استاد مقیمی، دیگر شرکت‌کننده در این میزگرد، خاستگاه نظریه فقه نظام سیاسی امام خمینی را، تغییر روی‌کرد به دین اسلام دانست و یادآور شد: در نگاه امام خمینی  دین برای بنیان‌‌گذاری بنای سترگ سعادت بشر، در سه ساحت: فردی، اجتماعی و حکومت است.

مبانی دین‌شناسی امام، بر جامعیت اسلام، و نیازمندی این احکام به سیاست و حکومت، امامت پیامبر و معصومان در عصر حضور بنا گردیده است. از این مبانی روشن، به دست می‌آید که در عصر غیبت هم، دین بدون حکومت بی‌معناست؛ از این روی، از ساختار ولایت فقیه، برای عصر غیبت، سخن به‌میان آورد و یادآور شد:  نکته برجسته نظریه امام خمینی، محدوده حکومت و اختیارات حاکم است که امام بیش از بسیاری از فقیهان، به اختیارات ولی فقیه در عرصه قانونگذاری تاکید می‌ورزند.

در ادامه این نشست،‌‌ به سنجش و بررسی مسائلی، نظیر: ماهیت نظریه منطقة الفراغ،  تفاوت آن با نظریه ولایت مطلقه فقیه، جایگاه حکومت در نظام سیاسی، جایگاه مصلحت و تأثیر آن در استنباط‌‌های سیاسی، راه‌‌های استباط نظام سیاسی، نقش اهداف و کلیات دین در کشف نظام سیاسی، نقش مکان و زمان و اجتهاد اول ودوم و چگونگی تشکیل حکومت در نظریه امام خمینی وشهید صدر پرداخته شد.

انتهای پیام/