به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی؛ آیت الله میرباقری در سخنانی گفت: در کشور اسلامی ایران با چالش الگوی توسعه و پیشرفت اسلامی مواجه هستیم. اگر می‌خواهیم به سمت پیشرفت اسلامی حرکت کنیم، باید همه عرصه‌های پیشرفت را متناسب با اسلام طراحی کنیم. نتیجه چنین طراحی این است که احکام و حدود اسلامی قابل اجرا می‌شوند. اما اگر توسعه غربی را پذیرفتیم اجرای احکام و حدود اسلامی با مشکل مواجه می‌شود. باید برای اجرای احکام اسلامی تلاش کنیم و این تلاشها باید معطوف به زیر ساختها باشد.

نکته مهم در امر حجاب، بحث پوشش اجباری و غیر اجباری نیست بلکه بحث انتخاب یکی از این دو مسیر است که هر کدام اختیاری است و الزاماتی دارد. در صورت پذیرش هر کدام باید به لوازم آنها نیز ملتزم بود.

یکی از ارکان اصل توسعه، تغییر بافت انسانی است به گونه‌ای که با توسعه همراه باشد. به دلیل اینکه هدف در توسعه سرمایه داری، رشد تولید می‌باشد، در پی تربیت انسانی هستند که عواطف، آگاهی‌ها و انتخاب‌های او متناسب با توسعه سرمایه داری باشد؛ به عنوان نمونه باید برای رشد سرمایه باید میل به مصرف را در انسان ایجاد کنند تا مصرف افزایش پیدا کند. بر اساس این سخن باید پوشش زنان نیز متناسب با سرمایه داری باشد. اگر گفته می‌شود زنان باید وارد عرصه اشتغال بشوند اگر گفته می‌شود که جاذبه‌های زنانه باید صرف تبلیغ کالاهای مصرفی شود، باید زمینه آن را نیز فراهم کرد باید پوشش، عواطف و هنجارهای مناسب با آن را شکل بدهیم.

از دو قرن اخیر به قبل هیچ نقطه‌ای از دنیا به میزان کنونی غرب، برهنگی نداشته است. اکنون از برهنگی فرا روی داشته‌اند و نظریه اکتفا و همجنس گرایی را پیگیر هستند و برای آن بنیانهای علمی ایجاد می‌کنند. از اقدامات دیگر آنها فرار از جنسیت است و برای آن تئوری بافی می‌کنند. حال این افراد مدعی حقوق زن و اکرام زن هستند.

حجاب یکی از لبه‌های فرهنگی برخورد تمدنی است. پوشش غربی پیامد نظام اقتصاد غربی است. پوشش ضلع فرهنگی فقری می‌باشد که در نظام سرمایه داری اتفاق میافتد. نظام سرمایه داری طبقات را بین مردم ایجاد می‌کند تا امکانات اکثریت را به نفع اقلیت مصادر کنده، مهمترین منبع تولید ثروت، نیروی انسانی است که سرمایه‌های انباشته شده در درون آن را مانند سوخت فسیلی به  ثروت بالفعل تبدیل و در مکانیزیمی به اقلیت منتقل می‌کنند. نتیجه این اقدامات ایجاد طبقه فقیر در مقابل طبقه مرفح می شود.

چهره فرهنگی این نوع اقتصاد می شود پوشش فرهنگی. عریان گرایی نیز از پازلهای این تفکر است به این معنا که باید همانند استفاده‌ای که از نیروی کار برای تولید ثروت می شود، از جاذبه‌های زنانه برای تولید ثروت استفاده کرد. اینها دو روی یک سکه هستند.

اگر  کسی در پی مبارزه با فقر سرمایه داری است، باید با الگوی پوشش آن نیز مبارزه کند. به نظر من جنبشهای فمینسیتی با همه اشکالات، مقابل این الگو ایستادن.

اگر به دنبال ایجاد پوشش و حجاب اسلامی هستیم، باید زیرساختهای آن را فراهم کنیم، فرهنگ سازی و اقناع سازی کنیم. اقناع سازی یک بخش کار است و مشکل حجاب فقط با آن برطرف نمی‌شود بلکه باید پوشش مطلوب خود را تسهیل کنیم و به سمت اقامه حرکت کنیم. باید  مفاهیم و ساختارهای لازم را تولید کنیم که در ذیل آن ساختار این پوشش تسهیل خواهد شد.

جمع بندی

به نظر می رسد حجاب اصل در ایمان و کفر نیست همچنان که اصل در انقلابی و غیر انقلابی نیست. اما از فروعات و جزئی از سبک زندگی اسلامی و ایمانی است. غرب الگوی پوشش را به لبه درگیری تمدنی تبدیل کرده است؛ از این رو باید نسبت به آن باید هشیار بود و این موضوعات مهم را غیر تمدنی معنا نکنیم. از سوی دیگر زمانی که می‌خواهیم با بی‌حجابی مواجه و آن را اصلاح کنیم، باید با ریشه‌های آن مقابله کنیم.

ریشه های بی حجابی عبارتند از تحقیر شدگی جوانان، شکل گیری ساختارهای شهری و الگوهای اقتصادی بر پایه علوم انسانی مدرن؛ بنابراین مبارزه با تحقیر شدگی و مبارزه با شبکه‌های سکولار جهانی و منطقه ای، مبارزه با ساختارهای ترویج کننده بی‌حجابی، راه اصلی مقابله است.

 به تعبیر دیگر راه اصلی مقابله با منکر، مقابله با اقامه کنندگاه آن می باشد. در هر دوره‌ای یک شر اصلی وجود دارد. شر اصلی فرعون، هامان و بلعم باعوهای آن دوره هستند. اگر می‌خواهیم با شر مبارزه کنیم باید با اینها و ساختارهایی که اینها ایجاد کرده اند مبارزه کنیم.

حرکت به سمت ظهور نیازمند عبور از فضای ظلمانی است و باید جامعه را از فضای ظلمانی عبور بدهیم. عاملی که غرب حجاب را به لبه درگیری فرهنگی تبدیل کرده است، این است که بانوان محجبه ما ضربه جدی به غرب زده‌اند و اثبات کردند که می‌شود در مسیر پیشرفت حرکت کرد اما پوشش و عفت خود را متناسب با فرهنگ اسلام حفظ کرد.

انتهای پیام/