به گزارش خبرنگار پایگاه خبری - تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی؛ دکتر رضا مهدی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی در این همایش با موضوع «رابطه آموزش عالی با مسئله اشتغال» سخنرانی کرد و گفت: یک الگوی تحلیل برای ذی‌نفعان آموزش عالی وجود دارد که در آن دانشگاه از یک سو، جامعه و بازار از سوی دیگر و دولت و خانواده از سوی دیگر حضور دارند. یعنی دانشگاه، حاکمیت یا خانواده به تنهایی کاره‌ای نیستند و جمع آنها را به عنوان ظرفیت اشتغال‌پذیری دانشجویان لحاظ می‌کنیم و وقتی رفتار، سیاست، آمال، توقعات نیازها و استانداردهای آنها ترکیب می‌شوند خروجی ما مشخص می‌شود یعنی یک سویه نمی‌توانیم هدفی را محقق کنیم؛ برای مثال مسئولیت دانشگاه به عنوان یک سیستم پیچیده در خصوص اشتغال و علوم انسانی مواردی همانند پاسخ به تقاضاهای اجتماعی و سیاسی، طراحی برنامه‌ها و دوره‌های درسی مخصوصاً در رقابت با جهان، طراحی و اعمال استاندادرهای علمی و اداری و سازمانی، ظرفیت‌سازی و سرمایه‌گذاری برای توسعه آموزش و پژوهش است. وی افزود: نکته مهم در سیاستگذاری که به آن توجهی نشده تأثیرگذاری و کارآمدی اجتماعی، فرهنگی، علمی و فنی دانشگاه است. هدف این کار تأمین خیر عامه و منفعت عمومی است. دانشگاه باید به عنوان یک موجود زنده در ابعاد مختلف توان تأثیرگذاری داشته باشد. از دلایل بی‌توجهی به این موضوع عدم آشنایی مدیران دانشگاه با این موضوع یا کم‌اهمیت جلوه دادن آن بوده است. نکته مهم دیگر اهمیت توجه به خانواده و دانشجو است. او افزود: دانشجو تنها نیست در حالی‌که در تحلیل‌هایی که در سطح جهان عرضه می‌شود نیز دانشجو به عنوان یک واحد تنها در نظر گرفته می‌‌شود در حالی که اینگونه نیست بلکه خانواده در جهت‌گیری‌های وی نقش دارد لذا باید در تقسیم‌بندی‌های ما به این مورد مهم توجه شود چراکه در بسیاری از مورد رشته دانشگاهی دانشجو با نظر خانواده انتخاب می‌شود. دکتر مهدی با اشاره به نقش دولت و حاکمیت نیز به عنوان یکی از ابعاد الگوی تحلیلش بیان کرد: در اینجا سیاستگذاری و تنظیم‌گری دولت در راستای تعادل اشتغال اهمیت دارد. اینکه چگونه خواسته‌های شغلی دانشجو پاسخ داده شود از وظایف دولت است. وقتی جامعه حتی قادر نیست شخص شاغل را در موقعیت خود حفظ کند دیگر برای ایجاد اشتغال چه توقعی از جامعه داریم؟ بنابراین نقش دولت بسیار مهم است. به گفته عضو مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی، نقش دیگر دولت، تأمین مالی و سرمایه‌گذاری آن در آموزش، صنعت، تولید و تجارت است و اگر این اتفاقات نیفتد دانشگاه و مخصوصا علوم انسانی نمی‌تواند به وظایف خود به خوبی عمل کند. این استاد دانشگاه در ادامه درباره جایگاه جامعه و بازار نیز توضیح داد: استانداردهای حرفه‌ای مورد نیاز را باید بازار اعلام کند اما الان در ایران کدام بازار چنین استانداردی را اعلام می‌کند؟ واقعیت این است که چنین چیزی وجود ندارد. وظیفه دیگر جامعه و بازار ایجاد فرصت‌های شغلی است اما متأسفانه در این زمینه هم کار زیادی انجام نشده است و اگر به روزنامه‌ها و سایت‌ها مراجعه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که در ده سال گذشته میزان سرمایه‌گذاری در کشور صفر و بعضاً منفی بوده است. با این اوصاف انتظار از جامعه و بازار برای ایجاد شغل منطقی نیست. بنابراین هر کدام از چهار ضلعی که بیان شد اگر در وظایف خود کارکرد مناسبی نداشته باشند مشکلی در زمینه اشتعال دانشجو حل نخواهد شد. دکتر مهدی با اشاره به اینکه منطق جذب دانشجو در این حوزه، چندمعیاره است بیان کرد: از جمله این معیارها شامل تقاضای اجتماعی و سیاسی، کارآمدی و اثربخشی دانشگاه، سرمایه‌گذاری برای خلق، انتقال و بهره‌برداری از میراث بزرگ فرهنگی و تمدنی، ضرورت تناسب دانش عمومی و تخصصی، پاسخگویی به تقاضاهای بازار کار، انباشت و ذخیره و تولید انرژی برای نیروی انسانی و تربیت آدم خوب و با کیفیت، زندگی بین‌المللی در سطح فردی و ملی است.