویی از عدالت گفت: مجرد استقامت عملی به تنهایی کفایت ندارد؛ چرا که ممکن است انگیزههای دیگری برای این کار داشته باشد؛ مثلا مرتاض باشد و این عدالت نیست. اما اگر احراز نمودیم که خوف نفسانی از خداوند دارد و از اعمال وی خبر نداریم اما خوف نفسانی وی را متوجه شدیم و این میتواند نوعی عدالت باشد و به عنوان امام جماعت وی را بپذیریم.
انتهای پیام/
https://ihkn.ir/?p=23184
نظرات