اولین نشست از همایش «نظم نوین جهانی؛ بازآفرینی قدرت ایران» با موضوع «ایران و تحریم در نظم نوین؛ مولفههای بازآفرینی قدرت» برگزار شد؛
فرصتهای متعدد و زمان محدود؛ موقعیت ایران برای نقشآفرینی در نظم جدید
رئیس مرکز امور حقوقی بینالمللی ریاستجمهوری: «نظم سنتی» همان نظم مبتنی بر منشور سازمان ملل است که پس از جنگ جهانی دوم برای تغییر روابط بینالملل از منطق قدرت به سمت امنیت انسانی و حاکمیت قانون طراحی شده بود. اما فروپاشی شوروی و سلطه نظامی و مالی غرب، این روند را متوقف و مسیر روابط بینالملل را دوباره به سمت قدرتمحوری هدایت کرد. تحریم در منشور ملل متحد ابزار بازگشت دولتها به حاکمیت قانون بود، اما ناکارآمدی شورای امنیت موجب گسترش تحریمهای یکجانبه بهویژه از سوی آمریکا شد. این تحریمها، بهویژه تحریمهای ثانویه، نهتنها خارج از چارچوب منشور هستند، بلکه اصول بنیادین حقوق بینالملل را نیز نقض میکنند و نظم موجود را بیثبات کردهاند.
۱۴۰۴/۰۹/۱۲
عبدالوهاب فراتی، دانشیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در گفتگویی مطرح کرد؛
فقه بینالملل چیست و چه تفاوتی با حقوق بینالملل دارد؟
قواعد فقه بینالملل مربوط به فعل ماست و نه فعل دیگر بازیگران عرصه بینالملل؛ درحالیکه حقوق بینالملل از قواعد و هنجارهایی سخن میگوید که مربوط به فعل همه است و همه آن را پذیرفته و متعهد شدهاند که بدان عمل کنند. در واقع فقه بینالملل در باره کنش مسلمانان در عرصه بینالملل سخن میگوید و حقوق بینالملل درباره کنش همه.
۱۴۰۴/۰۹/۱۱
حجت الاسلام والمسلمین حمید درایتی، استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد، در دومین جلسه درس «فلسفه حقوق» مطرح کرد؛
مبانی الزامآور بودن قواعد حقوقی در فلسفه حقوق
کلمه حقوق معانی مختلفی دارد؛ نخست، حقوق گاهی بهمعنای مجموعهای از قوانین بهکار میرود و در این کاربرد بهصورت جمع ذکر میشود؛ بنابراین حقوق مرادف با قوانین است. دوم، حقوق میتواند بهمعنای امتیازات و مزایایی باشد که قانون، جامعه یا وجدان و فطرت انسانی به افراد اعطا میکند. در این معنا، هر فرد دارای حق است و جمع اینها حقوق نامیده میشود.
۱۴۰۴/۰۹/۱۰
آیتالله ابوالقاسم علیدوست، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، در نشستی در مدرسه علمیه دارالعلم مشهد مطرح کرد؛
ماهیت ملاکات احکام و رابطه آن با حسن و قبح عقلی
مقاصد عالیه شریعت نزد اهل فن به ویژه وقتی واژگان «مقاصد» (جمع) و «شریعت» (مفرد) به کار میرود به آن اهداف والایی اشاره دارد که خداوند در بعثت رسولان، انزال کتب و تشریع مقررات داشته است. ملاکات احکام مقاصد عالیه شریعت نیست این پدیده ای جداست که تمام این کارها با ملاکاتشان و با چیزهایی دیگر باید به آن مقاصد برسند.
۱۴۰۴/۰۹/۱۰
گزارش اختصاصی پایگاه خبری علوم انسانی مفتاح از نشست علمی «نسبت دولت و اقتصاد در اندیشه شهید صدر» با حضور دکتر حسن سبحانی، استاد تمام اقتصاد دانشگاه تهران؛
بازخوانی نقش دولت اسلامی در اقتصاد با تأکید بر الگوی عدالتمحور شهید صدر
دکتر حسن سبحانی: دولت در اندیشه شهید صدر، «دولت استمراردهنده حاکمیت خدا، پیامبر و اولیالامر» است، نه دولت برآمده از رأی اکثریت و ارزشهای جامعه مدرن. این تفاوت موجب میشود که وظایف دولت صدر، «بایدی» و برخاسته از نصوص شرعی باشد؛ در حالی که دولت مدرن حافظ ارزشهای اکثریت مردم است و «اراده عمومی» محور سیاستگذاری آن به شمار میرود. این تفاوت بنیادی، در تحلیل نقش دولت در اقتصاد، عدالت، سیاستگذاری و آزادی عمل دولت پیامدهای فراوان دارد.
۱۴۰۴/۰۹/۰۹
دکتر مهدی گلشنی، استاد فیزیک و چهره علمی کشور، در مراسم بزرگداشت و نکوداشت خود مطرح کرد؛
علمِ بدون فلسفه و دین، انسانساز نیست
دکتر مهدی گلشنی: همه عالم کتاب حق تعالی است و هر عالمی سورهای از این کتاب. در تاریخ علم، زمانی علم بهعنوان عبادت تلقی میشد، اما در دوران جدید نگاه مکانیکی و صرفاً تجربی بر آن غلبه کرده و بسیاری از ساحتهای انسانی و الهی علم به حاشیه رانده شده است.
۱۴۰۴/۰۹/۰۹
حفیظ الله فولادی، عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشکده علوم اجتماعی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، در گفتگویی مطرح کرد؛
چرا برخی هنوز «جامعهشناسی اسلامی» را نمیپذیرند؟
جامعه شناسی، در ماهیت خود و در مهد پیدایشش، دانشی پوزیتیویستی است؛ یعنی با روش هایی تجربی و عینی به مسائل جامعه می پردازد و در تعریف ذاتی خود، ناظر به حل مسائل امروزین و آشکار جامعه است.
۱۴۰۴/۰۹/۰۸
خانم دکتر زهرا شریف، عضو هیات علمی پژوهشکده زن و خانواده، در هم اندیشی تخصصی با موضوع “جایگاه فلسفه اسلامی” مطرح کرد؛
حکمت متعالیه، رکن بنیادی علوم انسانی اسلامی
خانم دکتر زهرا شریف: «انسانیات»—نظیر تاریخ، حقوق، فرهنگ، اجتماع، اقتصاد و سیاست—که تفصیل عینی انسان شمرده میشوند، در وضعیت طبیعی و فطری خود، در تناظر و تعامل با عینیت غیرانسانی جهان قرار دارند. امر اجتماعی، فرافکنده جمعیت درونی انسان است و در نتیجه، فرآورده عینی جمعی انسانی، متناظر و متعامل با نظام جامع عینی غیرانسانی قلمداد میشود.
۱۴۰۴/۰۹/۰۵





















