فردی که استقامت عملی دارد ولی مرتکب فعل حرامی شده و پشیمان است را نمی‌توان از عدالت خارج دانست

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح_اندیشه، آیت‌الله مهدی مروارید، استاد درس خارج حوزه در درس خارج فقه نظام‌های اسلامی به بررسی ادله عدالت مرجع تقلید پرداخت.

آیت‌الله مروارید پیرو مباحث گذشته خود معنای عدالت را چنین تعریف کرد: عدالت عبارت است از یک استقامت عملی. معنای عرفی و متشرعی همین است که در مقام عمل، اعمال فرد در صراط مستقیم است و انحراف ندارد.

وی ادامه داد: شخصی در ظاهر اعمالش منظم است، اما انگیزه قلبی ندارد که در عرف متشرعه وی را نمی‌توانیم عادل بدانیم.

این استاد حوزه تأکید کرد: استقامت عملی باید استمرار داشته باشد و استمرار زمانی اتفاق می‌افتد که یک منشاء قلبی داشته باشد؛ لذا فرد نسبت به عادل بودن کسی می‎تواند اطمینان پیدا نماید که آن اطمینان قلبی و انگیزه درونی در وی نسبت به استقامت عملی را به دست آورد.

آیت‌الله مروارید گفت: حال اگر فردی که استقامت عملی دارد، اما به دلیل غلبه قوه غضبیه یا… مرتکب فعل حرامی شود، اما از فعل خویش پشیمان شود و به استقامت عملی خویش بازگردد، دلیلی بر خروج از عدالت وی نیست.

وی در جمع‎بندی واژه عدالت تصریح کرد: عدالت اسم ملکه نیست، بلکه اسم استقامت عملی است که البته نوعا منشاء این استقامت عملی یک حالت خوف و رجا است که با ملکه تفاوت دارد؛ چرا که خوف و رجاء غلبه یک حال و احساس در انسان است که با ملکه شدن آن رفتار در وی تفاوت دارد.

انتهای پیام/