حجت الاسلام والمسلمین علی کشوری، مدیر مدرسه علمیه هدایت اظهارکرد: ما برای تحول در خصوص مسکن و شهرسازی احکامی را ارائه کرده ایم و آنچه مسلم است نیازمند یک بازتعریف جدید از مقوله مسکن و شهرسازی و معماری در کشور هستیم.

استاد حوزه علمیه قم افزود: انگیزهٔ اصلی حاکمان کشور ما در حال حاضر، ساماندهی مسئلهٔ ارتباطات اجتماعی است؛ مسئلهٔ ارتباطات فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی تبدیل به یک معضل شده است. راه حلی که بعضی از دوستان پیشنهاد می‌کنند این است که شبکهٔ ملی اطلاعات داشته باشیم، البته حتماً شبکهٔ ملی اطلاعات کمک می‌کند تا اندکی در این حوزه ساماندهی داشته باشیم؛ اما فکر می‌کنیم راه حل اصلی این است که هویت ساختمان را تغییر دهیم. اگر ویژگی‌های روابط انسانی در ساختمان لحاظ شود، زیرساخت روابط میان انسان‌ها در فضای واقعی می‌شود. اساساً به این دلیل که ساختمان‌های فعلی ظرفیت لُجِستیک روابط انسانی را ندارند، گرایش به روابط در فضای مجازی ارتقا پیدا کرده است.

حجت الاسلام والمسلمین کشوری ادامه داد: اگر تغییر هویت در ساختمان را بپذیریم، زیرساختی برای تربیت و بازی خواهد شد؛ یعنی مسئلهٔ تربیت، به محیط تربیت وابسته است و خانه هم یکی از مهمترین محیط‌های تربیت است. در حال حاضر به دلیل اینکه محیط‌هایی که ساخته می‌شود آپارتمانی است، نمی‌تواند مسئلهٔ تربیت را پشتیبانی کند. از جمله ممیزهای تربیت اسلامی، مدیریت مسئلهٔ بازی است. تقریباً مدیریت بازی در آپارتمان ممتنع و نشدنی است؛ حتماً باید در خود ساختمان جایگاه بازی لحاظ شود. بنابراین تغییر هویت در ساختمان، زیرساخت تربیت هم خواهد شد. برادرانی که در حوزهٔ علمیه وارد بحث می‌شوند و در مورد مسئلهٔ تربیت گفتگو می‌کنند، اما مسئلهٔ تربیت را بدون زیرساخت خانه لحاظ می‌کنند، تمام توصیه‌هایشان در مقام واقع تحقق پیدا نخواهد کرد.

وی اظهارکرد: مسئلهٔ ساختمان و خانه، زیرساخت اقتصاد مقاومتی هم هست. یعنی اگر خانه با ویژگی‌هایی که در اسلام گفته شده است، ساخته شود و نهادهای ذیربط همچون وزارت مسکن و شهرسازی از روش‌های غلطی که در طراحی ساختمان وجود دارد، برگردند و اشتباه خود را جبران کنند، می‌توان معیشت خانواده‌ها را هم بهبود بخشید.

مدیر مدرسه هدایت در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: مسئلهٔ ساختمان تأثیر مستقیمی بر روابط میان انسان‌ها دارد و یک ساختمان بد می‌تواند روابط میان انسان‌ها را گسسته کند. بنابراین در روابط گسستهٔ اجتماعی، مدل‌های دفاعی شکل دیگری پیدا خواهد کرد و اگر بتوانید ساختمانی بسازید که تأثیر آن پیوسته کردن روابط انسانی باشد، کار مدیران دفاعی کشور در فضای پیوستگی روابط انسانی آسان‌تر خواهد شد، لذا احکامی را پیشنهاد داده‌ایم برای تغییر هویت ساختمان و شهرسازی؛ با صراحت عرض می‌کنم و قبلاً استدلال‌های آن را بحث کرده‌ام که پیشرفت اسلامی از تغییر در ساختمان‌سازی و شهرسازی و هویت کالبدی یک مجموعه انسانی شروع می‌شود؛بنابراین مجموعه‌ای از احکام برنامه را در اولین برنامه پیشرفت اسلامی پیشنهاد داده‌ایم که این‌ها به دنبال تغییر هویت در ساختمان و شهرسازی هستند. به‌عنوان نقطه آغاز کالبدها را اصلاح می‌کنیم. محیط‌های زیست انسانی را اصلاح می‌کنیم؛ چون کالبدها و محیط‌های زیست به‌عنوان عامل بیرونی بر انسان‌ها تأثیر دارند؛ بنابراین این دستهٔ اولِ احکام ماست.

وی تصریح کرد: ما معتقدیم خانه آپارتمانی مضر به تنظیم روابط انسانی است؛ یعنی اگر خانه شما حیاط نداشت و با هویت دار واسعه نبود، شما عملاً نمی‌توانید صله رحم را انجام دهید وعملاً نمی‌توانید تربیت فرزند را به شکل صحیح داشته باشید؛ چون خانه زیرساخت تربیت فرزند است؛ مثلاً خانواده‌ای که توفیق این را دارد که خانه‌اش حیاط‌دار است می‌تواند مدیریت بازی را در درون حیاط خانه به عهده بگیرد؛ اما اگر خانه حیاط‌دار نبود به دلیل این‌که بازی کودکان قابلیت حذف ندارد، بازی کودکان به خارج از خانه انتقال پیدا می‌کند و مشکلاتی برای کودکان به وجود می‌آید.

استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: اگر شما تنظیم روابط انسانی و احکام آن را مبنا قرار ندهید، مجبور می‌شوید از ظرفیت‌های مالی و غیر مالی موجود استفاده کنید و آن ظرفیت‌ها هم هیچ گاه به سمت حل مشکلات مردم هدایت نخواهند شد؛ زیرا ساختارهایی هست که با این وضعیت مخالفت خواهد کرد؛ بنابراین ما در مبانی نظری برنامه پیشرفت اسلامی، پایه را تنظیم روابط انسانی قرار دادیم؛ اولاً تنظیم صحیح روابط انسانی، چالش‌ها و معضلات و عدم توازن‌های کشور را کاهش می‌دهد و ثانیاً توسعه ظرفیت برای اداره کشور ایجاد می‌کند؛ بنابراین این یک بحثی است که باید به آن توجه کنیم؛ ما یکی از لوازمی که در بحث مبانی نظری دیدیم این است که حوزه‌های روابط انسانی را تبیین کرده‌ایم: ۱- تنظیم رابطه انسان با امام؛ ۲- تنظیم رابطه انسان با معلم؛ ۳- تنظیم رابطه انسان باخانواده؛ ۴- تنظیم رابطه انسان با همسایه؛ ۵- تنظیم رابطه انسان با دوست؛ ۶- تنظیم رابطه انسان با دشمن؛ ۷- تنظیم رابطه انسان با طرف کسب؛ ۸- تنظیم رابطه انسان با شریک شغلی؛ ۹- تنظیم رابطه انسان با ابن سبیل؛ ۱۰- تنظیم رابطه انسان با فقیر؛ ۱۱- تنظیم رابطه انسان با یتیم؛ ۱۲- تنظیم رابطه انسان با مهمان؛ ۱۳- تنظیم رابطه انسان با هم‌سفر. این سیزده حوزه اصلی روابط انسانی است که اگر در این سیزده حوزه بتوانیم با برنامه‌ریزی که برای پیشرفت می‌کنیم، روابط را بهینه کنیم فواید زیادی به دست خواهیم آورد.