سید محسن میرسندسی، استادیار گروه مطالعات قرآن و علوم اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در مقالهای مطرح کرد؛
نشر دستاوردی نوین در حوزه جامعهشناسی دین و تربیت دینی خانواده / «الگوپذیری اقناعی» رمز تداوم حجاب در دختران خانوادههای دیندار
این مقاله با روش داده بنیاد و بر پایه مصاحبههای عمیق با ۲۷ دختر جوان در خانوادههای مذهبی، به تبیین چگونگی شکلگیری و تداوم رفتار پوششی اسلامی پرداخته است. یافتهها نشان میدهد که «الگوپذیری اقناعی» – ترکیبی از درک عقلانی، پذیرش عاطفی و تجربه زیسته در فضای خانوادگی – عامل کلیدی در درونیسازی حجاب در میان نسل جوان است.
۱۴۰۴/۰۳/۱۲
حجتالاسلاموالمسلمین احمدعلی یوسفی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، مطرح کرد؛
وقتی ماهیت بانک، نامشروع است، چرا باید ساعت وقت برای تحلیل مشروعیت قراردادهای آن صرف کنیم؟!
این دو گزاره را کنار هم بگذارید، چه نتیجهای میتوانیم بگیریم. بانک بدون خلق پول ماهیت بانکی ندارد. خلق پول هم اضرار و اکل مال به باطل است؛ پس بانک با چنین پدیدهای در ساختار نظام اقتصادی اسلام جایگاهی ندارد. چرا دستگاه فقه هر سال هزاران ساعت وقتش را بگذارد و حکم تکلیفی و وضعی انواع روابط در درون این پدیده بنام بانک را تحلیل فقهی بکند با این ماهیت.
۱۴۰۴/۰۳/۱۲
حجتالاسلام والمسلمین مهدی زمانیفرد، عضو شورای عالی حوزه خراسان، نشست «جایگاه علوم عقلی در سند راهبردی منشور روحانیت» مطرح کرد؛
چرا طراحی تمدن نوین اسلامی بدون علوم عقلی ممکن نیست؟ / انکار حکمرانی دینی، گامی بهسوی سکولاریسم حوزوی
حوزه بهعنوان مرکز علمی تخصصگرایی، تربیت نیروی مهذب و کارآمد، خط مقدم مقابله با جبهه استکبار، تولید نظامات اجتماعی و طراحی تمدن نوین اسلامی است. اگر منشور روحانیت بر تولید نظامات اجتماعی و طراحی تمدن نوین اسلامی تأکید دارد، تحقق آن بدون علوم عقلی ممکن نیست.
۱۴۰۴/۰۳/۱۲
در هماندیشی علمی « الزامات و چالشهای پژوهش در فقه تربیت» مطرح شد؛
فقدان نظام مسائل در زمینه فقه تربیتی یکی از چالشهای پژوهشی است / فقه تربیت نیازمند اصول فقه متناسب با خود است
مجید طرقی: وقتی از فقه تربیت میگوییم یعنی دانش تربیتی که کاملا روشمند است و روش تجربه دیده عالمان مسلمان که میگفتیم تفقه؛ در واقع سراغ دین که میروند به صورت ساده انگارانه و بدون نظم منطقی و قوانین معتبر نمیروند و با مجموع ضوابط معرفتشناسی معتبر سراغ دین میروند، به این دلیل ما باید قدردان عالمانی باشیم که آستین همت را بالا زدند و بستر را برای این رشته بشری و رشته تربیتی به وجود آوردند.
۱۴۰۴/۰۳/۱۲
دکتر محمدجواد توكلي، عضو هیئتعلمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، مطرح کرد؛
بحران ساختاری اقتصاد ایران حاصل عملکرد معیوب بانکها / بدون سرمایهگذاری مولد، رشد اقتصادی ممکن نیست
بررسی عملکرد اقتصاد ایران در دهه ۱۳۹۰ گویای ضعف جدی در سرمایهگذاری مولد است. در اکثر سالهای دهه گذشته، نرخ رشد سرمایهگذاری منفی بوده است؛ در سال ۱۴۰۰ نرخ رشد سرمایهگذاری صفر شد و تنها در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ رشد اندکی تجربه شد که این امر نشانهای از وجود مشکلات ساختاری در اقتصاد ایران است.
۱۴۰۴/۰۳/۱۲
آیتالله محمد جواد فاضل لنکرانی، رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، در جمع مسئولان، اساتید و نخبگان پایه پنجم حوزه علمیه خراسان مطرح کرد؛
امام خمینی فقه فردی را به حوزه اجتماعی و حکومتی آوردند / در فقه اجتماعی موضوع جامعه و اجتماع است
امام در فقه تحول به وجود آورد. تا قبل از انقلاب فقه ما یک فقه فردی بود، ما چیزی به نام فقه اجتماعی نداشتیم. در فقه اجتماعی موضوع فعل مکلف نیست بلکه اجتماع است، موضوع جامعه است، «لن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلاً» ؛ یعنی کفار نمیتوانند بر جامعه مسلمین حکومت کنند، کفار حق ندارند رئیس مسلمانها بشوند، امام این را متوجه شده بود.
۱۴۰۴/۰۳/۱۲
محمدرضا قاسمی، دبیر ستاد راهبری فناوریهای هوشمند حوزههای علمیه، مطرح کرد؛
آینده تمدن اسلامی، در گرو فهم حوزه از هوش مصنوعی / فناوری ابزار نیست بلکه بستر تمدن است
روشن است که حوزه پیشرو نقش «رهبری فکری تمدن اسلامی» را ایفا میکند. فناوریها، از جمله هوش مصنوعی، نه صرفاً ابزار بلکه زیربنای تمدن جدید هستند. اگر حوزه علمیه در این فضا غایب باشد، چارچوبگذاری تمدنی به دست دیگران خواهد افتاد. بالعکس، اگر حضور فعالی داشته باشد، میتواند عقلانیت اسلامی را در متن تحولات بشری تزریق کند.
۱۴۰۴/۰۳/۱۱
مجتبی قادری، پژوهشگر مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع)، در یادداشتی مطرح کرد؛
حیات مکتب وابسته به روایت آن از انسان است / چرا علوم اجتماعی ما به فکرپردازی اجتماعی نیاز دارد؟
یکی از مسائل اساسی ناظر به جایگاه حوزه و دانشگاه در خصوص تولید روایت کلان از انسان و جاری کردن آن در عرصه اجتماعی است. حوزه و دانشگاه بهعنوان اصلیترین نهادهایی که بایست مسئولیت این پردازش معرفتی را در جامعه به عهده بگیرند نقش خود را بهخوبی ایفا نمیکنند. زمانی که از تحول در علم و شکلدادن به یک برنامه علمی خصوصاً در فضای علومانسانی صحبت کنیم باید بدانیم که فارغ از محتوا، این برنامه علمی باید بتواند خودش را بهعنوان یک گفتمان در عرصه اجتماعی وارد کند.
۱۴۰۴/۰۳/۱۱