حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عابدی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، مطرح کرد؛
پذیرش کرامت قرآنی رویکرد علوم انسانی را تغییر می‌دهد / تفاوت‌های دیدگاه قرآنی و فلسفی درباره ذات انسان و کرامت
کرامت در لغت و قرآن بیش از ۳۰ معنا دارد و اغلب به معنای بزرگداشت و سنگین‌دانستن در برابر اهانت استفاده می‌شود. در آیات قرآن کرامت به عنوان مقابله با تحقیر مطرح شده است. خداوند کرامت انسان‌ها را به عنوان ویژگی‌ای خاص که همه انسان‌ها از آن بهره‌مند هستند، بیان کرده است. این کرامت شامل عقل، قدرت تصرف و خلافت می‌شود که علامه طباطبایی و آیت‌الله جوادی آملی آن را عامل تمایز انسان از دیگر مخلوقات دانسته‌اند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، به نقل از ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عابدی؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۰ مهرماه در نشست علمی «کرامت الهی انسان در علوم انسانی با رویکرد سیاسی از منظر قرآن» که از سوی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد، گفت: بنده در مقاله معنا، ابعاد و کاربرد کرامت در لغت و قرآن، گستره کرامت و اقسام آن که ذاتی و اکتسابی است (که ما بیشتر به جای ذاتی از اکتسابی استفاده می‌کنیم) و مسیر و شرایط تحقق کرامت اکتسابی فردی و جمعی را بیان کرده‌ام؛ در بحث معنا، ابعاد و کاربرد واژه کرامت در لغت و قرآن توضیح داده‌ام که بیش از ۳۰ معنا برای کرامت بیان شده است. وی با بیان اینکه کرامت به معنای بزرگداشت، سنگین و وزین‌دانستن در برابر اهانت است، گفت: در آیه ۱۸ حج؛ وَكَثِيرٌ حَقَّ عَلَيْهِ الْعَذَابُ ۗ وَمَنْ يُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُكْرِمٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ یا در آیه؛ وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ؛ به دست می‌آید که کرامت در برابر اهانت و تحقیر است. بنابراین وقتی از شیوه مقابله در آیات استفاده کنیم عمدتا کرامت در برابر اهانت و تحقیر استفاده می‌شود. عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، گفت: در دانش‌های غربی و ترجمه‌هایی که از آن‌ها می‌شود، معنای کرامت و مقایسه آن با کرامت در منظومه اسلامی واقعا جای بحث است و تفاوت وجود دارد؛ نکته بعدی درباره گستره و اقسام کرامت است؛ در آیه ۷۰ سوره اسراء (وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا)؛ بحث کرامت الهی انسان را بیان فرموده است. وی افزود: سخن از تکریم خدا نسبت به انسان است؛ و لقد کرمنا... نشان می‌دهد این کرامت شامل همه انسان‌ها و حتی کفار است؛ شیخ طوسی در تبیان این مسئله را بیان فرمود و علامه طباطبایی هم فرموده است خداوند در این آیه تاکید دارد که انسان برای خدا ارزش و کرامت دارد و او را از سایر مخلوقات متمایز کرده است. عابدی با بیان اینکه مراد از تکریم هم اختصاص‌دادن به خصوصیتی است که در دیگران نیست، اضافه کرد: این تکریم نشانگر خصوصیتی در انسان است که در موجودات دیگر وجود ندارد. برخی نعمت عقل را عامل این تمایز دانسته‌اند از جمله علامه طباطبایی و آیت‌الله جوادی آملی هم عقل و قدرت تصرف و خلافت و ... را عامل تمایز برشمرده‌اند.