وی با اعلام اینکه اختتامیه نخستین دوره کنفرانس حکمرانی دانش مبنا؛ حکمرانی سرزمینی، آغازی بر فعالیت‌های بیشتر دبیرخانه حکمرانی دانش مبنا است، افزود: دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران آمادگی دارد به طور کامل روند مطالعاتی و اجرایی پیشنهادهای ارائه شده را آماده و روند شبیه‌سازی آنها در آزمایشگاه حکمرانی برقرار شود. دکتر سامان یوسف‌وند مدیر علمی نخستین کنفرانس حکمرانی دانش مبنا؛ حکمرانی سرزمین نیز در نشست جمع‌بندی دستاوردهای این کنفرانس که با محوریت دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: مهمترین دستاورد این کنفرانس، فراهم کردن بستری برای گفتمان‌سازی و تضارب آرا درباره اندیشه حکمرانی بومی است. وی وجه تمایز این کنفرانس از دیگر برنامه‌های مشابه را ناظر بر رویکرد مسئله‌محور، خط‌مشی پژوه و فرارشته‌ای بودن آن دانست و افزود: از جمله دستاوردهای این کنفرانس، احصاء مسائل اولویت‌دار حکمرانی سرزمینی در حوزه‌های مختلف است؛ به گونه‌ای که به تناسب مسائل شناسایی شده این کنفرانس، ۱۷ پیشنهاد عملیاتی و بسته خط مشی برای نظام حکمرانی در سه قوه احصاء شد. عضو هیأت علمی دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران از «تدوین سند ملی کاهش فقر و محرومیت»، «الزام به پایبندی پیوست عدالت در تصمیم‌گیری‌ها و مداخلات اجرایی»، «تدوین سند ملی حکمرانی همبستگی آب، انرژی و غذا»، «تصویب قانون مدیریت تعارض منافع و شفافیت»، «تدوین سند ملی مسئولیت‌پذیری اجتماعی» و «اصلاح ساختار بودجه و هوشمندسازی اعتبارات بودجه‌ای» را به عنوان برخی از مهمترین عناوین این پیشنهادها نام برد. به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محمداسماعیل عبداللهی، عضو شورای سیاستگذاری کنفرانس حکمرانی دانش مبنا؛ حکمرانی سرزمینی نیز در بررسی و تحلیل دستاوردهای علمی این کنفرانس، گفت: بسته‌های خط مشی و پیشنهادهای عملیاتی مرتبط با حوزه‌های فرهنگ شامل آموزش عالی، تربیت رسمی، علم و فناوری، ساختارهای فرهنگی، و…؛ و همچنین در ارتباط با حوزه جامعه شامل ساختارهای اجتماعی، عدالت جغرافیایی، کاهش فقر، مسئولیت‌پذیری اجتماعی و...)؛ و مرتبط با حوزه‌های اقتصادی، سیاست، امنیت و صنعت در این کنفرانس ارائه شد. عضو هیأت علمی دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران افزود: کنفرانس ملی حکمرانی سرزمینی به پشتوانه متون علمی تولید شده، مقالات علمی دریافت شده، میزگردها و نشست‌های تخصصی و تعامل علمی با مراکز علمی و سازمان‌های اجرایی کشور، مفهوم‌پردازی حکمرانی سرزمینی و جریان‌سازی تولید و ترویج علم بنیادی و کاربردی از زاویه محلی، ملی و جهانی را پیشنهاد می‌کند. وی همچنین به ارائه سه پیشنهاد تاسیسی شامل ایجاد سه مرکز و رصدخانه در کشور شامل مرکز ملی تجمیع داده‌های حکمرانی و همچنین ایجاد رصدخانه ملی حکمرانی سرزمینی در وزارت کشور برای رصد زنده، پویا هدفمند و نظام‌مند عوامل و عناصر سرزمینی و ایجاد رصدخانه بررسی میزان عینیت‌بخشی