چهار عنصر حیاتی در چرخه تبلیغ دین/ تبلیغی اثرگذار خواهد بود که با عمق، محتوا، تناسب با مخاطب، روحیه جهادی و حرکت فراگیر مردمی صورت بگیرد

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی؛ رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت بیانات رهبر انقلاب در دیدار مبلغین و طلاب حوزه‌های علمیه سراسر کشور و تأکید ایشان بر مسئله تبلیغ به‌عنوان اولویت اول حوزه‌های علمیه، در گفت‌وگو با حجت‌الاسلام‌والمسلمین عباس کعبی از اساتید حوزه و عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به بررسی وضعیت فعلی تبلیغ در حوزه‌های علمیه کشور و آسیب شناسی آن و ایده‌ها و پیشنهادات کاربردی در این زمینه پرداخته است.

تبلیغ در قلمروی گسترده‌اش به معنای رساندن پیام دین به مخاطبان و تأثیرگذاری در عرصه تبلیغ ایمان، باورها، ارزش‌های اسلامی و تحکیم پایه‌های آداب، اهداف و نزاکت اجتماعی و سبک زندگی مردم بر پایه دین رسالت انبیاست. چرخه تبلیغ دین بر پایه چهار عنصر است:
۱- تولید پیام دینی: در تولید پیام دینی بر اساس نگاه جامع به اسلام، شناخت متخاصمان، نیازهای زمان و بسط حقایق دینی باید نظریه‌پردازان، اسلام‌شناسان و مجتهدان صاحب‌نظر تولید پیام دینی کنند.
۲- پالایش پیام دینی: باید گروه دیگری بیایند و پیام دینی تولیدشده را پالایش کنند و متناسب با مخاطب و با استفاده از زبان هنر در دست نوجوانان، جوانان، دختران، پسران، نخبگان، محققان و اقشار گوناگون جامعه قرار دهند.
۳- توزیع پیام دینی: پیام دینی تولید و پالایش‌شده باید به شکل انبوه به مخاطبان برسد؛ یعنی در ذهن، اعمال، عواطف و احساسات آنها جریان پیدا کند و ابلاغ انجام شود.
۴- محصولات پیام دینی: یعنی تأثیرگذاری عینی دین در زندگی عمومی برای تحقق حیات طیبه که این هم بسیار اهمیت دارد و در واقع نتیجه تبلیغ است.

برای اینکه چرخه تولید پیام، پالایش پیام، توزیع پیام و محصولات پیام در زمان‌ها و مکان‌های مختلف برحسب نیازها پیش برود، مدیریت پیام دینی و یک قرارگاه جامع تبلیغی لازم است؛ جایی که تولید محتوا کند و پالایش و توزیع کند و به نیازمندان پیام دین پیام را برساند و بازخوردگیری کند. بایستی این چرخه تبلیغ را تسهیل کنند و از راه‌های نوین تبلیغی مثل فضای مجازی، تلویزیون اینترنتی، فیلم‌های خانگی، رسانه ملی و شیوه‌های مختلف هنری استفاده شود و متناسب با جنگ تبلیغی دشمن تولید قدرت ترکیبی ایجاد شود؛ هم برای تحکیم پایه‌های ایمان، هم برای امیدآفرینی و هم جریان‌سازی در عرصه سیاسی و اجتماعی و بصیرت‌آفرینی.

باید با ایجاد قرارگاه مرکزی جامع تبلیغی، بسیج ظرفیت‌های حوزه و دانشگاه، ظرفیت‌های رسانه‌ای و قدرت نرم جمهوری اسلامی در مقابل دشمنان اتفاق بیفتد. زیرساخت تبلیغ درست، تحول در آموزش‌وپرورش و آموزش عالی و توجه ویژه به فرهنگ عمومی است و صرف سیاست‌گذاری‌های کلان و خط‌مشی‌گذاری‌های عمومی تبلیغی بدون اینکه راهبردها و برنامه‌ها به عملیات اجرایی تبدیل شود چاره‌ساز نخواهد بود.

امام در یک مواردی مکرّر میفرمودند که اگر یک اتّفاقی بیفتد، اسلام یک سیلی‌ای خواهد خورد که تا سالها اثر منفی‌اش باقی خواهد ماند؛ قضیّه این است. تبلیغ دین به حفظ و تقویت هویت فرهنگی کمک می‌کند. با یک نگاه جامع، هدفمند و تأثیرگذار بر مردم، حوزه‌های علمیه هم تبلیغ را در درجه اول اهمیت قرار می‌دهند. نباید تبلیغ را به‌عنوان یک حرفه و مهارت نگریست که قشر خاصی از حوزه مشغول آن شوند و بزرگان و افراد صاحب‌نظر از تبلیغ معاف باشند.

همه باید تبلیغ کنند و تبلیغ دین را وظیفه خود بدانند؛ چون تبلیغ رسالت انبیاست و «اِنَّ العُلَماءَ وَرَثَهُ الاَنبیاء». تبلیغی اثرگذار خواهد بود که با عمق، محتوا، تناسب با مخاطب، روحیه جهادی و حرکت فراگیر مردمی صورت بگیرد تا در جامعه نتیجه بدهد.

بدون شناخت مخاطب که پسر، دختر، نوجوان، جوان، کارگر، کشاورز، مهندس، پزشک، معلم، روحانی، نخبه، استاد دانشگاه، دانشجو، دانش‌آموز و… است، نمی‌توان مواد خام تبلیغی را برای همه به شکل کلی بیان کرد. برای یک تبلیغ مؤثر ابتدا بایستی به شکل مصداقی، جزئی و متناسب با نیاز، مواد و محتوای تبلیغی را تولید کرد؛ لذا تبلیغ بدون مخاطب‌شناسی مؤثر نخواهد بود.

رهبر معظم انقلاب با بیاناتشان در دیدار با مبلغان که فرمودند اولیت اول حوزه تبلیغ است و اهداف دین خدا جز با تبلیغ دین تحقق پیدا نمی‌کند، با بزرگان و متولیان امر تبلیغات دینی اتمام حجت کردند. تحول در عرصه تبلیغ با تشکیل یک قرارگاه مرکزی و کانون‌های بزرگ تبلیغی که در آنها مجتهدان، هنرمندان، خط‌مشی‌گذاران، راهبردنویسان و کسانی که بتوانند پایش جامعه هدف را به عهده بگیرند و از راه‌های نوین تبلیغی شبکه‌های اجتماعی گسترده تبلیغ ایجاد کنیم، موردنیاز است و البته کار تبلیغ نیازمند پشتیبانی محکم علمی است.

انتهای پیام/