به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی؛ آیت‌الله شهیدی از اساتید حوزه علمیه در درس اجماع فقها بر وجوب «الزام به حجاب توسط ولاة امر (حکومت)»، گفت: در واجب بودن پوشاندن غیر از صورت و کفین تردیدی نیست، بلکه اجبار بر آن توسط ولاة امر مشروع و اجماع بر وجوب آن است؛ همانطور که در کتاب جواهر در بحث نهی از منکر به صورت عام مطرح کرده که هر منکری در جامعه رخ دهد بر«ولی امر» واجب است که منع از منکر کند، حتی مشهور هم قائلند که بر مکلفین هم واجب است حتی اگر به حد ضرب برسد.

اگر به حد جرح و قتل برسد در مواردی بحث مسائل و مفاسد ولایتش با ولی امر است.بلکه ادعای اجماع شده است اگر به حد ضرب هم برسد بر مومنین نیز واجب است که منع از منکر کنند، مگر مفسده بر آن مترتب شود.

مرحوم آیت الله خویی بیان می‌کنند آنچه بر مردم عادی واجب است نهی از منکر است و منع عملی از منکر واجب نیست، البته جایز است. اینکه برخی عنوان کردند که آیت الله سیستانی عنوان کردند که مرد نمی‌تواند همسرش را به حجاب اجبار کند درست نیست. اگر این مساله به حد ضرب برسد است، قطعا درست نیست و شوهر نمی‌تواند برای این امر مرتکب جرح شود.

مرحوم آیت الله خویی و آیت الله سیستانی قائل هستند که در این زمینه این منع جایز است، ولی واجب نیست. اما ولیّ امر حسابش جدا است. اصل بر ترک واجبات و ترک محرمات به اندازه میسور است.

در خصوص مطالبی که عنوان می‌شود آن است که حد یقف آن چیست؟ اگر در خصوص هر منکری بگوییم که اجبار حکومتی نیست که منع شود تا چه اندازه می‌توانیم مراعات کنیم؟ مثلا اگر کسی بخواهد به شکل کاملا عریان در جامعه تردد کند تکلیف چیست؟ یعنی در اینجا هم نتوانیم منع کنیم؟ این سخنان از انسان عالم صادر نمی‌شود.

این سخنان که منکر، منکر عرفی است نباید منعی انجام شود چه سخن اشتباهی است که برخی عنوان می‌کنند؟ یعنی اگر روسپیگری نیز به یک شغل مبدل شد، در آن زمان این مسئله را نیز نباید منع کرد؟

اینکه در روایات بیان شده اگر کسی عمدا روزه نگیرد، امام از او سوال می‌پرسد که آیا روزه را واجب می‌دانی، اگر بگوید که روزه واجب نیست، در خصوص این امر آمده است که علی الامام یقتله. حال اگر این نمی‌شود، یک امر دیگری است. اگر همین فرد قبول داشته باشد که روزه نگرفتن از عمد گناه دارد، در حد یک حد بر او جاری می‌شود.

زمانی نمی‌شود، یا شرایط جهان اقتضا نمی‌کند به خاطر بحث تزاحم یا عجز عرفی، و انجام واجبات توسط حکومت بحث دیگری است، ولی حکم اولیه هیچگاه از بین نمی‌رود.

خداوند برای هر شیئی حدی مشخص و معین کرده است و اگر کسی از حدود الهی تجاوز کند، حد بر او جاری می‌شود. خطوط قرمز الهی دارای حرمت است و اگر کسی از این حدود خارج شد، قطعا تنبیهی بر او جاری می‌شود.

آنها که در بحث حجاب این سخنان را بیان می‌کنند به ما بگویند که حد یقف این امر کجا است؟ آیا به برداشتن روسری اکتفا می‌شود یا به امور دیگری نیز می‌رسد؟

انتهای پیام/