سکوت در برابر تجاوز به ایران، تهدیدی برای همه کشورهاست / عدم شناسایی متجاوز، مصداق تبعیض ساختاری در شورای امنیت است

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی به نقل از خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران؛ دکتر سیدمحمدمهدی غمامی، معاون حقوقی و امور مجلس وزارت دادگستری و عضو هیات علمی دانشکده معارف اسلامی و حقوق دانشگاه امام صادق (علیه السلام)، در یادداشتی مطرح کرد؛

رژیم نسل‌کش اسراییل و دولت جنگ‌طلب آمریکا ناقض حقوق بین الملل، حقوق بشر و بشردوستانه هستند و تهاجم به خاک ایران را در حالی که با حسن نیت در جریان مذاکره بود به عنوان «عادی‌سازی تجاوز خشونت» و «دیپلماسی با قایق توپ‌دار» نام نهاده و دیگران را تشویق به محکوم کردن متجاوزان کردند.

۱. رژیم اشغالگر صهیونیستی، بعد از حدود ۲۰ ماه ارتکاب نسل‌کشی، جنایات علیه بشریت و جنایت جنگی در باریکه غزه و بعد از تجاوز به لبنان و سوریه که همگی مصداق قطعی نقض صلح و امنیت جهانی و بین‌المللی محسوب می‌شود، در ۱۳ ژوئن (مصادف با ۲۳ خرداد ۱۴۰۴) با بیش از ۲۰ ترور هدفمند خودسرانه به ایران حمله می‌کند و این تهاجم را تا ۲۴ ژوئن (۳ تیرماه ۱۴۰۴) با همراهی و تدارکات ایالات متحده آمریکا ادامه می‌دهد.

۲. تهاجم رژیم صهیونیستی علیه ایران، یک تجاوز آشکار (مصداق ماده ۸ مکرر اساسنامه رم) و نقض بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل متحد در احترام به حاکمیت ملی کشورها است.
این رژیم اشغالگر که مطابق گزارش خانم فرانچسکا البانیز، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی، مرتکب نسل‌کشی سیستمیک در غزه شده، با نقض حاکمیت ایران، به‌طور برنامه‌ریزی شده، اقدام به ترور بیش از ۳۵ فرمانده نظامی و دانشمند به همراه اعضای خانواده‌شان می‌کند. این رژیم در ۱۲ روز، بیش از هزار ایرانی را قتل عام می‌کند. این تجاوز از نظر ۲۵ گزارشگر شورای حقوق بشر در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۵ (۵ تیرماه ۱۴۰۴) محکوم شد.

۳. رژیم صهیونیستی در تهاجم به ایران، مدعی حمله پیش‌دستانه می‌شود که تقریباً در دکترین و اندیشه علمای حقوقی بین‌المللی مشروعیت ندارد؛ چراکه نقض آشکار اصل منع توسل به زور و مصداق جرم تجاوز و نقض قطعنامه ۳۳۱۴ مجمع عمومی سازمان ملل متحد قلمداد می‌شود.

۴. رژیم صهیونیستی در حمله به ایران تقریباً مرتکب همه مصادیق جنایت جنگی شده است. رژیم مرتکب نقض جدی نقض کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو و پروتکل‌های الحاقی شده است. رژیم نامشروع صهیونیستی در جریان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه علیه ایران به شهرها، روستاها، نقاط مسکونی، ساختمان‌هایی که تحت حمایت نظامی قرار ندارند و اهداف نظامی محسوب نمی‌گردند، تاسیسات و زیرساخت‌های حیاتی حمله کرده و درمجموع ۶ بیمارستان، ۱۴ آتش نشانی، ۱۱۷ زیرساخت و ۳۴۰ ساختمان مسکونی و … را تخریب کرده است که نقض مفاد مختلفی از کنوانسیون چهارم ژنو از جمله ماده ۱۸ آن به شمار می‌آید.

۵. رژیم صهیونیستی در حالی که عضو معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای نیست، با یک ادعای کذب، در حالی که هیچ مدرک یا سند متقنی موجود نبوده و نیست و حتی با وجود آنکه دبیرکل آژانس هم تایید کرد که نشانه‌ای از انحراف در برنامه ایران وجود ندارد، به دولت دیگری که تحت شدیدترین نظارت‌های فنی و فشارهای ناموجه بین المللی است حمله کرده و تأسیسات هسته‌ای وی را تخریب می‌کند.

اصل اقدام تجاوز است، کشتار و ترور است، تخریب محیط زیست است و اقدام علیه سلامت و بهداشت ملی ایران؛ باید تاکید کرد که بسیاری از تاسیسات تحت حمله این رژیم در عرصه کشاورزی و داروسازی فعالیت می‌کردند.

۶. در ادامه تهاجم رژیم صهیونیستی، ایالات متحده امریکا نیز به‌طور غیر قانونی وارد قلمروی ایران شده و سه سایت هسته‌ای را بمباران می‌کند. این حمله که در حقوق بین‌المللی عرفی ممنوعیت دارد، آن هم از سوی عضوی از نظام منع اشاعه، نه فقط خودسری و نقض منشور که نقض قطعنامه‌های ۳۳۱۴ مجمع عمومی و حقوق بشردوستانه بین‌المللی است.
به علاوه این حمله به تأسیسات هسته‌ای وفق قطعنامه‌های ۴۴۴، ۴۷۵ و ۵۳۳ کنفرانس عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی و ماده ۵۶ پروتکل اول الحاقی به کنوانسیون های ژنو منع شده است. این مهم در قطعنامه شماره ۴۷۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد ۱۹۸۱ نیز مورد تأکید قرار گرفته است.

۷. آینده جهان در تردید جدی است. نه فقط نظام حقوق بین‌الملل و حقوق بشردوستانه بلکه کشورها باید بدانند که منشور سازمان ملل به‌نحو تبعیض‌آمیز عمل می‌کند. شورای امنیت طبق ماده ۳۹، متجاوزان را شناسایی نمی‌کند و به این ترتیب این تبعیض نه فقط برای ایران، که علیه همه کشورهای منطقه غرب آسیا، که برای بسیار دیگر همانند کشورهای اروپایی ممکن است؛ حتی کشورهایی که در مجاورت ایالات متحده هستند همانند کانادا و گریلند و پاناما و… و.