و تحقق اسناد بالادستی ذیل قانون اساسی در دیوان عدالت اداری با نقش‌آفرینی دانشکده‌های حکمرانی پرداخت. دکتر عبداللهی، بسترسازی و مطالعه راه‌اندازی ۳ رشته دانشگاهی در زمینه حکمرانی سرزمینی از زاویه محلی، ملی و جهانی را ضروری دانست و گفت: ایجاد زیست‌بوم تعامل ذی‌نفعان عرصه حکمرانی و اتصال آن به سایر زیست‌بوم‌های موجود در کشور، اتصال کنشگران و نهادهای علم و فناوری به عناصر و عوامل سرزمینی به عنوان پیشران‌های سرزمینی و زمینه‌سازی مشارکت و حمایت نخبگانی از تصمیم‌گیری‌های سخت مسئولین از جمله محورهای مورد تاکید کارشناسان و متخصصان شرکت‌کننده در پنل‌های تخصصی کنفرانس بود. وی صیانت از سرزمین را مستلزم فعال‌سازی سایر عناصر و عوامل سرزمینی شامل فناوری‌های نوظهور، کشاورزی، صنعت و … به جای خام‌فروشی دانست و اولویت دیپلماسی همسایگی و دیپلماسی مکمل (دیپلماسی آب، علم و فناوری، فرهنگی، سلامت، رسانه و..) را به عنوان راهبرد اصلی سیاست خارجی برشمرد و افزود: در نتیجه بررسی مقالات علمی پذیرش شده و همچنین سخنرانی‌های علمی ارائه شده در کنفرانس حکمرانی دانش مبنا؛ حکمرانی سرزمینی به این جمع‌بندی رسیدیم که لازم است موضوع تغییرات اقلیمی و آثار آن بر سلامت، به عنوان یکی از اولویت‌های مهم برنامه‌های کلان کشور مورد توجه قرار گیرد. به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر ابراهیم مزاری، عضو شورای سیاستگذاری کنفرانس حکمرانی دانش مبنا؛ حکمرانی سرزمینی نیز در تشریح دستاوردهای این کنفرانس، بیان داشت: بینش نوظهوری از دستاوردهای اولین کنفرانس حکمرانی دانش مبنا شکل گرفت و بینش نوظهور حاصل از این کنفرانس، باز شدن دریچه پرداختن به حکمرانی شناختی بوده است. وی با بیان اینکه «حکمرانی سرزمینی» خوانشی مردمی، پیچیده و با دیده‌بانی سرزمینی به تحولات محلی و جهانی است که کلان معمای شناخت و در نتیجه حکمرانی شناختی را پررنگ می‌کند، گفت: در خوانش مردمی بودن حکمرانی (از مردم، به وسیله مردم و برای مردم)، فعال‌سازی عناصر سرزمینی (آب، خاک، محیط زیست، جغرافیا و…) و عوامل سرزمینی (فرهنگ، اقتصاد، تجارت، سیاست و..)، جز با مشارکت تمام مردم ایران زمین ممکن نخواهد بود و این امر یک پدیده بین‌الاذهانی و با مشارکت آگاهانه و همراه با شناخت ملت ایران است. به گفته این عضو هیأت علمی دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران، درک پیچیدگی حکمرانی به واسطه عناصر فراوان و عوامل متعدد سرزمینی از یکسو و تعاملات بسیار زیاد، پویا و زنده این عناصر و عوامل با یکدیگر از سوی دیگر، تأکیدی دیگر بر اهمیت و تمرکز بر شناخت را در حکمرانی فراهم و پشتیبانی می‌کند. در نهایت، دیده‌بانی سرزمینی و پایش تحولات محلی و جهانی، روشنگری‌های قابل توجهی را فراهم می‌کند؛ که از آن جمله می‌توان به دستاوردهای شناختی نوظهور، قدرت داده، اطلاعات، هژمونی شناختی همچون رسانه و جنگ‌های شناختی که منجر به مهندسی و تسلط بر شناخت می‌شود، اشاره کرد که اهمیت شناخت را برجسته می‌نماید.