«هدنه» یا «مهادنه» به معنای عقد و توافقی است که بر اساس آن، دو طرف متعهد می‌شوند در یک بازه زمانی معیّن، از جنگ و درگیری دست بکشند. به عبارت دیگر، این قرارداد نوعی صلح موقّت و زمان‌دار است. تعیین دقیق زمان، از ارکان اساسی این عقد به شمار می‌رود و حتماً باید مدت آن به‌روشنی مشخص شود. در واقع، معادل درست و رایج آن در زبان فارسی امروز، «آتش‌بس موقت» است.

۱۴۰۴/۰۴/۰۵

آیت الله تحریری بیان داشت همه انسانها به وسیله سختی ها مورد امتحان قرار می گیرند همانگونه که انبیاء و ائمه علیهم السلام در راه رسالت خود با مشکلات زیادی مواجه شدند. اما در همه این مشکلات ائمه با صبر و تضرع در براربر خداوند موجب نزول نصرت الهی شدند. ایشان در پایان به اعمال و اذکاری که از ائمه برای زمان جنگ به ما رسیده است اشاره کرد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۴

گفتمان‌های مختلف در جامعه ایران که هر یک از این گفتمان‌ها، با تکیه بر مولفه‌های خاص خودشان، سعی در معنا‌دهی به جنگ کنونی امروز دارد. گفتمان امنیتی-دفاعی ملی‌گرایانه با تأکید بر وحدت ملی و مقاومت در برابر تهاجم خارجی و تأکید بر قدرت نظامی و توان بازدارندگی ایران و نیروهای نظامی کشور، سعی در تقویت هویت ملی و غرور ایرانی دارد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۴

مسلمانان از همان آغاز، قواعد تاریخی و اجتماعی را به عنوان سنن الهی تفسیر کردند؛ مفهومی که ریشه در آیاتی همچون «سُنَّةَ اللهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ من قبل؛ سنت الهی و قانون نظام ربانی بر این بوده که حق بر باطل غالب شود و ابدا در سنت خدا تغییری نخواهی یافت.»(سوره فتح/ آیه ۲۳) دارد؛ نگاه به سنت‌های الهی در چارچوب جهان‌بینی توحیدی ممکن است و بیرون از آن معنا ندارد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۳

«وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ». معنای اولیه‌ای که از این آیه به ذهن‌ها خطور می‌کند قوت نظامی است؛ یعنی همین موشک‌ها و پهبادها و ...، که الحمدلله در این زمینه اقدامات خوبی انجام شده است. اما اندکی تأمل در این آیه و آیات مشابه نشان می‌دهد که: این طور نیست که در زمانه کنونی دیگر تکلیفی بر دوش ما افراد عادی نباشد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۳

آیت الله ملک زاده در این بخش از گفتگو ضمن استناد به برخی از روایات با سند معتبر اشاره داشت براساس روایت فَإِنَّ الشَّرَّ لَا يَدْفَعُهُ إِلَّا الشَّر دشمن فقط زبان زور می فهمد و زبان منطق و انسانی متوجه نمی شود لذا اگر کسی به شما هجوم آورد باید با او مبارزه کنید

۱۴۰۴/۰۴/۰۳

در دوران دفاع‌مقدس همه هشت سال در استان حادثه خیز خوزستان بودم. هر زمان که میراژها، سوخوها و اف ۱۴ های غربی با خلبانهای عراقی بالای سر ما حاضر میشدند تنها کاری که انجام میدادیم این بود که یا گوشه‌ای بخزیم تا حمله تمام شود و یا با قلب های کوچکمان منتظر بمانیم و فرود بمب‌ها را نظاره کنیم و این اتفاق در هر هفته بارها تکرار می‌شد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۲